พี่เบสมองอย่างแปลกใจทันทีเมื่อลูกน้องของคุณป๋าเดินมาพูดแบบนั้น
“ถ้าหนูอยากจะกลับ เดี๋ยวหนูก็กลับเองค่ะ ฝากบอกคุณป๋าด้วยว่าเชิญทำธุระให้สบายใจ ไม่ต้องห่วงทางนี้หรอกค่ะ...”
“คุณหนูครับ ถ้าคุณหนูไม่กลับนายต้องเอาผมตายแน่ๆ”
ฉันขมวดคิ้วเป็นปมเมื่อได้ยินแบบนั้น เพราะการที่ฉันไม่กลับแล้วจะมาลงโทษคนอื่นมันก็ไม่ใช่เรื่องหนิ “เรื่องนั้นเดี๋ยวหนูจัดการให้เองค่ะ ไม่ต้องกังวล”
“โธ่! คุณหนูครับ กลับเถอะครับผมขอร้อง” ลูกน้องของคุณป๋าขอร้องอ้อนวอนให้ฉันเห็นใจ
“เอ่อ...” พี่เบสพูดขัดขึ้นมากลางวงสนทนา “มีอะไรกันหรือเปล่าครับ แล้วน้องเมเบลเป็น...”
ฉันยิ้มจางๆ ก่อนจะหยิบกระเป๋าสะพายแล้วลุกขึ้นยืนเต็มความสูง “หนูคงต้องกลับแล้วนะคะ พรุ่งนี้เจอกันค่ะ”
“ดะ เดี๋ยวสิครับ น้องเมเบล!!”
เสียงพี่เบสตะโกนเรียกตามหลัง แต่ฉันไม่ได้ใส่ใจอะไรมากนัก จึบรีบเดินออกมาจากคลับ แล้วขับรถกลับไปที่บ้าน
เหมือนคุณป๋าจะรู
