บทนำ
1358 Words
INTRO
คลั่งรักทายาทมาเฟีย | [ ภาคิณ x ปั้นแป้ง]
เพราะเด็กมันอร่อยเขาเลยต้องกิน
โดยเฉพาะเด็กชื่อ 'ปั้นแป้ง'
ได้ยินแค่ชื่อก็ตกหลุมรักแล้ว
•••
เมื่อเปิดประตูเข้าไปในห้องความเย็นของเครื่องปรับอากาศก็กระทบเข้ากับใบหน้าเธอจังๆ แต่ทว่าปั้นแป้งแก้มร้อนผะผ่าว เธอมองไปที่โซฟา... เดินช้าๆไปหาเขา ก่อนที่จะหยุดยืนตรงหน้าและก้มลงเล็กน้อยตามประสาคนขี้อาย
"หนู... อะ อายุสิบแปดแล้วค่ะ"
"อืม..." เขาตอบรับในลำคอแล้วยกวิสกี้ออนเดอะร็อคที่อยู่ในมือดื่ม ตาคมไล่มองเรือนร่างเด็กสาวอายุสิบแปดหยกๆด้วยความรู้สึกยากจะอธิบาย
ใช่... รูปร่างของเธอและทรวดทรงมันดูโตเกินอายุ
"ถึงเวลาแล้วใช่ไหมคะ... ที่หนูต้องมีอะไรกับคุณ"
"อยากมีรึเปล่า?" ภาคิณถามด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน ก่อนจะวางแก้วลงบนโต๊ะตรงหน้า ปั้นแป้งเงยขึ้นมองคอแห้งผาก เธอพยายามกลืนน้ำลายอย่างยากลำบากก่อนจะละล่ำละลักตอบ
"เปล่าค่ะ ไม่อยากมี... แต่ทุกการช่วยเหลือ ต้องมีการตอบแทนไม่ใช่เหรอคะ"
"งั้นตอบแทนสิ"
ปั้นแป้งชะงักเล็กน้อย... เขาเลี้ยงเธอไว้กินอย่างที่ใครต่อใครว่าจริงๆ ที่ผ่านมาเธอหนีพวกมีอิทธิพลที่คอยคุกคามตัวเองตลอด แต่วันนี้เธอได้ยืนตรงหน้าคนที่มียิ่งกว่าอิทธิพลซะอีก ภาคิณ... มาเฟียหนุ่มคาบเกี่ยวสองตระกูล เขาแสนดี อบอุ่น แต่บางครั้งก็ดูลึกลับจนน่าค้นหา
จนร่างสูงลุกขึ้นเดินมาหาเธอช้าๆ คนตัวเล็กกว่าตัวแข็งทื่อกำชายกระโปรงนักเรียนแน่น
"แป้งครับ..." เสียงกระซิบข้างหูทำขนอ่อนหลังคอเธอลุกชัน
"คะ..."
"ถ้าไม่พร้อม... ไม่เป็นไรนะ"
มือเล็กขยุ้มชายกระโปรงแน่นกว่าเดิม เธอทำใจแล้ว คิดว่าพร้อมแล้ว อยากให้มันจบสักที การตอบแทนครั้งนี้จะเป็นครั้งแรกและครั้งสุดท้ายของเธอ จะได้ไม่มีอะไรค้างคากันอีก
"พร้อม...ค่ะ"
"ทำไมพร้อมล่ะ?"
"คุณไม่ได้รักหนู คะ คุณไม่ได้มีหนูเพื่อจะรักอยู่แล้ว ถ้าอย่างนั้นเรามาจบเรื่องนี้กันเถอะค่ะ" เท่านั้นแหละมือหนาก็โอบเอวเธอดึงมาหาทันที
"ใครบอก?"
