ตอนที่ 5 ยินดีกับคู่บ่าวสาว
1647 Words
ภายในร้านหรูหรากว่าที่เห็นจากภายนอกหลายเท่า เครื่องปรับอากาศก็ทำความเย็นได้มากเกินจนเธอขนลุก พนักงานต้อนรับผายมือเชิญให้เธอและ นนท์นธีไปนั่งบนโซฟารับแขกก่อนจะนำอัลบั้มชุดแต่งงานมากมายมาให้ทั้งสองคนเลือกพร้อมกับเสิร์ฟน้ำส้มคั้นสดสองแก้ว
“เชิญเลือกได้ตามสบายเลยนะคะ ร้านของเรามีบริการของชำร่วยให้ครบครันเลยด้วย ไม่ทราบว่าจะดูของชำร่วยเลยไหมคะ”
“เอามาเลยก็ได้ครับ”
นนท์นธีตอบรับ พนักงานจึงนำอัลบั้มของชำร่วยมาเพิ่มให้และขอตัวไปทำอย่างอื่นต่อ หวานเย็นหยิบอัลบั้มชุดแต่งงานขึ้นมาหนึ่งเล่มแล้วเปิดดู
“โห มีแต่ชุดสวยๆ ทั้งนั้นเลยนะพี่นนท์”
“ของผู้หญิงล่ะก็ใช่ แต่ของผู้ชายก็แทบจะเหมือนกันหมดนั่นแหละ เต็มที่ก็ชุดสูท เอาเป็นว่าเธอเลือกมาแล้วกัน ยังไงเป็นชุดคู่อยู่แล้ว ฉันใส่ได้หมดแหละ”
“ให้ฉันเลือกจะดีเหรอ พี่เชื่อใจเซ้นส์ฉันหรือไง”
คำถามของหวานเย็นทำเขาชะงักก่อนจะหวนนึกไปถึงเมื่อครั้งที่หวานเย็นอายุสิบห้า ตอนนั้นเธอได้รับเลือกให้เป็นเชียร์ลีดเดอร์เป็นครั้งแรก แถมยังได้รับโอกาสให้ออกแบบชุดเองอีก หลังจากที่ทุ่มเทเวลาออกแบบอยู่เป็นอาทิตย์ เธอก็ลองตัดเย็บเองและใส่มาให้เขาดูที่บ้าน นั่นจึงเป็นครั้งแรกที่นนท์นธีได้รู้ว่าผู้หญิงตรงหน้าเขาตอนนี้รสนิยมแย่อย่างรุนแรง...
คิดถึงเรื่องตอนนั้นเขาก็เผลอยิ้มออกมา
“พี่ยิ้มอะไรอะ นี่ฉันกำลังปรึกษาพี่อยู่นะ”
“โทษที คิดอะไรเพลินไปหน่อย”
แม้จะตอบไปแบบนั้น แต่เขาก็ยังไม่หยุดยิ้ม ทำอย่างไรได้ล่ะ ในเมื่อภาพที่หวานเย็นใส่ชุดกระโปรงบานสีม่วงยาวถึงตาตุ่มกับเสื้อคอกระเช้าสีแดงสดพร้อมถือพู่มาหาเขาที่บ้านมันยังติดตาไม่หาย นี่เขายังไม่นับเรื่องการแต่งหน้าอันแสนสะพรึงของเธอเลยนะ เรียกได้ว่าหวานเย็นได้เปิดโลกทัศน์ของเขามากกว่าเดิมหลายเท่าเชียวล่ะ
“ช่างเถอะ เอาเป็นว่าเดี๋ยวฉันเลือกชุดแต่งงานเอง ส่วนพี่ก็...เลือกของชำร่วยแล้วกันนะ แยกกันทำหน้าที่ จะได้เสร็จเร็วๆ”
“เอางั้นก็ได้ อ้อ...แต่ขออย่างนึงนะ”
“อะไรเหรอ”
“แบบชุดลีดเดอร์ตอนเธออายุสิบห้า ฉันขอบาย”
“พี่นนท์!”
