เด็กดื้อ | 11
953 Words
@คลับ
ฉันนั่งรถมาที่คลับกับคุณป๋าเพราะถูกบังคับ ทั้งที่ความจริงไม่อยากจะนั่งมาด้วยเลยสักนิด วันนี้ฉันกับฟาร์นมาดื่มกันแค่สองคน
“ทำไมวันนี้ถึงชวนมาดื่มที่นี่ ปกติไม่ชอบมาดื่มที่คลับของอาหิรัญ ?” ฟาร์นถามอย่างแปลกใจ
ใช่! ฉันไม่ชอบมาที่คลับของคุณป๋า ถึงแม้จะเป็นคลับชื่อดังแต่มันก็ไม่ได้ทำให้ฉันอยากจะมาเลยสักนิด ถ้าไม่โดนบังคับคงไม่ได้เห็นฉันที่นี่แน่ๆ
“อยากเปลี่ยนที่ดื่มมั้ง” ฉันตอบปัดๆ ไปเพราะไม่อยากถูกจี้ถามอะไรมาก
“เมล คือไปโดนอะไรมา ?” ฟาร์นเพ่งมองมาที่คอของฉัน ในขณะที่ฉันกำลังยกเหล้าขึ้นดื่ม
“ปะ เปล่ามดกัดน่ะ” ฉันรีบเอาผมปิดรอยแดงไว้ จริงๆ ฉันเอาผมปิดไว้ตลอดแต่ดันเผลอลืมปัดผมไปอีกข้าง
มันคือรอยแดงที่ตอกย้ำถึงความผิดพลาดของฉัน และฉันก็อยากให้มันหายไปเร็วๆ ไม่อยากคิดถึงว่าใครคือเจ้าของรอยนี้
“ถ้าเธอมีแฟนฉันคงคิดว่านี่คือรอยคริส” ฟาร์นพูดก่อนจะเหลือบตามองไปที่ทางซ้ายของตัวเอง “ดูสิว่าฉันเจอใคร”
ฟาร์นยกยิ้มมุมปากก่อนจะทำท่าให้ฉันมองไปทางด้านซ้าย
“...ฮาน่า!” ฉันสบถชื่อนังนี่ออกมาอยากไม่ชอบใจเท่าไหร่ คิดว่าจะไม่เจอกับมันอีกแล้วแท้ๆ เชียว แต่กลับต้องมาเจอในสถานที่แบบนี้ แต่เหมือนว่ามันก็จะมองเห็นฉันแล้วเหมือนกัน
“ย้ายโต๊ะมั้ย ถ้ามีเรื่องเดี๋ยวก็ถูกอาหิรัญดุอีก” ฟาร์นเสนอความคิด “อื้ม ก็ดีย้ายไปที่โซนวีไอพีแล้วกัน”
“มากับลูกเจ้าของคลับนี่แม่งดีจริงๆ”
“พูดเหมือนนายไม่ใช่ลูกเจ้าของคลับอย่างนั้นแหละ ส่วนฉันเป็นแค่ลูกเลี้ยง”
ฟาร์นไหวไหล่ให้ฉันก่อนจะยกมือขึ้นมาเรียกเด็กเสริฟให้มาย้ายโต๊ะให้ จริงๆ ที่ฉันไม่ได้ขึ้นไปนั่งที่โซนวีไอพีตั้งแต่แรกก็เพราะว่าคุณป๋าอยู่โซนนั้น
“ไงจ้ะเพื่อนรัก ^_^” ในระหว่างที่ฉันกำลังยืนรอให้เด็กเสริฟย้ายโต๊ะให้ ฮาน่านางก็เดินมาทักทายด้วยคำพูดที่มองมาจากดาวอังคารก็รู้ว่าต่อแหล
“ใครเพื่อนแก” แน่นอนว่าฉันไม่อินกับการตอแหลหน้าด้าน จึงตอกกลับไปตรงๆ ตามที่ตัวเองรู้สึก
“อ๋อ! ลืมไปแกมันชั้นต่ำ ไม่เหมาะที่จะเป็นเพื่อนฉันหรอก ยัยเด็กเหลือขอ”
คำพูดของฮาน่าทำให้ฉันกำหมัดแน่นพยายามระงับอารมณ์โกรธเอาไว้ ทั้งที่รู้ตัวเองดีว่าฉันเองเป็นคนที่ความอดทนต่ำมากขนาดไหน
“ฮาน่า หยุดหาเรื่องเมลสักทีเหอะว่า” ฟาร์นออกหน้าเถียงแทนฉัน
“ปล่อยให้มันเห่าไปเถอะฟาร์น แพ้แล้วพาลก็แบบนี้แหละ เพราะปากแบบนี้ไงผู้ชายของแกถึงได้เทมาหาฉัน” ฉันแสยะยิ้มมุมปากอย่างเหนือกว่า
พอพูดแทงใจดำเข้าหน่อย ฮาน่าก็เริ่มควบคุมอารมณ์โมโหของตัวเองไม่ได้ “แกต่างหากที่ชอบมาอ่อยผู้ชายของฉัน มาให้ท่าเขา อีร่าน!!”
