ยั่วรักรุ่นพี่

ตอนที่7 เบื่อหน่าย

'2ชั่วโมงผ่านไป'

หลังจากที่ทำความรู้จักกันเป็นที่เรียบร้อยทั้งสามคนก็นั่งดื่มด้วยกันจนตอนนี้เวลาก็ล่วงเลยมาดึกพอสมควร จนโต๊ะข้างๆก็พากันทยอยกลับกันหมดแล้ว

"ผมว่าพี่น้ำหวานเมามากแล้ว อีกอย่างตอนนี้ก็ดึกมากด้วยให้ผมไปส่งดีกว่านะครับ"เพทายหนุ่มหล่อรุ่นน้องเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงหวาน สายตาคมกริบของเขาพลางจ้องมองทรวดทรงองค์เอวของน้ำหวานอย่างไม่ละสายตา

"งั้นพวกพี่รบกวนเพทายด้วยนะคะ"เป็นเสียงของทรายที่เอ่ยขึ้น มีหนุ่มหล่อรุ่นน้องอาสาไปส่งฟรีโดยไม่เสียค่าแท็กซี่แบบนี้ใครจะพลาด

"หึ ไม่มีปัญหาอยู่แล้วครับ เชิญครับ"พูดจบหนุ่มหล่อรุ่นน้องก็ผายมือหนาเชิงให้เกียรติผู้หญิงเดินออกไปก่อนซึ่งทรายที่มีสติเต็มร้อยกว่าน้ำหวาน เธอก็ควงเพื่อนสาวเดินออกไปก่อนทันที

"นี่น้ำหวาน ฉันว่าเพทายเขากำลังจีบแกว่ะ"ในระหว่างที่ทั้งคู่กำลังเดินควงกันออกมาจากผับนั้น จู่ๆทรายก็โน้มลงไปกระซิบบอกเพื่อนสาวๆเบาๆเพราะตั้งแต่ได้ทำความรู้จักกันเพทายไม่ยอมสายตาออกจากน้ำหวานเลย

"ก็ดีหนิ ไม่เห็นเสียหายอะไรถ้าฉันกับเขาจะคุยๆกันดู"น้ำหวานพูดขึ้นหน้าตาเฉย โดยไม่มีจิตสำนึกเลยว่าตัวเธอเองนั้นมีเจ้าขุนอยู่แล้ว

"พี่จะให้ผมไปส่งที่ไหนเหรอครับ"ในขณะที่น้ำหวานกับทรายกำลังพูดคุยกันเสียงของเพทายก็เอ่ยถามถึงที่อยู่แทรกขึ้นมาขัดจังหวะ

"อ้อ ไปส่งที่คอนโดHLค่ะ"เป็นเสียงของทรายที่เอ่ยตอบ ซึ่งชื่อคอนโดหรูที่เธอพึ่งเอ่ยบอกหนุ่มหล่อรุ่นน้องออกไปนั้นก็เป็นคอนโดของน้ำหวานที่เจ้าขุนเป็นคนออกส่วนแบ่งในการชำระด้วย

"อ้อครับ รถผมจอดอยู่ตรงนั้นครับไปกันครับ"พูดจบเพทายก็เดินนำไปยังที่รถของตัวเองจอดอยู่ แน่นอนว่าน้ำหวานกับทรายที่เห็นรถคันหรูของหนุ่มหล่อรุ่นน้องก็มองหน้ากันแล้วยิ้มออกมาอย่างมีเลศนัย

สองสาวเดินตามหนุ่มหล่อไปขึ้นรถโดยเพทายเองก็บริการพวกเธอเป็นอย่างดีทั้งเปิดประตูรถให้ ทั้งคาดเข็มขัดให้อย่างเอาใจ เมื่อสองสาวนั่งประจำที่แล้วหนุ่มหล่อรุ่นน้องก็ขับรถตรงไปยังคอนโด HL ทันที โดยในระหว่างเดินทางเขาก็พยายามพูดคุยกับน้ำหวานให้มากขึ้น

'30นาทีผ่านไป'

'คอนโด HL'

