CHAPTER THIRTY THREE
DUMAAN kaming dalawa sa isang mamahaling restaurant kanina para mag-almusal. At sa totoo lang hindi ako makaupo ng maayos kasi sobrang sakit at pumakikirot pa rin talaga ang puwitan ko. ang hapdi-hapdi na parang nasugatan niya talaga sa ginawa niyang pagpalo. Pagkatapos naming mag-almusal ay muli na kaming nagbiyaheng dalawa. Hindi ako makaimik. Hindi ko alam kung anong mga dapat kong sabihin. Pero isa lang ang nasisigurado ko, ayaw niya rin pag-usapan namin iyong nangyari sa akin kagabi habang kasama ko si Sebastian sa kaniyang bahay.
Pakiramdam ko ay sinasadya niyang idaan sa lubak ang sasakyan niya at hindi ko maiwasang hindi mapa-aray sa tuwing tatalbog ako sa aking kinauupuan. Napakasadista, pero anong magagawa ko? Kasalanan ko rin naman talaga.
Dumaan muna
