Hazan ilk gördüğü anda beri uyuz olduğu bu kadına haddini bildirmek istemişti. Cezaevinde çektiği eziyetlerin yıllar içinde kendisine birçok getirisi olmuştu. Geçirdiği ilk beş yılın ardından acizliğin bir halta yaramadığını çok iyi öğrenmiş, o da zamanla tıpkı kendine davrananlar gibi dişli bir rakip olmuştu. Cezaevinde öğrendiği bir şey varsa o da kimseye güvenmemek, sırtını yalnızca duvara yaslamaktı. Kimsenin kimseye faydası olmuyordu. Devamlı arkanı kollamak zorundaydın. Güçlü olanın güçsüzü ezdiği bir yerdi cezaevi. Ya paranı alırlar, ya çamaşırlarını yıkatırlar ya da tuvaletleri temizlerdin. Hazan dayak yiye yiye, milletin pis çamaşırlarını, tuvaletleri yıkaya yıkaya öğrenmişti kuyruğunu dik tutmayı. Karşısında kadın gibiler onu korkutamazdı.
Çenesini dikleştirip alıcı gözle karşıs
