Nang makalabas si Anna ng kwarto ni Lucas ay nagmamadali na siyang bumaba ng hagdanan. Kahit nahihirapan ang katawan ay pipipilitin niyang makalayo.
Hindi naman niya kakalimutan ang pamilyang pinagkakautangan niya ng malaki, pero sa ngayon kailangan niyang makaalis.
Hindi pa rin mapigilan ni Anna ang mga luhang, lumalabas sa kanyang mga mata, kaya medyo naging malabo ang kanyang paningin.
Narinig niya ang boses ni Manang Fe, pero mas lalo lang niyang binilisan ang paglalakad. Kahit makalayo man lang sa bahay na iyon ay magawa man lang niya para sa kanyang sarili.
Malayo na ang nalakad niya, at alam niyang hindi na rin siya nasundan ni Manang Fe. Puno ng mga luha, ang kanyang mga mata at dahil sa sobrang pagod at sakit ng katawan na kanyang nararamdaman, ay hinayaan na lang niya ang sar
