ขอโทษที…ศิษย์น้องผู้นี้เป็นของข้า!

แนบ (เผ็ด?)

ม่อเฉิงไม่รอให้นางเดินมาหา เมื่อเช้านี้พิษไฟเริ่มโจมตีเขาอีกครั้ง ความร้อนภายในกายพลุ่งพล่านจนใกล้จะถึงขีดจำกัดความอดทนของเขา ชายหนุ่มก้าวไปข้างหน้าและอุ้มนางไปนอนบนเตียงหยกทันที

ลู่เจินเห็นท่าทางของเขาก็รู้สึกกลัวขึ้นมาเล็กน้อย อีกฝ่ายใช้เพียงปลายนิ้วตวัดเพียงครั้งเดียว เสื้อผ้าบนร่างของนางและเขาก็หลุดออกจากร่างอย่างง่ายดาย ทั้งสองจึงเผชิญหน้ากันด้วยร่างกายเปลือยเปล่า

สายตาที่จ้องมองมานั้นบ่งบอกถึงความต้องการอย่างยิ่งยวด เขามองจนหญิงสาวรู้สึกเขินอายพยายามปิดส่วนสงวนไว้

ม่อเฉิงขยับเข้าไปใกล้ใช้ฝ่ามือหนาลูบไล้ต้นขาของนางอย่างช้าๆ

ลู่เจินมองขนาดท่อนลำที่อยู่ตรงหน้า หญิงสาวคิดว่าถ้าเขาใส่มันเข้ามาต้องเจ็บมากแน่ นางจึงพูดกับอีกฝ่ายด้วยน้ำเสียงสั่นๆ "ศิษย์พี่…ข้ารู้สึกกลัวอยู่บ้าง”

ม่อเฉิงโน้มตัวเข้ามาหาสตรีใต้ร่าง จุมพิตที่หน้าผากเบาๆ พร้อมกระซิบปลอบโยนที่ข้างใบหูของนาง "ไม่ต้องกลัว…วันนี้ข้ายังไม่ใส่เข้าไปหรอก"

หลังจากม่อเฉิงก็จับต้นขาของนางแยกออกกว้าง ใช้ความเป็นชายของตนบดเบียดกับกลีบเนื้ออวบอูม

"อ่า" ชายหนุ่มส่งเสียงครางออกจากลำคอ เมื่อได้สัมผัสกับนางแบบเนื้อแนบเนื้อ ร่างกายที่ร้อนรุ่มของเขาค่อยรู้สึกเย็นขึ้นมาบ้าง

เขาหอบหายใจหนัก วางมือทั้งสองข้างลงบนเอวของลู่เจิน จากนั้นก็ขยับสะโพกบดเบียดท่อนลำยาวใหญ่ไปกับส่วนนั้นของนาง

“อืมม...” ลู่เจินถูกท่อนลำของชายหนุ่มบดเบียดกับติ่งเนื้อน้อยไม่หยุด ร่างกายส่วนล่างก็หลั่งของเหลวสีใสออกมาอย่างต่อเนื่อง ยิ่งเพิ่มความลื่นไหลทำให้การเคลื่อนไหวของเขาเร็วมากขึ้นไปอีก

นี่คือความรู้สึกว่างเปล่าที่หญิงสาวเพิ่งเคยได้สัมผัส และมันกระตุ้นให้นางอยากได้บางสิ่งบางอย่างมาเข้าเติมเต็มในส่วนนั้นของตน

"อืม....อา…" ทุกการบดเบียดของชายหนุ่มเรียกเสียงครางแผ่วเบาจากปากของนาง

สายตาของม่อเฉิงจ้องมองใบหน้าของนางอยู่ตลอดเวลา เมื่อเห็นว่าหญิงสาวมีสีหน้าเคลิบเคลิ้ม เขาจึงเคลื่อนท่อนลำสอดใส่เข้าไปในช่องทางคับแคบ แม้จะไม่ได้สอดเข้าไปจนเต็มลํา แต่ส่วนปลายของเขาก็เข้าไปสัมผัสที่ด้านนอกแล้ว

