สะใภ้ใหญ่เมื่อได้ยินคำตอบของกุ้ยหนิงอันจึงโมโหหนักมาก ก่อนจะพลั้งปากเรื่องคำสั่งเสียของพ่อสามีขึ้นมา
“ต่อให้บ้านใหญ่กับบ้านรองจะตัดขาดกันแล้ว น้องสามีจ่ายค่าเลี้ยงดูให้แม่สามีแล้วยังไง ในเมื่อคำสั่งเสียของพ่อสามียังอยู่”
“คำสั่งเสียของพ่อคือเรื่องอะไรเหรอพี่สะใภ้ ฉันอยากทบทวนความทรงจำเหมือนกัน”
กุ้ยจื่อหลงเดินเข้ามาพร้อมกับตั้งคำถาม เขากลับมาจากส่งของในเมืองกลับเห็นคนบ้านใหญ่มายืนอยู่ตรงประตูหน้าร้าน ทันทีที่จอดรถสามล้อ จึงได้รีบเดินเข้ามา
“ก็ก่อนที่พ่อสามีจะสิ้นใจ สั่งเสียไว้ไม่ใช่เหรอห้ามทิ้งน้อง เรื่องนี้น้องสามีน่าจะรู้ดีนะ ในเมื่อวันนั้นทุกคนล้วนได้ยิน”
สะใภ้ใหญ่เชิดหน้าคิดว่าตนเองเหนือกว่า ไม่ว่าใครก็ตามได้ยินคำนี้ต่างก็ก้มหน้ายิ้มขำแม้กระทั่งกุ้ยหนิงอัน
“เรื่องนั้นบ้านรองของเราคิดว่าได้กระทำตามคำสั่งเสียอย่างครบถ้วน วันนั้นก่อนที่พ่อจะสิ้นลม ท่านกล่าวไว้ว่าเป็นพี่ชายไม่ควรทิ้ง
