บทที่2.คาลอส กาน่า...
1534 Words
‘คุณคาร์ค’ คาลอสยกมือขึ้นปิดหู หลับตาแน่น พยายามสลัดภาพชาครียาให้หลุดไปจากความคิด
“ออกไป! ฉันไม่ต้องการเธอ โธ่โว้ย” เขาผุดลุกขึ้นนั่ง ยกมือขยี้ผมตัวเองแรงๆ สะบัดศีรษะไล่ภาพของชาครียาที่ยังลอยวนเวียนอยู่ ให้หลุดออกไปจากความทรงจำ กับใจที่กำลังทุรนทุราย
ชายหนุ่มลุกเดินเวียนไป เวียนมาภายในห้อง มือใหญ่ยกขึ้นกุมศีรษะที่เริ่มปวดตุ๊บๆ เขาเดินเหมือนหนูติดจั่นที่ไม่สามารถหาทางออกให้ตัวเองได้ จึงเอาแต่ออกแรงเดินจนแข็งขาเริ่มอ่อนแรง จึงทิ้งตัวลงนั่งหมิ่นๆ ปลายเตียง
เขาเผลอตัวยกมือลูบไล้ไปตามริมฝีปากตัวเอง ผิวกายร้อนผ่าวเมื่อนึกถึงร่างอวบอิ่มละมุนมือที่อยู่ในอ้อมแขน กลิ่นหอมอ่อนๆ จากกายสาวยังติดตราตรึงใจไม่รู้ลืม
“ทำไงดีวะ...” คาลอสพึมพำ เขาหงายหลังล้มตัวลงไปนอน พร้อมกับยกแขนขึ้นก่ายหน้าผาก รอยยิ้มสมใจค่อยๆ ผุดขึ้นที่มุมปาก เมื่อนึกแผนการร้ายๆ ออกมาได้ หัวสมองหมุนเร็วจี๋ เร่งคิดจนปวดหัว เมื่อไตร่ตรองจนแน่ใจ เขาจึงลุกขึ้นนั่ง
“มัมเป็นคนยังไงล่ะไอ้คาร์ค...แค่ดึงเกม...ทอดเวลาให้มันนานขึ้น... เมื่อมัมทนไม่ไหว เดี๋ยวก็กลับมาบังคับเราเอง ก็แค่ยอมๆ เพราะถูกบีบบังคับ แค่นี้ทุกอย่างก็ลงล็อกพอดี” คาลอสคิดแผนการเป็นฉากๆ เขามองเห็นอนาคตข้างหน้าที่อยู่ไม่ไกล มีชาครียาอยู่ใต้ร่างกาย และร้องครางเรียกแต่ชื่อเขาเท่านั้น
‘ไม่นาน...ชาช่า...เธอต้องเป็นของผม’ คาลอสคิดในใจ จากนี้ไปก็ได้แต่รอเวลา...ช่วงเวลาที่รอคอยจะมาถึงเมื่อไหร่?
ชายฝั่งทะเลฟลอริดา
รูปข่าวตามหน้าหนังสือพิมพ์ที่เป็นขาประจำคงไม่พ้นคาลอส เขาเที่ยวเตร่มีสาวข้างกายไม่ขาด และดูเหมือนจะหนักข้อเพิ่มขึ้นทุกวัน จนมาดามเรียซ่ากังวล ชาครียาเงียบขรึมลง...เธอทุ่มเทกับการเรียนมากขึ้น จนมาดามเรียซ่าเริ่มเห็นใจ
“ไอ้ตัวแสบขยันหาเรื่องให้มัมปวดหัวทุกวัน ผู้หญิงดีๆ มีไม่ชอบ ไปมั่วกับดารานางแบบไม่ซ้ำหน้า มันคงอยากให้มัมอกแตกตาย” มาดามเรียซ่าบ่นขรม เมื่อเห็นข่าวของคาลอสเต็มหน้าหนังสือพิมพ์
“เกิดอะไรขึ้นล่ะคุณ...คราวนี้เรื่องอะไรอีก ถึงกับดมยาดมเลยนะ” ดีมิสทรีเดินเข้ามานั่งข้างๆ ขยับหยิบหนังสือพิมพ์ที่ถูกขยำจนยับ มาเปิดอ่าน
“ข่าวไอ้ตัวยุ่ง ปีนี้มันเรียนจบแล้วใช่ไหมล่ะ” ดีมิสทรีถามภรรยาคู่ยากเบาๆ
“จบแล้วค่ะ แต่คุณดูซิ คาร์คขยันมีข่าวเสียๆ หายๆ จนฉันล่ะอ่อนใจ”
“คุณก็น่าจะรู้นิสัยคาร์คดี ยิ่งบังคับ มันก็ยิ่งต่อต้าน”
“ฉันหวังดีกับคาร์คนะคะ ชาช่าน่ะน่ารักเรียบร้อย ถูกใจฉันหมดทุกอย่าง เราเลี้ยงมากับมือไม่มีทางดูผิดหรอกค่ะ”
“ถูกใจคุณ...แต่อาจไม่ถูกใจลูกก็ได้นี่”
“ฉันไม่เคยดูผิดค่ะ คุณก็เห็นเหมือนฉัน ครั้งสุดท้ายคาร์คดูพอใจชาช่ามากขึ้นกว่าเดิมอีกนะ”
“คุณสองแม่ลูกนี่เหมือนกันทุกอย่างเลยนะ แล้วอย่างนี้คุณยังไม่รู้ใจลูกอีกหรือไงมาดาม?”