"หนูไม่รู้ แต่อะไรหลายๆอย่างมันชวนคิด คุณแค่อยากมีอะไรกับหนูเหมือนคนอื่นๆแล้วจบกัน"
"ชู่ว... อย่าคิดไปเองครับ คิดแบบนั้นไม่น่ารักเลยนะ"
เขากดปลายจมูกโด่งไว้ที่พวงแก้มร้อน ในนาทีนั้นหัวใจปั้นแป้งกระตุกและเต้นไม่เป็นจังหวะ มือเล็กพยายามจับแขนแกร่งเพื่อที่จะดันออก แต่เขากอดแน่นเหลือเกิน
"พี่ไม่ทำแป้งก็ได้... เพราะพี่คิดว่าแป้งทนไม่ไหวแน่ๆ"
"ทนอะไรไม่ไหวคะ มันเจ็บมากเลยเหรอคะ" เธอถามอย่างไร้เดียงสา
"ลองจับดูสิ... แล้วจะรู้"
ปั้นแป้งเผลอหันขวับไปมองหน้าเขาทันทีจนปลายจมูกชนกัน ก่อนที่มือใหญ่จะจับมือเธอและค่อยๆนำทางลงไปเบื้องล่าง ปั้นแป้งกลืนน้ำลายดังอึกหัวใจเต้นระส่ำราวกับใครกำลังรัวกลองชุด
และเมื่อปลายนิ้วไปแตะความแข็งขึงร่างเล็กก็สะดุ้งเฮือก
"มันแข็งค่ะ"
"จับให้เต็มมือสิ... แล้วพี่จะถามแป้งอีกรอบว่าพร้อมจริงๆรึเปล่า?"
เธอปล่อยมือให้เขานำทาง อีกใจก็กลัว อีกใจก็อยากรู้ จนในที่สุดเขาทาบมือเธอกอบกุมและเคลื่อนช้าๆให้ทั่วท่อนลำที่แข็งผงาดอยู่ใต้กางเกง ริมฝีปากบางเม้มแน่นจ้องมองตามาเฟียหนุ่ม เธอไม่เคยจับของใคร... แต่รู้ได้ว่ามันใหญ่โตจนยากจะอธิบายได้
"หนูไม่เข้าใจ มันจะทำไมคะ..."
"มัน 58 ไงครับ.... แป้งจะเจ็บกว่าปกติ"
เขาไม่ได้โกหก... มันคือความจริง ขนาดที่ใหญ่เกินจำเป็นของมาเฟียหนุ่มทำให้เขาอดสงสารคนร่วมเตียงไม่ได้ โดยเฉพาะปั้นแป้ง... เด็กสาววัยขบเผาะที่บอบบางและไม่เคยมีสัมพันธ์กับใครมาก่อน
เธอจะทนได้รึเปล่า?
"ถ้าเจ็บพอทนได้ แป้ง... น่าจะไหวค่ะ"
"ถ้าไม่ไหวรีบบอกพี่นะ"
คนตัวเล็กกะพริบตาปริบๆ แต่จะปฏิเสธก็ไม่ทันแล้ว เพราะภาคิณช้อนตัวอุ้มเธอไปที่เตียงและวางลงอย่างทะนุถนอม ปั้นแป้งปั่นป่วนไปทั่วช่องท้อง เธอมองตาคมกริบที่จ้องมองตาละห้อย
แต่สำหรับภาคิณแล้วเปรียบเสมือนตาแมวน้อยที่แสนเชิญชวน
"พี่สัญญา พี่จะทำเบาๆครับ... "
เมื่อเธอพยักหน้าหงึกๆ ริมฝีปากนุ่มก็โน้มลงมาบรรจงจูบทันที การขยับเชื่องช้าบางเบาทำให้สาวน้อยใต้ร่างวาบไหว เธอจูบตอบเขา ยกมือที่เคยขยุ้มกระโปรงขึ้นสัมผัสแผ่นหลังกว้าง มาเฟียหนุ่มดื่มด่ำกับริมฝีปากหวานขบเบาๆพอกระตุ้นร่างบาง ซึ่งแน่นอนว่าเธอแอ่นอกขึ้นสะท้านเผลอเชิญชวนอย่างไม่รู้ตัว
ภาคิณไม่ถอนจูบกลับย้ายมือปลดกระดุมเสื้อและฟ้อนเฟ้นอกอวบเกินวัยของเธอแทน ก่อนจะสอดเข้าไปใต้บราสีขาวบริสุทธิ์เย้าหยอกเม็ดบัวที่แข็งขึ้นเป็นไต
