ใจอ่อน
1695 Words
Line
พี่หนึ่ง : พิมหลับรึงยังคะ พี่ขอโทษนะคะที่พี่กลับดึกจนทำให้พิมต้องนอนดึกไปด้วย พี่ไปทำรายงานกับเพื่อนมานะคะ มันยากมากจนพี่ปวดหัวไปหมด
พี่หนึ่ง : พิมอย่าเพิ่งงอนพี่เลยนะ ถ้าพิมยังไม่หลับลงมาหาพี่ที่ห้องเดิมนะคะ พี่จะรอ
พี่หนึ่งส่งข้อความมาให้ฉันลงไปหา จะลงไปดีมั้ยนะ
ผมส่งไลน์ไปหาพิมเสร็จผมก็ลงมาข้างล่างมารอพิมที่ห้องเดิมของเรา ผมรออยู่สักพักก็ยังไม่เห็นเธอลงมา จึงเปิดเข้าไปดูเธออ่านข้อความที่ผมส่งไปแล้ว แต่เธอไม่ตอบผมจึงพิมส่งไปอีกว่า
Line
พี่หนึ่ง : รอพิมที่ห้องเดิมนะคะ พี่จะรอจนกว่าพิมจะลงมานะคะ
พิมอ่านแต่ไม่ตอบ ผมจึงนอนเล่นรอพิมไปเรื่อยๆ ที่ผมต้องมาง้อเธอแบบนี้เพราะไม่อยากให้เธอไม่พอใจที่เห็นผมกลับบ้านดึกแบบนี้เพราะถ้าเธอโกรธผมกลัวว่าเธอจะเอาเรื่องของเราไปบอกใคร
Line
ผมหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูข้อความไลน์ก็ไม่ใช่พิม แต่เป็นผู้หญิงที่ผมเคยไปขอไลน์ในผับ พิมยังไม่ลงมางั้นก็ขอคุยกับสาวในไลน์ฆ่าเวลาไปก่อนแล้วกัน
จริงๆที่ผมกลับบ้านดึกเพราะผมเพิ่งไปมีเซ็กซ์กับเธอมาเมื่อตอนเย็น เธอคงติดใจไลน์มาหาผมชวนผมไปหาที่ห้องอีก แต่คนนี้เด็ดครับเป็นถึงดาวของมหาลัยคนละที่กับผม เราเจอกันในผับนัดเจอกันอีกวันชวนกันไปกินตับสะเลย ผมแชทไลน์กับผู้หญิงพวกนี้ไปเรื่อยๆ จนรู้สึกง่วงเลยพักสายตาสักแป๊ป
วันรุ่งขึ้น เวลา 7 โมงเช้า
เขาตื่นขึ้นมาก็ควานหาโทรศัพท์ก็หยิบขึ้นมาดู
“เฮ้ย..!”
เขาดีดตัวตื่นลุกขึ้นจากเตียงแล้วรีบวิ่งออกจากห้องรับรองไปที่โต๊ะกินข้าวทันที เห็นพิมกับสองกำลังนั่งทานข้าวกันอยู่ 2 คน เขาหันไปทักทายน้องสาวตัวเองแล้วก็หันไปหาพิมที่นั่งอยู่ข้างๆกัน
พิมหันหน้ามองเขาแล้วก็ก้มหน้ากินข้าวต่อ เขาก็พยายามมองหน้าเธอเพื่อให้เธอรู้ตัวว่าเขากำลังจ้องมองเธออยู่ แต่เธอก็ทำเป็นไม่สนใจรวบช้อนวางในจานแล้วขอตัวลุกขึ้นไปหยิบของบนห้อง เขาก็มองตามเธอไปอย่างเซ็งๆ และสายตาของเขาก็พลันหันไปเห็นกระเป๋าผ้าใบหนึ่งที่ตั้งอยู่ไม่ห่างจากตัวของเธอมากนัก
“นี่กระเป๋าผ้าของพิมนี่..?”
