"พี่เจ้าขุนยิ้มอะไรคะ"หลังจากที่ผละออกจากอ้อมกอดของข้าวหอม ชะเอมก็เอ่ยถามพี่ชายของเพื่อนที่กำลังยืนยิ้มอยู่
"เปล่านิ ตาฝาดรึเปล่า"ทันทีที่เสียงหวานเอ่ยทักเจ้าขุนก็หุบยิ้มไปทันทีพร้อมกับปรับเปลี่ยนสีหน้าให้เป็นปกติก่อนจะรีบหมุนตัวเเล้วสาวเท้าเดินออกไปก่อน
"ค่ะ สงสัยชะเอมคงจะตาฝาดจริงๆ ไปนะ"ชะเอมพูดขึ้นตามหลังพร้อมกับรอยยิ้มก่อนจะหันไปบอกข้าวหอมอีกครั้งแล้วรีบเดินตามเจ้าขุนไปที่รถทันที
หลังจากที่เดินตามเจ้าขุนออกมาทั้งสองก็ไม่ได้พูดอะไรกันจนกระทั่งเจ้าขุนขับรถออกมาจากบ้านหลังใหญ่ เมื่อขับมาได้สักพักสีหน้าของเขาก็เริ่มแสดงออกมาให้ชะเอมเห็นว่าอาการของเขายังไม่มีขึ้นตามที่เขาเคยบอกเลย
"พี่เจ้าขุนไหวไหมคะ"ชะเอมเอ่ยขึ้นด้วยสีหน้าท่าทางเป็นห่วง
"ไหวสิ พี่ไหวอยู่แล้ว"เจ้าขุนตอบสาวสวยรุ่นน้องโดยไม่มองหน้าสายตาคมกริบของเขาจ้องเขม็งอยู่ที่ท้องถนนอย่างตั้งใจ
"ไม่ไหวบอกชะเอมได้นะคะ"
"อืม อ่อ น้อง