หวานเย็นถลึงตาใส่เขาที่ล้อเลียนเธอ นนท์นธียักไหล่ก่อนจะหยิบอัลบั้มของชำร่วยขึ้นมาดู หญิงสาวแลบลิ้นใส่เขา เธอเดินถืออัลบั้มชุดแต่งงานเข้าไปหาพนักงานที่ด้านใน
“ขอโทษนะคะ พอดีฉันสนใจชุดนี้ พอจะมีไซส์ไหมคะ”
เธอชี้นิ้วไปยังชุดที่ต้องการในอัลบั้ม พนักงานรับไปดูก่อนจะพยักหน้ารับด้วยรอยยิ้มแล้วผายมือเชิญเธอขึ้นไปยังชั้นสองของร้าน
“เซ้นส์ดีมากเลยนะคะเนี่ย ชุดนี้ต้องเหมาะกับคุณมากแน่ๆ เลยค่ะ”
ได้ยินแบบนั้นหัวใจก็พองโต หวานเย็นรับชุดที่เธอเลือกเอาไว้มาลองใส่โดยมีพนักงานคอยช่วยอีกแรง
ด้านนนท์นธี เขาตัดสินใจเลือกเทียนหอมรูปองุ่นเป็นของชำร่วย เพราะที่ไร่ของเขาคือไร่องุ่น เมื่อเลือกแบบได้เสร็จก็ส่งให้พนักงานไปจัดการต่อ ระหว่างนี้เขานั่งมองนู่นนี่นั่นไปเรื่อยทั่วร้านเพื่อรอหวานเย็น ความวุ่นวายในวันนี้ทำให้เขาลืมเรื่องที่ไม่อยากจะจำไปได้หลายเรื่องเลยทีเดียว
“เจ้าสาวมาแล้วค่ะ”
เสียงของพนักงานดังขึ้น นนท์นธีละสายตากลับมาอย่างไม่คาดหวังอะไรนัก ด้วยเขารู้รสนิยมของหวานเย็นดี ไม่แน่ท้ายที่สุดเขาอาจต้องช่วยเธอเลือกชุดแต่งงานด้วยก็เป็นได้
“สวยไหมคะ” พนักงามถามย้ำเมื่อเห็นว่านนท์นธีนิ่งไป
ชายหนุ่มนั่งนิ่ง มองหวานเย็นตาค้าง ร่างบางระหงในชุดเกาะอกพอดีตัวสีขาว มีเพชรปักประดับประปราย ตัวกระโปรงสั้นเหนือเข่าทรงคล้ายกับชุดทิงเกอร์เบลซ้อนกันหลายๆ ชั้น และต่อยาวด้วยผ้าสีทรูสีขาวบางจนถึงตาตุ่ม เผยให้เห็นขาเรียวขาวเนียนที่ซ่อนอยู่ ตรงชายซีทรูปักลายดอกไม้สวยงาม
เมื่อถูกจ้องตาไม่กะพริบ หวานเย็นก็เริ่มทำตัวไม่ถูก ผมยาวของเธอถูกมัดรวบไว้ลวกๆ ที่ด้านหลัง นนท์นธีไม่พูดอะไร เขาลุกจากโซฟาตรงเข้าไปหาเธอ
“อ๊ะ...”
หวานเย็นร้องเสียงหลงเมื่อจู่ๆ ก็ถูกเขาถอดหนังยางที่รัดผมอยู่ออก นนท์นธีจัดการม้วนผมเธอขึ้นเป็นมวยที่ด้านหลังแล้วรัดยาง เผยให้เห็นลำคอขาวผ่อง
“เอาผมขึ้น...สวยกว่านะ”
เสียงทุ้มกระซิบตอบกลับข้างหู หวานเย็นแทบลืมหายใจ เธอยืนกำมือตัวเกร็งกับความใกล้ชิดระยะไม่ถึงเมตรระหว่างเธอกับเขา
“ยังไงรบกวนเรื่องเครื่องประดับด้วยนะครับ ถ้ามีสร้อยเพชรสักเส้น กับมงกุฎเพชรเพิ่มตรงหัวก็จะดีมาก”
“ได้เลยค่ะ ทางเราจัดการให้ ต้องการได้ของทั้งหมดภายในวันไหนดีคะ”
“วันนี้ครับ งานจะจัดในอีกสามวัน”
“ได้เลยค่ะ” พนักงานรับคำอย่างยินดี เธอรีบประสานงานกับพนักงานคนอื่นๆ ให้จัดเตรียมของตามที่ชายหนุ่มต้องการ
“งั้น...ฉันไปเปลี่ยนชุดก่อนดีกว่า”
“อืม”
หวานเย็นรีบเดินกลับขึ้นไปที่ชั้นสองทันที นนท์นธีเดินกลับไปนั่งโซฟาตามเดิม เขาผ่อนลมหายใจเข้าออกเพื่อปรับสมดุลการหายใจของตัวเองด้วยเมื่อครู่เขารู้สึกว่าตัวเองมีการหายใจที่ผิดปกติ
“ยัยนั่น...ซ่อนรูปหรือไงนะ”
แม้ไม่อยากจะคิดถึง แต่ภาพทรวงอกขาวอวบอิ่มที่โผล่พ้นเกาะอกมานั้นก็ยังติดตาตรึงใจเขาอยู่ไม่น้อย นนท์นธีรีบสะบัดหัวไล่ความคิดประหลาดๆ ออกไป การที่เด็กกะโปโลอย่างหวานเย็นลุกขึ้นมาแต่งตัวแบบนั้น สร้างความปั่นป่วนให้แก่เขาไม่น้อย
