“Benim suçum mu?” diye sayıkladı Rüzgar. “Varoluşum mu yok etti sevdiğimi?”
“Üzülme,” dedi Bulut. “Bir yolu var kavuşmanızın…”
“Rüzgarın Aşkı”
"Elbette oğlum gelirim. Sen iste yeter ki!" demesiyle Özgür sevinçle atıldı.
"Oley be! Şimdi benim de ailem orada olacak. Yaşasın. Hazan abla orada annemmiş gibi yaparsın değil mi?"
Hazan ağzındaki lokmayı yutamadan şiddetle öksürmeye başladı. Poyraz bir yandan dehşetle oğluna bakıyor, diğer yandan genç kadının sırtına vuruyordu. Aceleyle su doldurdu ve Hazan'a uzattı.
"Sen ne saçmalıyorsun Özgür?" diye sordu kızgınlıkla. Böyle şeyler nereden geliyordu bu çocuğun aklına?
Özgür suratını asıp ellerini göğsünde bağladı. Öksüren Hazan’a yandan bir bakış attı. Öksürecek ne vardı sanki?