“ใช่..”
“นี่พิมจะกลับไปนอนบ้านหรอ..?”
สองเงยหน้าขึ้นมามองหน้าพี่ชายตัวเอง
“อือ”
“ทำไมรีบกลับละไหนว่าค้าง3 คืน นี่แค่ 2 คืนเองนะ..?”
“พิมบอกอยากกลับไปนอนบ้าน เพราะเป็นห่วงเจ้ายู่ยี่นะ”
“แล้วจะกลับไปอยู่กับใคร อาภาก็ยังไม่กลับนี่..?”
“กับน้องสาวอาภาไง…เฮ้ย!พี่หนึ่ง ไปไหนเนี้ย..?”
สองตะโกนไล่หลังพี่ชายตัวเองไปเพราะอยู่ๆเขาก็วิ่งหนีขึ้นไปข้างบนเฉยเลย
“ทำไมไม่ค้างที่นี่อีกคืนละคะ..?”
ผมวิ่งขึ้นมาข้างบน เพื่อยืนดักรอพิมตรงทางลงบันได
“พิมอยากกลับบ้านแล้วนะคะ”
“ทำไมละคะ หรือว่าพิมโกรธพี่ที่เมื่อคืนนี้พี่กลับบ้านดึก...?”
“เปล่าค่ะ พิมจะโกรธพี่หนึ่งทำไมละคะเรื่องแค่นี้เอง”
“จริงนะ…พี่ใจเสียหมดนึกว่าพิมจะงอนพี่แล้วก็หนีกลับบ้านตัวเองซะอีก”
“ก็พี่หนึ่งไปทำรายงานกับเพื่อนไม่ใช่หรอคะแล้วพิมจะต้องโกรธทำไม…นอกจากว่าพี่หนึ่งจะโกหกพิม...”
“เปล่านะ...พี่ไม่ได้โกหกพี่ไปทำรายงานที่บ้านเพื่อนจริงๆ..”
เขาเดินเข้ามาใกล้ทำสีหน้าออดอ้อนเธอ
“งั้นเย็นนี้พี่ไปหาที่บ้านนะคะ..?”
“ค่ะ..”
เขายิ่มอย่างสบายใจที่ทำให้เธอเชื่อเขาได้อีกครั้ง จึงยื่นหน้าไปหอมแก้มเธอฟอดใหญ่ 2 ที
“พี่หนึ่ง…เดี๋ยวมีคนมาเห็นนะคะ”
เธอพูดได้แค่นั้นก็แกะมือปลาหมึกของผมออก แล้วเธอก็เดินลงไปข้างล่างโดยมีผมมองตามไปอย่างรู้สึกโล่งอก
…..
