EP04 รวบรัด
1314 Words
หญิงสาวเริ่มเปิดประเด็นเอ่ยถามในทันทีเมื่อทานข้าวเสร็จ เธออยากรู็ใจจะขาดว่าเรื่องสำคัญที่จะคุยมันคืออะไร
“คือ..เรื่องที่เราจะคุยกันวันนี้มันคือออะไรคะ?” เธอสังเกตมาสักพักแล้วเพราะว่าระหว่างที่ทานข้าวกันอยู่นั้น ผู้ใหญ่ท่านต่างก็ชงเธอกับเฮียธามจนน่าแปลกใจ ปกติไม่เห็นชงเธอกับเฮียธามเลยสักนิด วันนี้มันแปลกๆ
“ป๊าดูฤกษ์แต่งงานแล้วนะ อาทิตย์หน้าถึงจะได้จัดงานแต่งของพีชกับธาม” น้ำเสียงปนความโล่งใจของท่านประธานสภา ป๊าของเธอเอ่ยออกมานั่นจึงทำให้เธอตกใจ ฤกษ์แต่งงานอะไร เธอจะแต่งงานกับเฮียธามตอนไหนกัน?
“ครับ” ธารามณ์คลี่ยิ้มบางๆ โดยไม่ได้มองหน้าเธอเลยแม้แต่น้อย
“อะไรกันคะ? ใครจะแต่งงาน พีชไม่ได้ตกลงแต่งงานกับเฮียสักหน่อย!” เธอลืมตัวเอ่ยถามเขาเสียงดังหมายจะเดินออกไปแต่ทว่าเสียงแข็งๆ ของบิดาทำให้ปลายเท้าสวยหยุดชะงัก
“แกต้องแต่งยัยพีช! ธามเขามาสารภาพกับป๊าแล้วว่าได้ล่วงเกินแกไปแล้ว เป็นผู้หญิงแกเป็นฝ่ายเสียหาย มันก็ต้องแต่งงานเพื่อรับผิดชอบแกถูกแล้ว ถ้าใครรู้เรื่องนี้แกรู้มั้ยว่ามันจะอับอายแค่ไหน” ชายวัยกลางคนเอ่ยออกมาเสียงเข้มเมื่อลูกสาวตัวดีเริ่มที่จะแข็งข้อมากขึ้นทุกวัน
“นี่มันอะไรคะเฮียธาม!? ที่ป๊าพูดมันหมายความว่ายังไง!?” เธอหันมาถามเขาโดยน้ำตาเอ่อคลอดวงตากลมโต
“ก็หมายความอย่างที่ป๊าพูด เราสองคนได้เสียกันแล้ว เฮียขอโทษที่ล่วงเกินพะ”
เพี๊ยะ!!
ทว่าเขาพูดไม่ทันได้จบประโยคเมื่อฝ่ามือบางตบเข้าเต็มๆ ที่แก้มสากซึ่งเขาก็ไม่ได้ห้ามเธอและยังนั่งนิ่งๆ ให้เธอตบแต่โดยดี
“เฮียทำกับพีชได้ยังไง! พีชผิดหวังในตัวเฮียมากเลยนะ” เธอเอ่ยเสียงสั่นก่อนจะหลบสายตาของเขาแต่ทว่าในใจกลับคิดว่ามันเกิดขึ้นตอนไหนกัน ทำไมเธอไม่รู้เรื่องอะไรเลย
“เฮียขอโทษ เฮียผิดเองที่ไม่ห้ามใจตัวเอง..” ชายหนุ่มเอ่ยเสียงแผ่ว สักพักเหตุการณ์ทุกอย่างก็กลับมาเป็นปกติซึ่งสุดท้ายแล้วลูกพีชก็ต้องแต่งงานกับเขาอยู่ดี ต่อให้เธอจะไม่ยอมยังไงสุดท้ายเขาก็สามารถทำให้เธอแต่งงานกับเขาได้อยู่ดี
