ยั่วรักรุ่นพี่

'ณ คอนโดหรูแห่งหนึ่ง' "ขุน หยุดเดี๋ยวนี้นะ!!!มาคุยกับน้ำหวานให้รู้เรื่องก่อน!!"เสียงแหลมร้องดังลั่นห้องพร้อมกับร่างบางเดินตรงเข้าไปหาแฟนหนุ่มที่กำลังยืนสวมใส่เสื้อผ้าอยู่ราวกับคนกำลังหัวร้อนอะไรสักอย่าง "โทษทีนะน้ำหวาน ตอนนี้ขุนต้องรีบไปหาข้าวหอมแล้วจริงๆ"เสียงทุ้มแสนคุ้นเคยเอ่ยขึ้นพร้อมกับรีบสวมใส่เสื้อผ้าอย่างรีบเร่ง ใช่ วันนี้แฟนสาวของเขากะจะมานอนค้างด้วย แต่ทว่าเขาโทรหาน้องสาวไม่ติด ไหนจะทักข้อความไหนโทรหาข้าวหอมก็ไม่ยอมรับสายเขาเลย เขาจึงต้องไปหาเธอที่บ้านโดยให้เหตุผลกับแฟนสาวไปตรงๆ แต่เธอกลับบอกว่าไร้สาระ "ขุนจะเอาแบบนี้ใช่ไหมได้!!!ถ้าขุนไปก็เลิกกันไปเลย!!"น้ำหวานพูดออกมาคล้ายคนขาดสติ นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เธอพยายามขัดขวางเจ้าขุนไม่ให้เขาไปสนใจใครนอกจากเธอ ซึ่งเธอเองก็เป็นคนค่อนข้างที่จะเอาแต่ใจและไม่สนใจอยู่แล้วว่าใครจะมีธุระหรือเหตุจำเป็นอะไรบ้าง เธอสนแค่เพียงถ้าเธออยู่เขาก็ต้องอยู่เท่านั้น "น้ำหวาน มีเหตุผลหน่อยสิ ขุนต้องรีบไปหาน้องจริงๆไว้ขุนจะรีบกลับมาหานะ"พูดจบเจ้าขุนก็รีบสาวเท้าเดินออกไปจากห้องนอนสุดหรูทันที โดยปล่อยให้แฟนสาวยืนกำหมัดอยู่เพียงคนเดียว เมื่อก่อนเขาอาจจะตามใจและเอาใจเธอมากเกินไป มากเกินจนเกิดเรื่องไม่คาดคิดขึ้นกับข้าวหอมน้องสาวของเขา "อร๊ายยยย!!! กรี๊ดดดดด"ทันทีที่เจ้าขุนเดินออกไปจนพ้นประตู น้ำหวานก็ส่งเสียงกรี๊ดออกมาอย่างบ้าคลั่งที่แฟนหนุ่มขัดใจแถมยังเดินหนีไปหน้าตาเฉยแบบนี้ 'ฝั่งเจ้าขุน' หลังจากที่เดินลงมาจากห้องนอนสุดหรูเขาก็รีบตรงดิ่งไปยังลานจอดรถเพื่อจะออกเดินทางกลับบ้าน ซึ่งในขณะที่เขากำลังขับรถอยู่นั้น เขาก็พยายามติดต่อข้าวหอมน้องสาวของเขาตลอดทางเพราะหลายวันมานี้ข้าวหอมขาดการติดต่อและไม่พูดไม่จากับเขาเลย ตู๊ด ตู๊ด ตู๊ด "ทำไมไม่รับสายเนี่ย!!!"เสียงทุ้มสบถออกมาอย่างหงุดหงิด เมื่อเขาพยายามต่อสายหาข้าวหอมนับสิบสายแล้ว แต่ก็ถูกปลายสายเมินทุกครั้ง จนเขายอมทะเลาะกับแฟนสาวเพื่อมาง้อน้องถึงบ้าน ใช่ ตั้งแต่ข้าวหอมเริ่มมีความรัก มันก็มีเรื่องปวดหัวเข้ามาอยู่ตลอด สอนนิดสอนหน่อยก็งอแง บ้างก็ไม่คุยกับเขาเลยเหมือนกับตอนนี้ "ให้มันได้แบบนี้สิข้าวหอม!!"เจ้าขุนกัดฟันพูดอย่างเหลืออดเพราะเขาไม่สามารถทำอะไรได้เลย แถมตอนนี้รถยังติดอีกเขาจึงทำได้เพียงนั่งคิดว่าจะทำยังไงให้น้องสาวหายโกรธดี "น้องชะเอม....."