เวลา 6 โมงเย็น หลังจากเลิกเรียนแล้ว ฉันก็มาตามนัดของพี่หนึ่งนัดเจอเขาที่ร้านอาหารตามโลเคชั่นที่เขาส่งมาให้ แต่ฉันต้องรีบกลับบ้านให้ทัน 3 ทุ่มเพราะน้าเพ็ญน้องสาวของคุณแม่จะมาถึงบ้านเพื่อมานอนเป็นเพื่อนฉัน
“พิม รอนานมั้ยคะ”
ฉันที่ยืนรอพี่หนึ่งอยู่หน้าร้านประจำของเรา ก็เงยหน้าขึ้นมาส่งยิ้มหวานให้เขาเมื่อเห็นเขากำลังเดินตรงเข้ามาหาฉัน
“ไม่นานคะ พิมเพิ่งมาถึงก่อนพี่หนึ่งแปบเดียวเอง”
“งั้นเราเข้าไปข้างในกันดีกว่านะ”
“ดีค่ะ พิมหิวพอดีเลย”
“ร้านนี่ร้านโปรดของพี่เลยนะคะ อาหารที่นี่อร่อยถูกปากพี่ทุกอย่างเลย”
“งั้นพิมจะกินให้พุงกางเลยนะคะ”
“จัดไปจ่ะ…มื้อนี้เต็มที่เลย”
ฉันกับพี่หนึ่งเดินเข้าไปในร้านก็มีเด็กเสิร์ฟเดินมาต้อนรับพาไปนั่งที่โต๊ะที่ยังว่างอยู่ เรา2 คนนั่งลงตรงข้ามกัน พี่หนึ่งสั่งอาหารมา 2-3 อย่างเขาบอกว่าเมนูนี้อร่อยมากเขาอยากให้ฉันลองทาน
“อื้ม...อร่อยจริงๆด้วยค่ะ”
“เห็นมั้ยละ พี่บอกแล้วว่าพิมต้องชอบ”
“พิมชอบหมดเลยค่ะอร่อยหมดทุกอย่างเลย ขอบคุณนะคะที่พาพิมมาทานของอร่อยแบบนี้”
“เพื่อพิม พี่ทำได้เสมอค่ะ”
เขาส่งยิ้มมาให้ฉันจนฉันเขินหน้าแดง
“พิมขอตัวไปเข้าห้องน้ำก่อนนะคะ”
“ได้ค่ะ”
…..
วันนี้ผมพาพิมมาทานข้าวร้านอาหารที่ผมชอบเพราะมีอาหารอร่อยถูกปากผมมาก ผมจึงอยากพาพิมมาลองทานดูเธอจะได้หายงอนผมไม่ต้องเก็บเอาเรื่องเมื่อคืนนี้มาคิดมากอีก ก็ต้องทำดีนิดหนึ่งนะครับเพื่อความสุขของผมต่อไป ผมนั่งรอพิมเดินไปเข้าห้องน้ำแล้วก็นึกขึ้นได้ว่าลืมหยิบกระเป๋าตังลงมาด้วยจึงเรียกเด็กเสิร์ฟให้เข้ามาหา
“น้องๆ พอดีพี่ลืมกระเป๋าสตางค์ไว้ในรถนะ เดี๋ยวถ้าน้องผู้หญิงที่มากับพี่เขาเดินกลับมาที่โต๊ะ ฝากบอกเขาทีนะว่าพี่ไปหยิบกระเป๋าสตางค์แปบเดียว…”
“ได้ครับ..”
ผมเดินไปหยิบกระเป๋าสตางค์ที่รถแล้วเดินเข้ามาในร้านก็เห็นพิมนั่งอยู่ที่โต๊ะแล้ว แต่มีเด็กผู้ชายอายุประมาณ 5 ขวบมายืนคุยกับเธอ
“มากับใครคะเนี้ย น่ารักจังเลย..?”
พิมพูดไปก็จับแก้มของเด็กคนนั้นไป
“มากับป๊ากับม๊างับ”
“นี่อะไรคะ ให้พี่หรอ”
เด็กคนนั้นยื่นดอกไม้ให้พิมด้วย เจ้าชู้แต่เด็กแหะไอ้เด็กคนนี้
“ให้พี่สาวคนสวยค๊าบ…”
“อิอิ ปากหวานจังเลยน่า…”
เธอยิ้มหน้าแดงแล้วก็พูดคุยกับเด็กคนนั้นสักพักแล้วเด็กก็ดึงแขนพิมลงมาหอม เธอหัวเราะชอบใจ ใหญ่จนทุกคนในร้านหันไปมองในความสดใสและความน่ารักของทั้ง 2 คน จนเขาเผลออดยิ้มตามไปด้วยไม่ได้
“พี่ไม่อยู่แค่แปบเดียว มีเด็กมาจีบด้วย…พี่หึงนะคะ”
“พี่หนึ่ง…นั่นเด็ก 5 ขวบนะคะ”
“ไม่รู้ละ จะอายุกี่ขวบก็ไม่ได้เพราะพี่หึงเข้าใจไหมคะ..?”
