“ทำไมกินน้อย” ชายหนุ่มตรงหน้าวางช้อน ก่อนจะจ้องตาไอรดากลับ
“ปกติฉันควบคุมอาหารมื้อเย็นแล้วจิบไวน์ก่อนนอนนิดหน่อยพอให้หลับสบาย ว่าละแต่คุณอิ่มแล้วเหรอ”
“ปกติผมก็กินน้อยแบบนี้ ว่าแต่ผมชักเริ่มอยากลองจิบไวน์ดูบ้าง เพื่อจะนอนหลับสบายแบบคุณ”
“จะดีเหรอ เดี๋ยวเมานะ”
“ผมไม่เมาแต่คุณไม่แน่” ชายหนุ่มตรงหน้าเลิกคิ้วเข้มเหมือนท้าทาย แล้วคนอย่างไอรดาดันไม่ชอบให้ใครมาหยามซะด้วยสิ
“คนอย่างฉันไม่เคยเมา” หญิงสาวจ้องตากลับ
“งั้นดื่ม ถือว่าฉลองงานใหม่ของผมกับคุณก็แล้วกัน”
“เค งั้นรอแป๊บฉันไปหยิบไวน์มาให้ เราไปกินตรงระเบียงดีไหม”
ตรงโซนริมระเบียง ไอรดาทำเคาน์เตอร์บาร์เอาไว้เวลามีปาร์ตี้เล็ก ๆ กับมาดาม เธอให้คนมาจัดเป็นสวนมีไม้ประดับ โรยหินเกล็ดเม็ดขาว ๆ แล้วประดับด้วยโคมไฟสีเหลืองนวลเล็ก ๆ คล้ายดวงดาว เป็นมินิบาร์ขนาดย่อมที่มีความมินิมอลพอสมควร แถมวิวจากชั้นที่เธออยู่ มองเห็นแสงไฟของถนนที่คลาคล่ำ