“หมายความว่าไงคะ ฉันไม่เข้าใจ ช่วยอธิบายหน่อย”
“ก็หมายความว่า คาร์คอาจจะนึกพอใจหนูชาช่า แต่คงไม่อยากเสียหน้า มันเลยเลือกใช้วิธีกดดันคุณ ไอ้เสือมันจะพูดได้เต็มปากไงว่ามันถูกคุณบังคับ คุณก็ดันไปเต้นตามเกมมันเข้า ป่านนี้คงนอนกระดิกเท้ารอ เมื่อไหร่คุณจะโทร.ตามมันเหมือนเคย”
“ไอ้ตัวแสบ...คิดจะลองดีกับมัมหรือ?” มาดามเรียซ่ายิ้มร้ายๆ เหมือนกันกับคาลอสเป็นพิมพ์เดียวกัน
ดิมิสทรีส่ายศีรษะกับอาการของภรรยาคู่ยาก หล่อนคิดแผนการเอาคืนลูกชายสุดที่รักอยู่ในตอนนี้
“คุณจะทำยังไงต่อล่ะ?”
“ไม่ทำอะไรซักอย่างค่ะ ปล่อยให้ไอ้ตัวแสบมันร้อนใจจนแทบกระอัก เดี๋ยวก็ซมซานกลับมาเอง ฉันรู้ใจลูกชายดี เวลาปักใจอะไรแล้ว เขาไม่เคยคิดเปลี่ยนใจง่ายๆ ค่ะ”
“สงสารแต่คนของเรานะคุณ ไม่เห็นหรือไงหน้าเศร้าลงไปแทบทุกวัน”
“ไม่เป็นไรค่ะ เดี๋ยวฉันแก้ปัญหาเอง ตอนนี้ชาช่าเรียนจบแล้ว เดี๋ยวหิ้วไปทำงานด้วยเลย ไม่นานก็ลืมเรื่องคาร์คไปเอง แต่ต้องคุมเข้มหน่อยเดี๋ยวมีหนุ่มๆ เข้ามาจีบ คนนี้ฉันจองไว้ให้ไอ้ตัวแสบมัน” มาดามเรียซ่ายิ้มเจ้าเล่ห์ เมื่อหาทางเอาคืนบุตรชายได้
คาลอสเดินเหมือนหนูติดจั่น เมื่อใกล้ถึงกำหนดเวลาที่เรียบจบเข้าไปทุกที แต่ไม่มีข่าวคราวจากทางบ้านเลยสักนิด มารดาของเขาเงียบกริบ ไม่มีทีท่าจะมาบีบบังคับเหมือนเคย ทั้งๆ ที่พยายามทำตัวเสเพล ควงสาวไม่ซ้ำหน้า เที่ยวผับเที่ยวบาร์จนปรุ
“คาร์คคืนนี้จะไปไหนดีวะ?” ดอจิโน่ตะโกนถาม
“ไม่ล่ะ...เหนื่อยคืนนี้นอนพักดีกว่า”
“เป็นไปได้ไง ทุกทีคุณเป็นคนชวนผมเลยนะ ไหง...วันนี้ถึงอยากพักได้ล่ะ”
“ไม่มีอะไรก็แค่เหนื่อย... อยากพักนอนบ้างเท่านั้นเอง”
“แปลกเข้าไปทุกวัน ผมว่าจะชวนไปดูผับที่เราเคยไป เขาติดป้ายว่าจะขายกิจการคุณสนใจไหมล่ะ คาร์ค ลงหุ้นกันสองคนที่นี้ล่ะมัน”
“ไม่ล่ะ...ผมจะกลับบ้าน แด๊ดไม่มีคนช่วยทำงานน่ะ”
“เอางั้นหรือ...แหมเสียดายจัง ผมชวนราฟแล้ว มันก็ไม่สน ปืนน่ะยิ่งแล้วใหญ่ เหลือแต่คุณนึกว่าจะสนใจ” ดอจิโน่บ่นขรมไม่มีเพื่อนคนไหนสนใจที่จะสร้างสถานที่ส่วนตัวแบบเขาเลย
คาลอสแทบจะนับวันรอ เขามีข้ออ้างในการกลับบ้าน เขาอยากกลับนานแล้ว แววตาคมทอประกายบางอย่าง มีแต่ตัวเองเท่านั้นที่รับรู้ ความในใจที่แอบซ่อนเอาไว้ ปกปิดด้วยการลวงตา เพื่อปิดบังความต้องการของตนเอง คาลอสทรุดนั่งใกล้ๆ ดอจิโน่เอื้อมมือคว้ารีโมทมากดเปิดโทรทัศน์ หารายการโปรดดูแก้เหงา
ดอจิโน่จับตามองเพื่อนรัก ที่นั่งกดรีโหมตไปเรื่อยๆ ด้วยความสงสัย คาลอสมีความลับบางอย่างที่ปกปิดเพื่อนเอาไว้ ดอจิโน่พยายามสืบ แต่ยังหาไม่เจอ เรื่องที่คาลอสพยายามปกปิดไว้คือเรื่องอะไร?
