แน่นอนว่าฉันไม่ได้ฟังในคำค้านของคุณป๋า เมื่อยืนยันเด็ดขาดว่าจะไปดื่มฉันก็หันหลังให้คุณป๋าทันที แต่คุณป๋ากลับพุ่งปรี่มาดักหน้าประตูห้องเอาไว้ไม่ยอมให้ฉันออกไป
ทำไมกัน!! ฉันอยากจะหนีออกไปให้พ้นๆ จากตรงนี้
ฉันไม่อยากที่จะต้องมาเผชิญหน้ากับคุณป๋าแบบนี้ !!
“หนูนัดฟาร์นไว้ค่ะ ป่านนี้ฟาร์นคงไปรอที่คลับแล้ว” ฉันพูดบ่ายเบี่ยงพยายามหาข้ออ้างทุกอย่างเพื่อให้ตัวเองได้ออกไปจากห้องนี้เร็วๆ
“เธอไม่เข้าใจที่ฉันพูด ?” คุณป๋าเลิกคิ้วขึ้นถาม ก่อนจะยื่นใบหน้าเข้ามาใกล้ๆ “หรือว่าฉันจะใจดีกับเธอมากเกินไป”
คำพูดของคุณป๋าทำให้ฉันนึกตลกในใจ ใจดีมากเกินไปอย่างงั้นหรอ ตั้งแต่จำความได้ฉันไม่เคยเห็นคุณป๋าใจดีเลยสักครั้ง
“จำได้มั้ยคะ หนูบอกว่าถ้าหนูทำงานนี้สำเร็จหนูขอย้ายไปอยู่คอนโด”
“จำได้” คุณป๋าเดินหลีกจากประตูไปนั่งลงบนเตียง “แต่เธอพลาดนะ”
คุณป๋ากระตุกยิ้มมุมปากอย่างยากมี่จะคาดเดาว่าตอนนี้กำลังคิดอะไรอยู่ “จะให้ฉันย้ำข้อผิดพลาดให้ฟังอีก ?”
ฉันเม้มปากแน่น เรื่องการวางยาฉันไม่พลาด แน่นอนว่าฉันจะไม่ถามว่าตัวฉันเองพลาดที่จุดไหน เพราะฉันรู้ดีว่าคำตอบมันคืออะไร
ทั้งที่คุณป๋าพูดมาก่อนหน้านี้ว่าจะไม่เอ่ยถึง แต่ผ่านไปไม่กี่นาทีกลับหยิบเรื่องนี้มาพูดให้กำกวม
“....ค่ะ”
ก๊อกๆ (เสียงเคาะห้อง)
“มีอะไร” คุณป๋าตะโกนถามคนที่อยู่ด้านนอกห้อง ทั้งที่ยังไม่ได้เปิดประตู
“มีผู้หญิงคนใหม่มานายจะให้ผมบอกให้เธอเตรียมตัวเลยมั้ยครับ”
คำพูดของคนที่อยู่ด้านนอกไม่ได้ทำให้ฉันรู้สึกแปลกใจหรือตกใจอะไร เพราะมันเป็นเรื่องปกติที่จะมีผู้หญิงมากมายเข้าออกบ้านหลังนี้ และฉันก็ไม่เคยมาวุ่นวาย
“วันนี้ฉันไม่มีอารมณ์” คุณป๋าละสายตาออกจากประตูห้องมามองที่ใบหน้าของฉัน “...ไม่มีอารมณ์กับผู้หญิงคนไหนทั้งนั้น”
“ถ้าอยากจะไปดื่ม ก็ต้องไปที่คลับของฉัน” คุณป๋าลุกขึ้นยืนเต็มความสุข “ฉันกำลังจะเข้าไปตรวจงานพอดี เธอไปพร้อมฉันเลยแล้วกัน”
“หนูอยากนั่งรถไปเองมากกว่าค่ะ”
คุณป๋าหันขวับมาจ้องหน้าฉันตาเขม็ง เมื่อฉันเอาแต่คัดค้านทุกอย่างที่คุณป๋าบอก “ยิ่งเธอปฏิเสธ ฉันก็ยิ่งบังคับ อย่าทำให้ฉันต้องหงุดหงิด !!”