CHAPTER 27

1212 Words
"Are you okay?" tanong sakin ni Yani ng mapansin niyang panay ang tingin ko sa suot kong dress. "Uh, do you have extra clothes? I'm not comfortable wearing this." tanong ko. I immediately run into the room to change. Nakahinga ako ng maluwag pagkatapos kong magbihis. Yani looked at me with a confusion on her face. "Why? What's wrong?" taka kong tanong ng mapansin kong panay ang titig niya sa'kin. "Wala naman. Napaisip lang ako kung bakit hindi ka komportable sa dress na 'yon e maganda naman. Bagay naman sa'yo." she said. The dress is fine but the person who gave it is not. "Don't you remember? Keith is the one who gave me that dress." irita kong sagot. "I hate anything that's connected to him." "So you hate Keifer?" she asked again. "Except him." I answered sluggishly. She didn't even bother to ask me again when she noticed how annoyed I am. We spend almost five hours doing nothing. Gusto kong lumabas pero alam kong nakaabang si Keith sa'min. Nakaisip ako bigla ng idea kung paano kami makakalabas without being noticed by Keith. "Guys. Nauubos na ang supply natin ng pagkain." I suddenly speak, "Whether we like it or not, we need to go outside to get another supply." Nagkatinginan sila. "I have an idea, so that we can still go outside safely. Pwede tayong magdisguise." I suggested but they looked unconvinced. "You know what, Bella? You're tired. We can just talk about it tomorrow." Keifer was about to stand but I stop him. "No! I'm serious about this. Hindi naman pwedeng habambuhay lang tayong magtatago at ano? Mamatay tayo sa gutom? We can disguise ourselves into an old woman or man. Maraming paraan para makalabas tayo ng hindi niya tayo mapapansin, Keifer. Isa pa, hindi rin imposible na mahanap niya tayo dito. Resthouse niyo to." sabi ko sa kanya pero umiling siya. "No. It's my resthouse. I bought it using my own money. He has nothing to do with this. I keep this a secret to everyone in case of emergency. Walang kahit na sinong nakakaalam nito. Ako lang." seryosong sabi ni Keifer. "Payag na ako sa balak mong gawin natin pero siguro, mas mabuti kung bukas na lang natin 'yon pag usapan. Kailangan natin ng mga make ups para magdisguise. Yung talagang hindi tayo makikilala." "Don't worry about that, Keifer. I have my ways." Yani smiled at him but as always, Keifer just ignored her. The next morning, I woke up early and I help Yani prepared breakfast. Pati tong si Marlo, maaga rin na nagising saka tumulong sa pagluluto. I didn't expect Keifer to woke up late. Alam ko pa naman, napaka-early bird niya. "Wow naman, bagong ligo." rinig kong sabi ni Yani kaya napatingin ako sa tinitingnan niya, si Keifer. "Where are you going?" I asked him while his walking downstairs. "I'm going outside to buy some stuffs needed for our disguise. Kaya sabihin niyo sakin kung anong mga kakailanganin para isahan na lang ang pagbili." sagot niya. "Bibili na rin ako ng suppy ng pagkain para hindi na kayo lumabas. Magagamit natin yung pang disguise sa paglipat." "Lilipat tayo?" taka kong tanong, "Hindi ka ba magpapasama sa'kin sa paglabas mo? O kaya kay Marlo?" "No need. Besides, you need security. Baka mamaya pumunta dito si Keith. Atleast may bantay kayo." naupo siya sa may upuan ng kusina saka kami tiningnan habang naghahain na ng makakain. "By the way, I dreamed of you last night." Keifer randomly said and I stopped from what I'm doing. My eyebrows met because of what he said. "What is your dream all about?" I simply ask, "Pwede ko bang malaman kung ano 'yon?" "Well," I don't know if it's just only my imagination that I saw him blushed. "Uy, nagbablush." Yani teased him, "Siguro sa panaginip mo, nagkiss kayo no?" "No! Of course not!" he shouted, kaya naman nabaling ang tingin namin sa kanya dahil sa gulat. He stand up, and get his bag. "I gotta go." "Wait!" I stopped him and gave him the list, "I already listed the things needed for our disguise. Keep safe." Kaagad niyang kinuha yung lista saka nagtatakbo na parang bata. "Napano yon?" tanong ni Yani pagkaalis niya. I hust shrugged. Actually I notice that he's acting strange lately. I dont know if he's still okay. "Alam mo girl, feel ko talaga nagkiss kayo sa panaginip ni Keifer." Yani laughed at me but I just rolled my eyes up. Ewan ko sa kanya, sa sobrang bored niya ako na naman ang napagtitripan. "Magtigil ka nga, kung sino sino na naman siniship mo, mamaya pag nagkagustuhan talaga yang dalawang yan edi mas lalong nagalit tong si Keith. Panalo na naman yung kakambal niya." seryosong sabi naman ni Marlo. As if naman na maiinlove ako kay Keifer. That will never gonna happen. "Saka isa pa, magtigil ka nga sa pambubulabog sa dalawa. Mang aasar asar ka diyan tapos mamaya maririnig kitang nagdadabog kasi sinusungitan ka ni Keifer." muling gatong ni Marlo. "Anong dabog ang pinagsasabi mo diyan? Hindi kaya ako nagdabog." Yani speak again, "Kung sakali mang magkagustuhan si Keifer at Bella, of course, I support them. Kaya walang magdadabog na pinagsasabi mo dahil hindi ako ganon, duh?" "Can please stop?" suway ko, "That will never happen. I have Harris. Hindi madali sa'kin ang makahanap kaagad ng iba after his death. Konting respeto naman sana sa pagkamatay niya." I tried to act normal after what I said. Ayoko na sanang pag usapan si Harris kasi kapag naaalala ko siya, mas namimiss ko lang siya. "Girl, of course I have some respect for Harris' death. Sa ngayon nasasabi mo yan syempre kasi bago pa lang. Hindi pa madali ang mag entertain sayo pero malay mo, as time pass by, madevelop kayo sa isa't isa ni Keifer. He's a good person, kaya hindi naman malabong mangyari yon." "That is possible to happen but on Keifer. He's literally not my type. I agree that he's a good person but I don't see him as my lover, Yani. Once I said it, you know that I mean it." seryoso kong sabi. I was able to talk again but Marlo butt in. "Huwag mo na nga kasing pansinin ang papansin na Yani na yan." inis na tiningnan ni Marlo si Yani at nagsusukatan pa sila ng tingin, "Ikaw naman Yani, napaka advance mo talagang mag isip, noh? Buhay na natin ang nakataya dito talagang 'yan pa ang una mong naisip. Sa sitwasyon natin ngayon, sa tingin mo may lugar pa ba yang pagmamahal? Jusko naman, Yani kaya siguro di ka nagkakasyota kasi di mo tinitikom yang bibig mo." I saw how Yani become irritated, natatawa na lang ako sa kanilang dalawa. "Ang laki mong epal! Di ko nga alam bat pinayagan ka pa ni Keifer na magstay dito. Sana hinayaan ka na lang niyang mamatay." Yani retorted. "Mauna ka na!" pagalit namang sabi ni Marlo, "Kaya hindi ka trip ni Keifer kasi ganyan ang ugali mo!" "Ganto ang ugali ko kasi ganyan rin ang ugali mo! Duh, ginagaya lang kita." gatong naman ni Yani. Napaface palm na lang ako. Even I tried to stop this two, they will still not stop. Maybe I will just let them argue until they become tired.
Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD