การทานอาหารผ่านไปด้วยดีสำหรับหลินหลิน ทว่าตรงกันข้ามกับอันเมิ่งเหยาและลูกสาว พวกเธอรับรู้ได้ว่าไป๋ถังซานกำลังเพ่งเล็งและเชื่อในสิ่งที่ภรรยาพูด เวลาแค่ไม่นานทำให้เขาเชื่อเด็กบ้านนอก มากกว่าเธอกับลูกสาวที่อยู่บ้านนี้มาก่อน
หลินหลินขอขึ้นไปเอากระเป๋า ไม่นานก็ลงมาจากห้อง วันนี้นอกจากพาสามีไปเที่ยวตลาด เธอต้องการนำเงินไปฝากธนาคารด้วย
“คุณไป๋จะไปไหนเหรอคะ” อันเมิ่งเซี่ยทนความนิ่งเฉยไม่ไหว
“ฉันจะพาภรรยาไปซื้อเสื้อผ้า คงไม่ต้องถามต่อว่าทำไม ทุกอย่างมันฟ้องอยู่บนตัวภรรยาฉันหมดแล้ว” เขาไม่ใช่คนพูดมาก แต่เรื่องนี้มันเกินไป ภรรยาเขาแทบไม่มีเสื้อผ้าดีๆ ใส่ด้วยซ้ำ
ยุคสมัยนี้แล้ว ทำไมยังคอยกดขี่กันในบ้านอยู่อีก วัฒนธรรมนี้คือสิ่งเดียวที่เขาไม่เคยชอบในประเทศนี้
“เสื้อผ้าลูกสะใภ้เก่าเกี่ยวอะไรกับเราคะ เงินทุกหยวนอยู่กับเธอ เธอไม่ยอมซื้อเอง มัวแต่ซื้อชุดน่าเกลียดไว้ยั่วยวนผู้ชาย พวกเราก็จนปัญญาจะบ