การคุยเรื่องแต่งงานก็ผ่านไปด้วยดีซึ่งคนที่ไม่สามารถทำอะไรได้ก็คือภริตาเพราะนั้นไม่สามารถต่อต้านอะไรได้เลยทั้งนั้นนอกจากยอมแต่งงานกับธารามณ์อย่างจำยอม
“ขอบคุณมึงมากนะที่จัดการปัญหานี้” ภูมินทร์เอ่ยเสียงราบเรียบในขณะที่ยืนอยู่ระเบียงบ้านกับเพื่อนสนิทอย่างธารามณ์
“อืม ไม่เป็นไร กูทำทุกอย่างเพื่อพีชได้อยู่แล้ว” เขาตอบเสียงราบเรียบไม่ต่างกันเพราะความจริงแล้วเขายังไม่เคยล่วงเกินเธอเลย แต่ที่ต้องพูดออกไปแบบนั้นก็เพื่อที่จะไม่ให้เธอปฏิเสธการแต่งงานกับเขา และแน่นอนว่าเรื่องนี้มีแค่เขากับภูมินทร์เท่านั้นที่รู้กัน
“สู้ๆ นะมึง กูเชื่อว่าสักวันพีชจะต้องเห็นความรักของมึง บอกตามตรงว่ากูแม่งไม่ชอบไอ้ห่านั้นชะมัด แล้วนี่มึงจะบอกความจริงพีชเมื่อไหร่ว่าเหตุการณ์วันนั้นมันเป็นเรื่องเขาใจผิด ทั้งที่ความจริงแล้วพีชควรจะรักมึงไม่ใช่มัน” เขาบังเอิญไปอ่านไดอารี่น้องสาวเมื่อคืน จึงทำให้รู้สาเหตุว่าทำไมน้องสาวเขาถึงรักธีรภัทรขนาดนั้น
สาเหตุนี้แหละที่ต้องทำแผนโกหกเธอ
“มึงก็รู้ว่าพีชรักมันขนาดนั้น ต่อให้พูดไปยังไงเธอก็ไม่มีทางเชื่อกู อีกอย่างมันก็ยังไม่รู้ว่าจริงๆ กูคือใคร” ช่วงสมัยเรียนของเขามันไม่ค่อยดีสักเท่าไหร่เลยทำให้ต้องไปเรียนต่างประเทศหลายปีค่อยกลับมาในวันนี้
ไม่แปลกที่มันจะไม่รู้จักเขา
“น้องกูแม่งโง่จังวะ ฮ่าๆ” ภูมินทร์พูดยิ้มๆ ไม่จริงจังนักก่อนจะตบไหล่เพื่อนสนิทเบาๆ สองสามทีก่อนจะยืนสูบบุหรี่เงียบๆ อยู่ข้างๆ ไม่ห่าง
“มันท้องแล้วมันเกี่ยวอะไรกับกูวะ ลูกกูรึเปล่าก็ไม่รู้ มันเป็นเพื่อนมึงไม่ใช่เหรอ ลับหลังกูพวกมึงจะแอบไปเอากันจนท้องแล้วมาโยนความผิดว่าเป็นลูกกู”
“มึงแม่งเลวไอ้เหี้ย! เสียแรงที่รินรักมึง!”
“เหอะ กูจะบอกไว้ให้มึงรู้สักทีนะว่าที่กูเอารินเพราะกูไม่ได้รักสักนิด กูแค่พนันกับเพื่อนกูเท่านั้นว่ะ ตอนแรกคิดว่าจะได้ยากๆ ที่ไหนได้โครตงะ”
ผั๊วะ!!
