จิ้งเจี้ยนซากระตุกยิ้มมุมปากเล็กน้อย ก่อนจะคุยกับซานเหมยด้วยความอ่อนโยน
“ซานเหมยอยู่กับแม่อันอันก่อนนะครับ ขอลุงจัดการเรื่องนี้ก่อนได้ไหม”
“ได้ค่ะ ซานเหมยจะอยู่กับแม่อันอัน”
ซานเหมยพยักหน้าอย่างว่าง่าย แต่เธอไม่ได้ให้กุ้ยหนิงอันอุ้ม เธอกลับให้กุ้ยหยูห่าวอุ้มแทน เพราะคิดว่าเรื่องนี้แม่คงจะจัดการด้วย เพราะทุกครั้งที่เธอและพี่ใหญ่โดนรังแกหรือว่าบ้านย่ามาหาเรื่อง แม่อันอันจะออกหน้าปกป้องเธอและพี่ชายเสมอ
“คุณอย่าทำเป็นเรื่องใหญ่เลย นี่มันงานเลี้ยงต้อนรับคุณนะ มาถึงจะหาศัตรูเลยเหรอ”
กุ้ยหนิงอันกระซิบบอก ไม่ใช่ว่าเธอจะยอมคน แต่นี่มันเรื่องผู้หญิง เขาเป็นถึงท่านนายพลและไม่ควรเข้ามายุ่ง อีกทั้งเขาเพิ่งจะย้ายมา จะหาศัตรูเพราะซานเหมยและเธอไม่ได้
“ตำแหน่งนี้ไม่ได้สำคัญกับผมเลย ส่วนเรื่องสร้างศัตรูนั้นผมยินดี ในเมื่อเมียและลูกถูกรังแก จิ้งเจี้ยนซาคนนี้ไม่ขอทนและพร้อมจะเป็นศัตรูกับทุกคนที่ทำให้ลูก
