Cecily
NANG MAKARATING kami sa bahay ay marahas akong inihagis ni Ruslan papasok sa loob ng kuwarto. He locked the door and towered me.
Masakit ang aking tagiliran dahil tumama ito sa table kanina nang bitawan ako ni Ruslan.
Nakaupo ako sa sahig habang nakatingala sa kanya. Sinubukan kong tumayo but I think I sprained my ankle.
“Walanghiya ka, Ruslan! Wala akong kinalaman sa pagpatay sa anak mo!” Kahit na nanakit ang katawan at pakiramdam ko ay hindi ako makakalaban kay Ruslan sa pisikalan ay nagsalita ako.
Minsan na akong pinatahimik nina Ruslan, at ayokong ganoon na naman ang mangyari ngayon.
Hindi pinatulan ni Ruslan ang mga sinabi ko. Madilim lang siyang ngumiti sa akin.
They confiscated my phone earlier kaya kahit gusto kong tumawag ng tulong ay hindi ko magawa. Hindi rin naka