ในขณะที่กำลังนึกคิดหาวิธีอยู่ จู่ๆใบหน้าสวยหวานของเพื่อนน้องสาวก็ลอยเข้ามา จนทำให้เขาฉุกคิดขึ้นได้ว่าเขาก็มีช่องทางการติดต่อเธออยู่หนิ มือหนาไม่รอช้า เขารีบกดค้นหาเบอร์เพื่อนของน้องสาวอย่างรีบร้อนก่อนจะรีบกดต่อสายหาเพื่อนน้องสาวทันที 'สวัสดีค่ะพี่เจ้าขุน'หลังจากที่ต่อสายอยู่สักพัก ชะเอมก็กดรับสายพร้อมกับเอ่ยทักทายเขาด้วยน้ำเสียงอ่อนหวานน่าฟัง "สวัสดีครับน้องชะเอม เอ่อ...คือ"เจ้าขุนเอาแต่อ้ำๆอึ้งๆไม่รู้ว่าจะพูดออกไปดีไหมเพราะบางครั้งเขาก็กลัวว่าปลายสายอาจจะไม่ว่าง 'มีอะไรหรือเปล่าคะ'เมื่อเห็นปลายสายเงียบ ชะเอมก็รีบเอ่ยถามกลับอย่างสงสัยทันที "เอ่อ พี่จะรบกวนน้องชะเอมมากไปไหมครับถ้าพี่จะขอให้น้องชะเอมไปดูข้าวหอมที่บ้านหน่อยพอดีพี่พยายามติดต่อไปหลายสายแล้วแต่ข้าวหอมไม่รับสายพี่เลย ตอนนี้พี่กำลังจะกลับบ้านแต่รถดันมาติดซะก่อน"สิ้นสุดคำถามของชะเอม เจ้าขุนก็เอ่ยปากขอร้องเธอด้วยน้ำเสียงน่าสงสาร โดยให้เหตุผลไปตามความจริงเพราะเขาเองก็พยายามติดต่อน้องสาวมาหลายครั้งแล้วจริงๆแต่เธอก็ไม่รับสายเลย 'อ้อ ได้ค่ะ เดี๋ยวชะเอมเสร็จธุระแล้วชะเอมจะไปดูข้าวหอมให้นะคะ'เมื่อได้ฟังเหตุผลของหนุ่มหล่อรุ่นพี่ ชะเอมก็รู้ได้ทันทีว่าสองพี่น้องคู่นี้กำลังงอแงใส่กันอยู่ เธอจึงตกลงรับปากที่จะไปดูข้าวหอมให้เขาอย่างเต็มใจ "ขอบคุณนะครับน้องชะเอม ถึงบ้านแล้วโทรบอกพี่ด้วยนะครับ"เจ้าขุนถึงกับยิ้มออกมาอย่างโล่งอกอย่างน้อยก็มีเพื่อนน้องสาวที่คอยเป็นหูเป็นตาช่วยอีกแรง 'ค่ะ ไว้ถึงบ้านพี่แล้วชะเอมจะโทรบอกอีกครั้งนะคะ' ตู๊ด ตู๊ด ตู๊ด พูดจบชะเอมก็กดวางสายทันที ส่วนเจ้าขุนก็นั่งรอรถติดอย่างสบายใจ ในใจพลางคิดว่าการได้พูดคุยหรือมีสัมพันธไมตรีกับเพื่อนของน้องสาวเอาไว้ก็ไม่ได้เสียหายอะไร แถมชะเอมเองก็เป็นคนนิสัยดี น่ารักอีกต่างหาก '1ชั่วโมงผ่านไป' หลังจากที่ทำธุระเสร็จชะเอมก็รีบนั่งแท็กซี่ไปยังบ้านของเพื่อนสาวตามคำขอร้องของเจ้าขุนทันที ซึ่งในระหว่างที่เดินทางเธอก็ส่งข้อความหาเพื่อนสาวตลอดทาง ซึ่งเธอก็พิมพ์ตอบกลับมาตามปกติ แล้วทำไมถึงละเว้นพี่ชายของตัวเองเอาไว้กัน ชะเอมนั่งรถแท็กซี่มาราว 20 นาทีจนตอนนี้รถแท็กซี่ก็แล่นมาจอดที่รั้วบ้านหลังใหญ่โตของตระกูลอัศวะโยธินแล้ว ทันทีที่รถจอดเธอก็รีบจ่ายเงินแล้วก้าวเท้าลงไปจากรถพร้อมกับต่อสายเจ้าขุนเพื่อส่งข่าวให้เขารับรู้ว่าเธอเดินทางมาถึงบ้านของเขาแล้ว