ตอนนี้รถสปอร์ตคันหรูแล่นมาจอดที่หน้าคอนโดของน้ำหวานเป็นที่เรียบร้อย ทันทีที่เขาดับเครื่องยนต์เขาก็รีบเปิดประตูรถลงมาแล้วอ้อมไปอีกฝั่งเพื่อเปิดประตูให้น้ำหวานราวกับว่าเขาและเธอนั้นเป็นแฟนกัน

"เอ่อ พี่น้ำหวานครับผมของคอนแท็กพี่ได้ไหมครับ"เมื่อเปิดประตูให้เธอแล้ว ก่อนที่เธอจะเดินขึ้นห้องเขาก็ไม่รอช้าที่จะเอ่ยปากขอช่องทางการติดต่อเธอ

"ได้สิ"ภายในใจลึกๆของเธอก็คิดอยู่ว่าเขาจะขอช่องทางการติดต่อเธอไหม ถ้าไม่ก็แอบเสียดายอยู่นิดๆ แต่ถ้าขอมันก็เป็นอะไรที่น่าสนใจดี และในที่สุดเขาก็ขอช่องทางติดต่อเธอจริงๆมีเหรอที่คนอย่างเธอจะพลาด

"ขอบคุณนะครับ ไว้ผมจะทักหานะครับ"เมื่อได้สิ่งที่เขาต้องการแล้วเขาก็เอ่ยบอกเธอด้วยรอยยิ้มก่อนจะเดินอ้อมไปขึ้นรถแล้วขับออกไป

ส่วนน้ำหวานกับทรายที่เห็นรถสปอร์ตคันหรูแล่นออกไปจนลับสายตาแล้วพวกเธอก็พากันเดินขึ้นไปยังห้องของน้ำหวานด้วยสภาพโซซัดโซเซ

'ห้องน้ำหวาน'

ฟึ่บ

ทันทีที่เดินเข้ามาภายในห้องนอน น้ำหวานก็ทิ้งตัวลงนอนที่เตียงนุ่มด้วยอาการมึนเมาทันที ซึ่งข้างๆเธอก็มีร่างบางของเพื่อนสาวนอนอยู่

"นี่น้ำหวาน ถ้าเจ้าเด็กนั่นจีบแกขึ้นมาจริงๆล่ะ"ทรายเอ่ยถามน้ำหวานด้วยความสงสัยเพราะเธอเห็นว่าน้ำหวานแลกคอนแท็กกับเพทาย และเธอก็มั่นใจว่ายังไงน้ำหวานก็ต้องคุยกับเจ้าเด็กนั่นต่อแน่ๆ

"ก็ดีนะ หล่อ ดูจากที่รถที่ขับก็คงจะมีฐานะพอสมควร"น้ำหวานเอ่ยตอบเพื่อนสาวออกไปโดยไม่คิดอะไรมาก

"แต่แกมีขุนอยู่แล้วนะน้ำหวาน"เมื่อได้ยินคำตอบของเพื่อนสาวทรายก็รีบลุกขึ้นนั่งแล้วหันมามองหน้าเพื่อนสาวด้วยความสงสัยที่ถาโถมเข้ามา นี่อย่าบอกนะว่าน้ำหวานจะสวมเขาให้เจ้าขุน

"น่าเบื่อ!!"น้ำหวานพูดออกมาเพราะเธอนั้นรู้สึกเบื่อจริงๆ เพราะช่วงหลังๆมานี้แม้กระทั่งเรื่องเซ็กส์เจ้าขุนยังไม่มีเวลาที่จะทำให้เธอได้เลย

"อืมๆ ตามใจแกละกัน ฉันกลับก่อนนะ"พูดจบทรายก็ลุกขึ้นยืนและทำท่าจะเดินออกไปจากห้องของน้ำหวานแต่ทว่า...