เมื่อเสร็จจากร้านขายชุดแต่งงานแล้ว ทั้งสองก็พากันมาเดินเล่นในเมืองต่อเพราะไม่ได้เข้าเมืองกันมานานมากแล้ว อันที่จริงเป็นเพราะหวานเย็นยังไม่พร้อมอยู่ในรถกับเขาสองต่อสอง สายตาที่นนท์นธีมองเธอในชุดแต่งงานมันสร้างความร้อนรุ่มไว้ในใจเธอจนยากจะดับ
“โอ๊ะ นั่นไงไอติม พี่นนท์เลี้ยงนะ”
หญิงสาววิ่งเข้าใส่รถไอติมหมุนที่ตั้งขายอยู่ริมทาง นนท์นธียิ้มบางๆ ก่อนจะเดินตามเธอไป หวานเย็นเลือกรสโค้กขึ้นมากินเป็นไม้แรก
“คิดถึงตอนเด็กๆ เลยเนอะ เวลาไปเที่ยวงานวัด พี่มักจะซื้อให้ฉันกินตลอดเลย”
“นั่นเพราะเธองอแงอยากจะกินไม่ใช่หรือไง ถ้าฉันไม่ซื้อให้ก็คงไม่ยอมแน่ๆ เลยตัดรำคาญไปแค่นั้น”
หวานเย็นทำหน้าเซ็งขึ้นมาทันที เธอกะจะเข้าสู่โหมดหวนคิดถึงอดีตแบบ โรแมนติกๆ เสียหน่อย เขากลับมาทำเสียมู้ดซะได้
“คุณนนท์ หวานเย็น บังเอิญจังเลยนะคะเนี่ย”
‘สายใจ’ แม่ค้าขายข้าวแกงอยู่ในหมู่บ้านเข้ามาทักทั้งคู่ สองคนหันไปก้มหัวให้เล็กน้อยเป็นการทักทาย ก่อนที่หวานเย็นจะส่งไอติมให้เธอหนึ่งแท่ง
“กินไหมพี่สายใจ”
“ไม่เอาหรอกจ้ะ พี่ลดความอ้วนอยู่ ว่าแต่นี่มาเลือกชุดแต่งงานกันใช่ไหม เสร็จแล้วเหรอ”
คำถามของสายใจทำเอาทั้งคู่ต้องมองหน้ากันด้วยความแปลกใจ
“พะ...พี่สายใจรู้เรื่องแต่งงานได้ยังไงเหรอ”
“โอ๊ยย เขารู้กันทั้งตำบลแล้วมั้ง พ่อผู้ใหญ่ประกาศเสียงตามสายไปทั่วแล้ว ตอนนี้ฮือฮากันทั้งตำบลเลย”
“อะไรนะ!”
หวานเย็นคาดโทษบิดาไว้ในใจ ชอบทำเรื่องเล็กให้เป็นเรื่องใหญ่คือนิยามของผู้ใหญ่โย่งเลย
“แต่ยังไงก็ยินดีด้วยนะจ๊ะ เห็นตามกันต้อยๆ มาตั้งแต่เด็ก คิดไม่ถึงเลยนะว่าจะสปาร์คกันปุบปับแบบนี้ หรือว่าจะ...” สายใจมองไปที่ท้องของหวานเย็น
“ไม่ใช่นะพี่ไม่ใช่ ไม่ใช่แบบนั้น”
“ไม่ใช่นะครับคุณสายใจ”
ทั้งสองรีบปฏิเสธเมื่อพอจะรู้ความคิดของสายใจ
“จ้ะๆ ไม่ใช่ก็ไม่ใช่ ไม่เห็นต้องปฏิเสธเสียงแข็งแบบนี้เลย ยังไงก็จะไปร่วมงานนะ พี่อยากเห็นหวานเย็นในชุดเจ้าสาวจะแย่แล้ว”
“แหะๆ จ้ะพี่”
หวานเย็นยิ้มแห้งๆ สายใจจึงขอตัวไปทำธุระของตัวเองต่อ แต่ยังไม่ทันที่ นนท์นธีและหวานเย็นจะได้เดินไปไหนต่อ ก็มีคนของหมู่บ้านเข้ามาทักทายและแสดงความยินดีอยู่เรื่อยๆ จนพวกเขาชักไม่แน่ใจแล้วว่าตอนนี้ข่าวเรื่องการแต่งงานได้ถูกกระจายไปถึงไหนแล้ว...
ด้านผู้ใหญ่โย่ง
‘ประกาศจ้ะประกาศ อีกสามวันจะมีงานแต่งงานอันแสนยิ่งใหญ่ถูกจัดขึ้นที่ไร่แสงตะวัน และคู่บ่าวสาวก็ไม่ใช่ใครที่ไหน นังหวานเย็นลูกฉันกับพ่อนนท์ ทายาทเจ้าของไร่นั่นเองจ้า ทั้งคู่ได้ตกหลุมรักกันมาเนิ่นนาน และสุดท้าย...พ่อนนท์ก็ทนเก็บความรักที่มีให้นังหวานเย็นเอาไว้ต่อไปไม่ไหว จึงมาสู่ขอนังหวานเย็นกับฉันเมื่อเช้านี้ ขอเชิญทุกท่านไปร่วมแสดงความยินดีในงานกันด้วยนะจ๊ะ เชิญหมดทุกคนเลยจ้า’
เสียงของผู้ใหญ่ได้ถูกประกาศมาทางเสียงตามสายของหมู่บ้านเป็นเวลากว่าสองชั่วโมงแล้ว หนำซ้ำยังนั่งรถแห่ประกาศไปทั่วตำบลและตำบลใกล้เคียงอีกด้วย
- Writer
