“สนุกสุดๆ ไปเลยนะคะเนี่ย ช้างน่ารักมากเลย หวานอยากขี่ช้างบ้างจัง”
หลังจากจบการแสดง ผู้คนที่เข้าชมพากันทยอยออกมา หากแต่อารมณ์ของหวานเย็นยังไม่จบ เธอยังรู้สึกตื่นตาตื่นใจกับการแสดงนั้นอยู่
“แน่ใจเหรอว่าอยากขี่ช้าง พี่เห็นเธอมองพระเอกตาเป็นมันเลย ไม่ใช่อยากขี่พระเอกหรือไง” เขาแซะ เมื่อนึกไปถึงตอนที่หวานเย็นเอาแต่ทำตารูปหัวใจมองฉากที่พระเอกขี่ช้างออกมาตาไม่กะพริบ
“พี่นนท์ก็...ผู้หญิงที่ไหนก็ต้องเพ้อถึงพระเอกกันทั้งนั้นแหละค่ะ ขึ้นชื่อว่าพระเอก จะมีสาวๆ ที่ไหนไม่เพ้อหาบ้าง”
“ก็เพ้อให้มันน้อยๆ แล้วกัน” เขาบอกน้ำเสียงหงุดหงิด
“เอ๋ๆๆ อย่าบอกนะว่าพี่นนท์หึงหวาน! นี่พี่หึงที่หวานเพ้อหาพระเอกคนนั้นใช่ไหม” หญิงสาวถามด้วยความดีใจ เธอเม้มปากแน่น ลุ้นว่าเขาจะหึงเธออย่างที่คิดหรือไม่
“ใช้ก้นกบคิดเหรอครับ พี่จะหึงเธอทำไม อีกอย่าง...นั่นระดับพระเอก เขาไม่มาสนเด็กกะโปโลแบบเธอหรอนน่า ตัดใจซะเถอะ” ปาก