ฉันกำหมัดแน่นก่อนจะมองที่โต๊ะเห็นขวดเบียร์อยู่ข้างๆ มือพอดี ไม่รอเถียงอะไรกลับฉันหยิบขวดเบียร์ขึ้นมาแล้วฟาดไปที่หัวฮาน่าทันที
“เฮ้ยเมล!!” ฟาร์นร้องท้วง แต่มันไม่ทันแล้ว
“กรี๊ดดดดด” เสียงฮาน่ากรี๊ดดังลั่น ตอนนี้เลือดค่อยๆ ไหลลงมาอาบใบหน้าของเธอ ก่อนที่เสียงเพลงในคลับจะหยุดลง เสียงซุบซิบของผู้คนดังขึ้น บางคนก็แตกตื่นกับเหตุการณ์นี้
“สมองฉันไม่ได้คิดแต่จะจับผู้ชายแบบแก และฉันก็ไม่เคยคิดอยากจะยุ่งกับผู้ชายของแกสักนิด สกปรก!!”
“มีเรื่องอะไรกัน !!” เสียงทุ้มเข้มตวาดถามดังลั่นมาแต่ไกล ไม่นานร่างของคุณป๋าก็เดินมาประชิดที่ตัวฉัน
“อาหิรัญคะ ฮึก~” ฮาน่าเดินมาเกาะแขนของคุณป๋า แล้วร้องห่มร้องไห้
“เธอทำอะไรหนูฮาน่า ต้องรุนแรงขนาดนี้เลยรึไง!!!”
ฉันได้แต่ยืนมองภาพตรงหน้าด้วยความสงสัย เพราะไม่รู้ว่าคุณป๋ากับฮาน่าไปรู้จักกันตั้งแต่เมื่อไหร่
“ไม่ถามก่อนหรอคะว่ามันพูดอะไรกับหนู หนูถึงหมดความอดทน ?”
คุณป๋าหันไปมองฮาน่า ได้ทียัยนั่นก็อ้อนยกใหญ่ แทนที่จะรีบไปหาหมอ ท่าทางของคุณป๋ากับฮาน่าที่ดูจะสนิทสนมกันมันทำให้ฉันแทบจะไม่อยากคิดมาใส่หัว แต่ทำไมถึงห้ามไม่ให้ตัวเองคิดไม่ได้
“ฟาร์นไปดื่มที่ร้านอื่นกันเถอะ” ฉันจับมือฟาร์นเพื่อจะพาเดินออกจากร้าน แต่กลับถูกคุณป๋ากระชากอย่างแรง “ทำผิดแล้วคิดว่าจะได้เดินออกไปง่ายๆ ?”
“ทำไมคะ จะเรียกตำรวจมาจับหนูหรอ เอาสิ คุณป๋าเรียกตำรวจมาเลยสิคะ!!”
“เมเบล !!” คุณป๋าตวาดเสียงกร้าว คุณป๋าพยายามระงับอารมณ์โกรธ เพราะตอนนี้มีคนกำลังจังตามองเราอยู่เป็นจำนวนมาก “ขอโทษหนูฮาน่าซะ!”
“ไม่จำเป็นค่ะ” พูดจบฉันก็หันไปมองฟาร์น “ไปกันเถอะฟาร์น”
ฉันจูงมือฟาร์นให้เดินออกจากคลับไปพร้อมๆ กัน แต่แล้วก็มีเสียงของคุณป๋าตะโกนตามหลังมาติดๆ
“จับตัวเธอขึ้นไปบนชั้นสอง กูคงต้องอบรมเด็กดื้อสักหน่อย”
- Writer
