วันรุ่งขึ้น
ผมขับรถมาที่บ้านพิมเพื่อมารับเธอตามที่บอกเธอไว้ อาภาออกมาต้อนรับผมเหมือนเดิม
“หนึ่ง นัดกับน้องไว้หรอ เมื่อเช้าอาถามพิม พิมบอกว่าไม่ได้นัดหนึ่งไว้นี่ เพราะว่าหนึ่งติดงาน”
ผมได้ยินที่อาภาบอกก็อึ้งๆไป
“อ่อ..!ครับ คือตอนแรกผมติดงานจริงๆ แต่พอดีเคลียร์ได้แล้วก็เลยมากะทันหันนะครับ เอ่อ..! แล้วนี่น้องไม่อยู่บ้านหรอครับ…?”
ผมต้องไหลไปตามน้ำเพื่อให้คุณน้าไม่สงสัย
“ออกไปเที่ยวต่างจังหวัดกับเพื่อน นี่ยัยสองก็ไปด้วยนะ หนึ่งไม่รู้หรอ..?”
ไปต่างจังหวัดกับน้องสาวผมเนี้ยนะ ไม่บอกกันสักคำนี่คงคิดจะหนีหน้ากันละซิ
“ใช่ผมลืมไปเลย งั้นผมขอตัวนะครับอาภา”
ผมรีบยกมือไหว้ลาอาภาแล้วเดินออกจากบ้านไปทันที แล้วกดโทรศัพท์หายัยสอง
“ฮัลโหลสอง…อยู่ไหนไปเที่ยวไม่บอกเลยนะ บอกมาเดี๋ยวนี้เลยว่าแกหนีฉันไปเที่ยวที่ไหน..?”
ผมโทรหาน้องสาว บังคับให้เธอบอกผมว่าอยู่ที่ไหน ผมรู้แล้วก็วางสายไป
….
ฉันมาเท