เธอจ้องเขาหน้าแดงอย่างรู้สึกอาย
“พี่ว่าเรากลับกันเถอะค่ะ เดี๋ยวรถติดพิมจะกลับบ้านไม่ทัน”
“ได้ค่ะ”
เราเดินจูงมือกันออกมาจากร้านอย่างมีความสุข แต่จู่ๆพี่หนึ่งก็นิ่งไปเมื่อเจอเข้ากับผู้หญิงคนหนึ่งที่ยืนอยู่ตรงหน้าเขาตอนนี้
“หนึ่งบังเอิญจังเลยนะ”
“เอ่อ…”
“มาทานข้าวหรอ..? นี่เมย์ก็ชอบมาทานที่นี่เหมือนกันนะไม่คิดเลยว่าหนึ่งก็ชอบมาที่นี่ด้วยเหมือนกัน ไม่งั้น…”
“เมย์มากับแฟนหรอ..? พอดีหนึ่งกำลังจะกลับแล้วนะ…ไปนะ หนึ่งรีบ”
พี่หนึ่งพูดกับผู้หญิงคนนั้นเธอแทนตัวเองว่าเมย์ เขาหันมาจับแขนฉันให้เดินตามไปอย่างเร็วแต่เขาดันม่ดูว่าสิ่งที่เขามันมีสายกระเป๋าของฉันติดมาด้วย จนมันหล่นลงพื้น
“น้องคะ..กระเป๋าตกค่ะ”
ผู้หญิงคนนั้นก้มลงมาพร้อมกับฉันที่เดินเข้ามาก้มลงเก็บด้วยเหมือนกัน
“กลิ่นน้ำหอมนี่มัน..?”
มันเป็นกลิ่นที่ฉันจำได้ดี กลิ่นที่ติดตัวมากับพี่หนึ่งเมื่อคืนนี้มันต้องเป็นกลิ่นน้ำหอมกลิ่นเดียวกันแน่ๆ
“กระเป๋าของน้องคะ”
เธอยิ้มแล้วก็ยื่นกระเป๋ามาให้ฉัน
“อย่าทิ้งแบบนี่สิคะ กระเป๋าสวยแบบนี้ต้องเก็บรักษาไว้นะคะ ห้ามมาทิ้งเรี่ยราดแบบนี้เดี๋ยวจะมีคนคาบเอาไปกินนะคะ”
ฉันมองหน้าเธอนิ่งๆแล้วก็รับกระเป๋าจากมือเธอ
“หนึ่ง”
ผู้หญิงคนนั้นหันไปเรียกชื่อพี่หนึ่งไว้
“เมย์ไปนะเดี๋ยวแฟนเมย์ใกล้จะมาแล้วด้วย”
“อื้ม..”
“ไว้เจอกันใหม่นะคะน้อง”
ผู้หญิงคนนั้นเดินเข้าไปในร้านแล้วแต่ฉันก็ยังมองตามเธอไปอย่างรู้สึกสงสัย
“กลับกันเถอะค่ะ”
ตลอดทางที่พี่หนึ่งขับรถมาส่งฉันที่บ้านเราไม่ได้คุยอะไรกันเลย ฉันคิดมาตลอดว่ากลิ่นน้ำหอมนั้นอาจจะมีหลายคนที่ใช้ก็ได้ คงไม่ใช่เธอคนเดียวบนโลกหรอกที่ใช้น้ำหอมกลิ่นนี้ เธอคงเป็นแค่เพื่อนของพี่หนึ่ง ก็พี่หนึ่งย้ำแล้วนี่ว่าเธอมีแฟนแล้ว ฉันไม่ควรคิดมากใช่มั้ย ฉันควรเชื่อใจพี่หนึ่งใช่มั้ย
- Writer