หมัดหนักๆ ของธารามณ์ต่อยเข้าที่มุมปากของธีรภัทรอย่างแรงเมื่ออีกฝ่ายพ่นคำต่ำๆ ออกมาเพื่อดูถูกคนที่รักตัวเองอย่างเย็นชาไร้ความรู้สึก จากนั้นสองหนุ่มก็ซัดหมัดกันจนหน่วมกันไปข้างแต่ทว่าฝ่ายที่บาดเจ็บมากกว่าคือธีรภัทรเพราะอีกฝ่ายถูกธารามณ์ต่อยด้วยความโมโหและเครียดแค้นแทนเพื่อนสาวคนสนิท
“ฮรึก พะพอสักที!!” ญารินตวาดลั่นด้วยความเสียใจทั้งน้ำตาก่อนจะปรายตามองคนที่ได้ขึ้นชื่อว่าเป็นแฟนหนุ่มด้วยความเสียใจราวกัยจะขาดใจเมื่ออีกฝ่ายสารภาพความจริงทุกอย่างออกมาจนหมดเปลือกด้วยท่าทีไร้หัวใจต่อเธอ
วันนี้เธอรู้ว่าตัวเองตังครรภ์ลูกของเขาเพราะเธอไม่เคยนอนกับใครนอกจากเขาคนเดียวแต่ทว่าวันนี้แทบทรุดเมื่อเธอเจอเขานอนกับผู้หญิงคนอื่นที่ไม่ใช่คนไกลที่ไหนเพราะผู้หญิงคนนี้เป็นเพื่อนสนิทของเขา และมันไม่ใช่แค่นั้นเพราะนอกจากเขาไม่ยอมรับลูกเธอและยังสารภาพในสิ่งเลวๆ ที่เขาทำออกมาจนหมดเปลือก
“ฮรึก ฮือ ธะธีร์ไม่เคยรักเราบ้างเลยเหรอ!? ฮรึก! ละแล้วที่ผ่านมามันคืออะไร ธีร์มาหลอกให้เรารักและสุดท้ายธีร์ก็ทำร้ายเรา ฮรึก เราทำผิดอะไรทำไมธีร์ต้องมาหลอกเราด้วย!! ฮรึก ฮือ” ญารินร้องไห้ตัวสั่นเทาเอ่ยถามแฟนหนุ่มทั้งน้ำตาแต่ทว่าต้องเจ็บใจเมื่อคนของเขาเป็นฝ่ายตอบในสิ่งที่เธออยากรู้ด้วยตัวเอง
“ก็เธอมันโง่เอง! หึ รู้มั้ยว่าทำไทธีร์ถึงเข้ามาหลอกเธอ งั้นฉันจะบอกให้เอาบุญนะว่าเขาพนันเพื่อรถคันเดียว รู้รึเปล่าว่าเธอน่ะมีค่าแค่รถคันเดียว นังโง่!” เซ่ย่ามองดูญารินด้วยแววตาเย้ยหยันสมเพชก่อนจะเดินไปควงแขนธีรภัทรแล้วเดินออกไปอย่างเย็นชาและไร้หัวใจ
“ฮือ รินมันโง่เองที่ไปรักคนเลวๆ อย่างธีร์ ฮรึก ต่อไปนี้เราอย่าได้พบเจอกันอีกเลย!.” ญานินเอ่ยออกมาเสียงราบเรียบจนคนทั้งสองหยุดชะงัก
“ก็ดีเหมือนกัน เพราะฉันก็ไม่เคยรักเธอ..” ธีรภัทรตอบออกมาเสียงเย็นชาก่อนจะเดินออกไปพร้อมเซย่าอย่างไร้หัวใจ
ธารามณ์หยุดคิดถึงเรื่องในอดีตเพราะเวลาที่เขานึกถึงทีไรมันก็ยิ่งรู้สึกเกลียดธีรภัทรมากยิ่งขึ้น เขาคิดว่ามันจะสำนึกได้และตามครอบครัวมันกลับมา แต่เปล่าเลย มันไม่เคยสำนึกและยังทำให้พีชรักมันอีก เป็นอีกครั้งที่มันทำร้ายใจผู้หญิงคนที่สำคัญกับเขาเป็นครั้งที่สอง
เขาไม่มีทางปล่อยให้ลูกพีชเจอเรื่องที่มันทำให้เธอเสียใจเหมือนรินอีกเด็ดขาด
หัวใจของเขา ใครก็แย่งไปไม่ได้เด็ดขาด
- Writer