ภาพข่าวสังคมไฮโซที่มีแต่คุณหญิงคุณนายแต่งตัวมาประกวดประชันกัน แสงเครื่องเพชรวูบวาบสะท้อนแสงแฟลช คาลอสชะงัก...เมื่อเงาร่างคุ้นตาของใครบางคนปรากฏกายขึ้นมา เคียงคู่ด้วยมาดามเรียซ่า มารดาของเขาที่เดินเคียงกันมา มีรอยยิ้มงดงามระบายเต็มใบหน้า หล่อนอยู่ในชุดเดรสสีครีม เนื้อผ้าโปร่งบางจนแทบจะเห็นเนื้อในได้อย่างชัดเจน (อันนี้หวงก็เลยมองว่ามันโป้) ดวงตาคมดุทอประกายกล้าเขาโกรธจนลมแทบจะออกจากหู กัดกรามกร้วมๆ นึกเคืองมารดา ที่พาชาครียาไปออกงานสังคม และแต่งตัวไม่เหมาะสม แถมซ้ำ หล่อนยังเป็นจุดสนใจ เมื่อมีเสียงถามเซ็งแซ่ ดังอยู่รอบตัว ทุกคำถาม ถามถึงสาวปริศนาที่เดินมาพร้อมกับมาดาม
“ลูกสาวค่ะ” คำตอบของมาดามเรียซ่าแทบทำให้คาลอสนั่งไม่ติด ฐานะของชาครียาคือว่าที่ภรรยาของเขา มารดาเคยแนะนำแบบนี้มาตลอด แล้วทำไมครั้งนี้...จึงบอกกับนักข่าวทุกคนไปแบบนั้น สร้างความไม่พอใจให้คาลอสยิ่งนัก
ท่าทางของมารดา ทำให้คาลอสเดาออกท่านกำลังบีบบังคับเขาอ้อมๆ เหมือนที่ตนเองกำลังทำอยู่ ชายหนุ่มนั่งมองภาพข่าวที่กำลังดำเนินไปเรื่อยๆ เขาวิเคราะห์ตาม ชายหนุ่มกระตุกยิ้มมุมปาก เมื่อพอจะเดาทางมารดาออก
“แดร็กผมเปลี่ยนใจแล้ว ผมจะลงทุนกับคุณ แต่ขอบอกทางบ้านก่อน คืนนี้เราสองคนออกไปดูสถานที่กันเลยก็แล้วกัน” คาลอสขยับตัวลุกขึ้น เขายืนกดปิดโทรทัศน์ที่กำลังเปิดอยู่ลง ปิดภาพที่มองเห็นแล้วทำให้กายและใจรุ่มร้อน
“คุณอย่ามาล้อผมเล่นนะโว้ย ผมจริงจังผมยังไม่ยากกลับบ้าน กลับไปเมื่อไหร่ผมลำบาก มัมยิ่งบังคับให้แต่งงานอยู่ด้วย ผมเลยต้องยืดเวลากลับบ้านออกไป บอกตรงๆ เลยว่ะผมยังไม่พร้อมจะมีครอบครัว” ดอจิโน่บ่นยืดยาวก่อนลุกขึ้นจากที่นั่ง ขยับตัวอย่างกระปี่กระเป่าเพื่อออกไปท่องราตรีกับคาลอส
“ไปกันเลยดีกว่า ป่านนี้สาวๆ รอแย่แล้ว” ดอจิโน่เดินนำไป คาลอสจึงก้าวตามไปเอื่อยๆ เขามองตรงไปข้างหน้าด้วยสายตาจริงจัง ถ้ามาดามเรียซ่ารู้ถึงแผนการที่เขาใช้แก้เกม นางคงเดือดจัด
- Writer