"อ๊า! เจ็บ..." ลู่เจินเจ็บจนส่งเสียงออกมา

ม่อเฉิงจึงหยุดชะงักไม่ได้เคลื่อนกายเข้าไปต่อ แต่เขาก็รู้สึกว่าการสอดใส่เข้าเพียงเล็กน้อยเช่นนี้ ร่างกายของเขาทั้งเสียวซ่านและเย็นสบายยิ่งกว่าปกติมาก

แต่เขากลัวว่านางจะตกใจจึงไม่กล้าเข้าไปมากกว่านี้ จึงพยายามถอนท่อนลําของตัวเองออกมา ทว่าเขาก็ยังรู้สึกเสียดายกับความรู้สึกที่แสนสบายนี้

"อ่า!" เหงื่อเม็ดโตไหล่ผ่านกรอบหน้าของชายหนุ่ม เขาพยายามควบคุมตนเองเต็มที่เพื่อไม่ให้สอดใส่เข้าไปมากกว่าเดิม

ม่อเฉิงประคองส่วนโคนของตัวเองเอาไว้แล้ว ค่อยๆ ควบคุมให้มันเคลื่อนไหวเข้าออกอย่างช้าๆ เรียกน้ำหวานจากส่วนนั้นของนางให้หลั่งออกมาหล่อลื่นมากกว่าเดิม

"อือ...อ่า" ลู่เจินรู้สึกพอใจจนส่งเสียงครวญครางออกมา ความเสียวแผ่ซ่านไปทั่วร่างกาย ท้ายที่สุดก็มีน้ำอุ่นร้อนพ่นสายออกมาจากส่วนนั้น

ม่อเฉิงเห็นนางเสร็จสมไปต่อหน้า เขาก็อดทนไม่ได้อีกต่อไป ท่อนลำที่แข็งตึงก็หลั่งน้ำกามสีขาวขุ่นใส่ที่ตรงทางเข้าส่วนนั้นของนาง…

หยินและหยางผู้ฝึกฝนเป็นยาชูกำลังที่ยอดเยี่ยม นี่ถือเป็นการแลกเปลี่ยนที่ยุติธรรมระหว่างคนทั้งสอง

ม่อเฉิงดูดซับพลังหยินจากร่างของนาง วันนี้พวกเขาทำเพียงแค่นี้ก็เพียงพอแล้ว ชายหนุ่มรีบบอกศิษย์น้องที่ยังตัวอ่อนปวกเปียกอยู่ใต้ร่างให้รีบซึมซับพลังหยางของตน "เร็วเข้ารีบเดินกำลังภายใน"

ลู่เจินยังคงมีดวงตาเลื่อนลอย นางไม่เข้าใจสิ่งที่ศิษย์พี่พูด ว่าการดูดซับหยางต้องทำอย่างไร

เมื่อเห็นท่าทางของนาง ม่อเฉิงจึงสอนวิธีการดูดซับพลังหยางให้ เขาใช้นิ้วชี้ปาดน้ำกามที่อยู่ภายนอกและสอดใส่เข้าไป

ลู่เจินรู้สึกว่าร่างกายของนางอบอุ่นขึ้น และนางไม่รู้สึกหนาวแม้ว่าจะนอนอยู่บนเตียงหยก นางเดินกำลังภายในตามคำแนะนำของศิษย์พี่

คืนนี้พวกเขาได้รับผลประโยชน์กันทั้งคู่ ในเวลานี้ร่างกายของม่อเฉิงยังเต็มไปด้วยพลังงาน เขาเหลือบมองศิษย์น้องที่นอนขดตัวอยู่บนเตียง ดูท่าว่านางจะเป็นคนขี้หนาว ชายหนุ่มจึงยกเสื้อคลุมของตนให้นางห่ม ก่อนจะไปที่สุสานกระบี่เพื่อฝึกบำเพ็ญต่อ