เหมือนกับร่างกายของฉันมันกำลังจะแตกเป็นเสี่ยงๆ วาคีนกระแทกตัวตนของเขาเข้ามาด้วยความรุนแรงหนักหน่วง ดวงตาของเขาจ้องมองฉันด้วยความรู้สึกอะไรบางอย่าง แล้วปากของเขาก็พร่ำต่อว่าฉัน
"ทำไมเดี๋ยวนี้มึงดื้อกับกูขนาดนี้วะเฟิร์น"
"วาคีน" ฉันเจ็บ และแสบตรงนั้นเพราะตอนที่สาคีนสอดใส่เข้ามาฉันไม่ได้มีอารมณ์ร่วมกับเขาเลย
"ทำไมวะ หรือเพราะมึงสนใจไอ้เหี้ยเก้านั่นแล้ว"
มือหนาของวาคีนจับสองขาของฉันให้แยกออกกว้างกว่าเดิม วาคีนโน้มตัวลงมาทาบทับฉันในขณะที่ช่วงล่างของเขาก็ยังสาดกระแทกเข้ามาไม่หยุดหย่อน วาคีนสอดมือเข้ามาที่ท้ายทอยของฉันจับล็อกท้ายทอยของฉันเอาไว้
"มึงอย่าดื้อกับกูนะเฟิร์น กูไม่ชอบที่มึงดื้ออย่างนี้เลย"
"ฟะ เฟิร์นก็ไม่ชอบ!" ฉันตัดสินใจเถียงวาคีนออกไปบ้าง
"ไม่ชอบที่ต้องคอยเป็นสนามอารมณ์ให้วาคีน ฮึก..."
น้ำตาฉันร่วงเผาะ แล้วทุบที่แผงอกแกร่งของวาคีนรัวๆ ด้วยความคับแค้นใจ แต่นั่นเหมือนกับว่าฉันไ
