CHAPTER FOURTY ONE
KALMADONG karagatan. Banayad na alon. Napakalinaw na halos nakikita ko ang kalaliman nito na tila abot kamay ko laman ang mga nakikita kong grupo ng mga isdang nakasisid at tila pumasasabay sa amin patungo kung saan. Napakalawak. Walang hangganan. Ganitong-ganito ang pagsasalarawan ko sa isang kabanatang naisulat ko. Nalalanghap ko ang kaalatang amoy nito’t dumarampi rin sa aking bata. higit isang kilometro na marahil ang layo namin mula sa light house na pinanggalingan na nakikita ko pa rin naman mula rito. Hindi ko pa rin alam talaga kung hanggang saan ako dadalhin ng yateng ito.
May kalakasan ang hangin na naririnig ko ang ungong nitong pumapasok sa loob ng aking tainga. Narito ako sa upper deck. Nakahawak sa mahabang bakal na nagsisilbing harang upuan hindi ako