เมื่อส่งข่าวเสร็จชะเอมก็รีบเร่งฝีเท้าเดินเข้าไปภายในบ้านอย่างคุ้นชินทันที เมื่อเดินเข้ามาภายในบ้านแล้วไม่พบเพื่อนสาว ชะเอมจึงถือวิสาสะเดินขึ้นไปยังชั้นสองแล้วตรงไปดิ่งไปยังห้องของเพื่อนสาวพร้อมกับเคาะประตูทันที ก๊อก ก๊อก ก๊อก "ข้าวหอม"เสียงหวานเอ่ยเรียกชื่อเพื่อนสาวเบาๆเพราะกลัวว่าจะรบกวนคนในบ้าน แกร๊ก หลังจากที่ยืนรออยู่สักพักข้าวหอมก็เดินมาเปิดประตูให้ พร้อมกับกวักมือเรียกให้ชะเอมเข้าไปในห้องของตัวเองราวกับว่าไม่มีเรื่องอะไรให้ทุกข์ใจ ซึ่งต่างจากพี่ชายของเธอมาก "ข้าวหอมทำไมไม่รับสายพี่เจ้าขุน รู้ไหมว่าพี่เจ้าขุนเป็นห่วงเธอมากเลยนะ"เมื่อก้นงอนนั่งติดกับเตียงนุ่ม ชะเอมก็รีบเอ่ยปากถามและเข้าประเด็นทันที ทำเอาข้าวหอมที่ได้ยินแบบนั้นก็ถึงกับเปลี่ยนสีหน้าไปโดยสิ้นเชิง "ก็เราไม่อยากคุยกับพี่เจ้าขุนนี่น่า ช่วงนี้พี่เจ้าขุนไม่มีเหตุผลเอาซะเลย"ข้าวหอมเอ่ยตอบเพื่อนสาวด้วยน้ำเสียงอ่อน ปกติแล้วเธอไม่เคยโกรธพี่ชายนานขนาดนี้เลย แต่เพราะความเอาแต่ใจของเขาครั้งนี้เธอเลยยอมเขาไม่ได้แล้วจริงๆ "ใจเย็นๆก่อนสิ ดูท่าแล้วพี่เจ้าขุนคงจะเป็นห่วงเธอมากจริงๆนะ" "นี่เธอคิดอะไรกับพี่เจ้าขุนหรือเปล่าชะเอม ทำไมถึงได้เข้าข้างกันดีขนาดนี้"ทันทีที่ชะเอมพูดจบข้าวหอมก็หรี่ตามองเพื่อนสาวด้วยสายตาแปลกๆพร้อมกับเอ่ยถามอย่างจับพิรุธ "จะบ้าเหรอข้าวหอม เธอก็รู้ว่าเราไม่ชอบคนที่มีเจ้าของแล้ว"ชะเอมเอ่ยตำหนิเพื่อนด้วยน้ำเสียงกดต่ำ ซึ่งข้าวหอมเองที่เห็นได้ยินแบบนั้น กลับอมยิ้มกับท่าทางโกรธที่คล้ายกับแมวน้อยกำลังพยศของชะเอม "หึ ยัยตัวน่ารัก อ่อ เธอมาก็ดีแล้วพาเราออกไปข้างนอกหน่อยสิ"ข้าวหอมพูดพร้อมกับยื่นมือเรียวไปหยิกแก้มนุ่มๆของเพื่อนสาวอย่างมันเขี้ยว "เธอจะไปไหน พี่เจ้าขุนบอกให้เราเฝ้าเธอรออยู่ที่บ้านนะ" "เราอยากออกไปหาพี่จอมทัพ พี่จอมพล พี่จอมเดชอะชะเอม เธอก็รู้หนิ ถึงพี่เจ้าขุนจะเปิดใจบ้างแล้วแต่ช่วงนี้พี่เจ้าขุนก็ยังกักบริเวณเราอยู่ดี น่านะ"ใช่นี่คือเหตุผลหลักที่ข้าวหอมไม่ยอมพูดคุยกับเจ้าขุน เพราะเจ้าขุนสั่งห้ามไม่ให้เธอไปเจอกับเพื่อนรักของเขาและเหล่าบรรดาน้องชายของเพื่อนเขาอีกสองคน วันนี้มีโอกาสเธอจึงเอ่ยปากชวนเพื่อนสาวด้วยน้ำเสียงออดอ้อนซึ่งแน่นอนว่าสีหน้าท่าทางของเธอก็ทำให้ชะเอมเงียบไปทันที ฝากคอมเม้นให้กำลังใจไรท์หน่อยนะคะ??❤️