"อะ อื้อ"
ปั้นแป้งถึงกับถอนจูบครางท้วง เธอหายใจแรงๆอย่างกระสัน ความต้องการวิ่งวุ่นไปทั่วร่างจนยากจะประคับประคองมัน
มาเฟียหนุ่มจึงใช้จมูกโด่งซุกตามซอกคอ พรมจูบบ้าง ขบเบาๆบ้างให้เธอตกอยู่ในห้วงปรารถนา ก่อนที่จะสอดมือปลดตะขอบรา และรีบดึงมันออกจากสองเรียวแขนอย่างรวดเร็ว
หน้าอกหน้าใจถูกปล่อยเป็นอิสระ ทันทีที่เห็นภาคิณถึงกลับชะงัก... หน้าอกของเธอเต็มอกจนไม่เหลือช่องว่าง ที่สำคัญสวยงามจนเขาคอแห้งผากอยากจะลิ้มลอง
"จุกของแป้ง... น่ารักมากเลยครับ"
"นะ หนูเขินนะคะ"
"พี่อยากให้มันเป็นของพี่คนเดียว... แป้งให้พี่ได้ไหม"
ปั้นแป้งทำตัวไม่ถูกและเขินมาก เธอเบี่ยงหน้าหลบเล็กน้อยก่อนจะพยักหน้าเบาๆ
"ค่ะ... มันน่าจะเป็นแบบนั้นอยู่แล้ว"
"ขอบคุณครับ"
ภาคิณเผยยิ้มเล็กๆที่มุมปากก่อนจะค่อยๆก้มลงมอบไอร้อนผ่าวที่จุดอ่อนไหวกลางอก ทันทีที่ปั้นแป้งได้สัมผัสมัน ขนอ่อนตามร่างกายก็ลุกชันอัตโนมัติ อกอวบแอ่นขึ้นหาอย่างสะท้าน และค้างไว้อยู่เนิ่นนาน
จนเขาดุนดันตวัดด้วยปลายลิ้นร้อน ร่างทั้งร่างของเธอก็แผ่ซ่านจนยากจะเก็บกลั้นอีกต่อไป มือเรียวคว้าแขนมาเฟียหนุ่มหมับ! และเกร็งจนตัวสั่น
"อื้อ... มันแปลกๆค่ะ มัน... แปลก"
"พี่ต้องทำให้แป้งพร้อมก่อนครับ จะได้เจ็บน้อยลง"
"อื้อ~"
"เริ่มแฉะรึยัง หื้ม?"
ปั้นแป้งส่ายหน้ารัวเธอไม่รู้อะไรทั้งนั้น จิตใจจดจ่อที่ยอดถันชื้นฉ่ำที่เขาเฝ้าครอบครองเป็นระยะ จนในที่สุดมาเฟียหนุ่มต้องพิสูจน์ด้วยตัวเอง เขาก้มลงเชยชิมยอดอกพร้อมกับเคลื่อนมือลงไปช้าๆ สัมผัสหน้าท้อง สัมผัสเนินสาว... ก่อนจะสอดเข้าไปในกระโปรงสีกรมท่า แล้วแทรกเข้าไปในแพนตี้สีขาวของเธอ
"แป้งครับ..."
เสียงเรียกอันนุ่มนวล ทำให้เธอรู้สึกปลอดภัยอย่างบอกไม่ถูก
"คะ..."
"ตรงนี้ของแป้ง มันพร้อมแล้วนะ"
ปั้นแป้งใจเต้นรัว ความรู้สึกมากมายประดังประเดเข้ามาที่จุดนั้นและชีพจรก็เต้นตุบๆอย่างจ้าละหวั่น เธอเปียกตรงนั้นจริงๆ นี่เหรอ?... ที่เรียกว่าพร้อม
"ถ้างั้น... ทะ ทำเลยค่ะ"
"แน่ใจนะครับ?"
ภาคิณถามอีกครั้งพร้อมกับขยับปลายนิ้วกลางวนช้าๆ ร่างบางสั่นระริกความเสียวซ่านวิ่งพล่านจนเอวบางร่อนเร่าไม่หยุดหย่อน เธอกำลังจมดิ่งไปกับอำนาจมือของเขา และความต้องการบางอย่างที่ไม่คิดว่าจะต้องการก็ต้อนจนจนมุม
"แน่ใจค่ะ... หนูไหว"
- Writer