"อ้าว แกไม่นอนกับฉันเหรอ"

"ไม่เอาอ่ะ ฉันไม่ชินกลิ่นเดี๋ยวนอนไม่หลับ"

"อืมๆ ไว้เจอกัน"พูดจบน้ำหวานก็นอนหันหลังให้เพื่อนสาว ส่วนทรายที่ได้ยินแบบนั้นก็ไม่ได้เอ่ยหรือพูดอะไรออกมานอกจากเดินออกไปจากห้องของน้ำหวานเงียบๆแล้วไปโบกแท็กซี่เพื่อเดินทางกลับที่พักของตัวเอง

'15นาทีผ่านไป'

ติ๊ง

เสียงการแจ้งเตือนดังขึ้นในขณะที่น้ำหวานกำลังนั่งถ่ายรูปตัวเองอยู่ ซึ่งทันทีที่การแจ้งเตือนดังขึ้นเธอก็รีบกดออกจากแอปกล้องถ่ายรูปแล้วกดเข้าไปดูยังข้อความที่ถูกส่งมาใหม่ทันที

เพทาย : ผมถึงบ้านแล้วนะครับ ฝันดีครับ❤️

เป็นข้อความของเพทายหนุ่มหล่อรุ่นน้องที่เธอพึ่งรู้จักกับเข้าในผับเมื่อไม่กี่ชั่วโมงที่ผ่านมา เขาส่งมาพร้อมกับสติ๊กเกอร์รูปหัวใจ

น้ำหวาน : ค่ะ ฝันดีนะคะ❤️

ส่วนน้ำหวานเองก็พิมพ์ข้อความตอบกลับพร้อมกับสติ๊กเกอร์รูปหัวใจเหมือนกัน เมื่อส่งข้อความไปแล้วเธอก็แสยะยิ้มให้กับมือถือของตัวเอง เธอไม่จำเป็นต้องซื่อสัตย์กับใคร ถ้าใครคนนั้นไม่ใส่ใจเธอมากพอ

เพทาย : จะเป็นการรบกวนพี่น้ำหวานมากเกินไปไหมครับถ้าพรุ่งนี้ผมอยากจะเลี้ยงข้าวพี่น้ำหวานสักมื้อ

ทันทีที่ข้อความขอเพทายตอบกลับมาน้ำหวานก็รีบกดเข้าไปอ่านราวกับว่าเธอนั้นตั้งหน้าตั้งตารอข้อความจากเขาเพียงคนเดียวทั้งๆที่ก็มีข้อความจากแชทสีชมพูของเจ้าขุนเด้งขึ้นมาไม่ขาดสาย

น้ำหวาน : ได้สิ ส่งโลเคชั่นไว้ให้พี่ละกัน 11โมงเจอกัน

เพทาย : ได้ครับ เดี๋ยวผมส่งโลเคชั่นให้นะครับ ไว้เจอกันพรุ่งนี้นะครับ

ติ๊ง

ในขณะที่เธอกำลังคุยกับใครอีกคนอยู่นั้นก็มีข้อความของเจ้าขุนเด้งขึ้นมารัวๆ แต่ทว่าเธอกลับทำเมินไม่สนใจข้อความของเขาเลยสักนิดแม้แต่จะกดอ่านข้อความของเขาเธอยังไม่คิดจะกดอ่าน

เจ้าขุน : น้ำหวานอยู่ไหน ทำไมขุนโทรไปไม่รับสาย ไหนจะทักข้อความไปอีกทำไมน้ำหวานไม่ตอบขุนบ้าง ส่วนเรื่องต่างหูคู่นั้นมันไม่ใช่อย่างที่น้ำหวานคิดนะ

เจ้าขุนส่งข้อความไปหาเธอด้วยความเป็นห่วง พร้อมกับคำอธิบาย เพราะปกติถ้าน้ำหวานไม่ตอบแชทเธอก็จะรับสายแต่ทว่าวันนี้เธอไม่รับทั้งสายไม่ตอบทั้งแชทเจ้าขุนก็อดที่จะเป็นห่วงเธอไม่ได้

ส่วนน้ำหวานน่ะเหรอเธออ่านแค่เพียงข้อความสั้นๆที่แสดงโชว์อยู่แถบบนโดยไม่กดเข้าไปอ่าน เธอมองดูข้อความที่เจ้าขุนส่งมารัวๆอย่างเบื่อหน่ายก่อนจะวางโทรศัพท์ไว้ที่หัวเตียงแล้วลุกขึ้นไปอาบน้ำทันที