“Nedir peki yolu?” diye atıldı Rüzgar. “Eseceksin,” dedi Bulut. Sen estikçe, biz bir araya geleceğiz. Yağmur olacağız, kar olacağız. Besleyeceğiz toprağı. Canlandıracağız doğa anayı…”
Rüzgarın Aşkı
Ne kadar yalnızdı. Güya özgür olacaktı. Bir kafesten alınıp, daha süslü kafese kapatılan kuştan hiçbir farkı yoktu. Yaşamak için nedeni yoktu. Kendini kanıtlaması gereken bir ailesi, bakması gereken çocuğu, yolunu gözlediği kocası yoktu. Poyraz'ı düşündü. Karısı ölmüştü ama afacan bir oğlu vardı. Bakması gereken annesi ve yüzünde gülücükler saçan kız kardeşi. Ya kendisinin? Hayatında önemli bir yer teşkil edecek bir insanoğlu dahi yoktu. Derken eskilerden, üniversite yıllarından bir anı bulutu canlandı gözlerinde. Akan suy
