ปฎิบัติการอ่อย ครั้งที่ 5
1644 Words
ใช้เวลาขับมอเตอร์ไซค์มาตลาดท้ายหมู่บ้านไม่ถึงสิบนาที แอบเสียดายที่บิดช้าๆ ไม่ได้เพราะเกรงใจคนซ้อน กลัวว่าพี่คีย์จะหาว่าอยากใกล้ชิด นี่ถ้าไม่รักษาภาพพจน์กุลสตรีไว้นะ นัสจะเหยียบเบรก เหยียบเบรก ให้พี่คีย์ไถลลงมาแนบชิดเลย
"พี่สุดหล่อ สนใจขนมจีบไปทานมั้ยคะ" เดินเข้ามาแค่ตรงทางเข้า เสียงเล็กเสียงเสียงน้อยของแม่ค้าซาลาเปาขนมจีบก็เรียกพี่คีย์ตาหวานเยิ้ม
นี่ขนาดมีทั้งแมสทั้งหมวก ออร่าความหล่อพี่คีย์ยังพุ่งเลย
"พี่คีย์ไปทางนี้กัน" แอบทำหน้าสะใจนิดๆ ใส่แม่ค้าที่น่าจะอายุยี่สิบปลายๆ ตอนที่ดึงมือพี่คีย์ให้เดินไปทางร้านขายสัตว์เลี้ยง
"ชอบตัวไหนหนู" ลุงเจ้าของร้านถามทันทีที่ฉันพาพี่คีย์มาหยุดที่หน้าร้านแก
"นี่ตัวไรคะลุง"
ฉันชี้ไปที่กรงเล็กๆ ที่มีเจ้าสี่ขาตัวจ้อยร่อยขนปุกปุยกำลังแทะเม็ดถั่วอยู่
"แฮมสเตอร์ไง ไม่เคยเห็นเหรอ"
"อ้อ ค่ะ" ฉันตอบลุงเจ้าของร้านอย่างอายๆ
ดีนะเมื่อกี้ไม่เรียกหนูเฉยๆ ไม่งั้นพี่คีย์คงหาว่าโบนัสโง่แน่ๆ แค่ตัวแฮมสเตอร์ยังไม่รู้จัก "น่ารักดีนะคะ" ฉันก้มหน้าไปมองเจ้าตัวสีส้มอมน้ำตาลในกรง ก่อนที่เจ้าหนูน้อยตัวนั้นจะหยุดกินถั่วแล้วมองหน้าฉัน
"อือ" ไม่ใช่เสียงเจ้าของร้านแต่เป็นเสียงพี่คีย์ที่ดังขึ้นด้านหลัง
งื้อๆ อยากใกล้เค้าก็ไม่บอก มาแอบยืนซ้อนหลังแบบนี้ใจหายหมดเลย
"พี่คีย์ชอบเหรอคะ" ฉันเห็นพี่คีย์มองไปที่หนูตัวนั้นไม่วางตา
"ชอบ" กลับไปต้องจดบันทึกไว้ พี่คีย์ชอบแฮมสเตอร์ด้วยล่ะ
"ตัวเท่าไหร่คะลุง" พี่คีย์ชอบอะไรนัสจะเลี้ยงอันนั้น เวลาห่างกันจะได้มองเจ้าหนูน้อยนี้ต่างหน้าพี่คีย์ อร้ายยย แค่คิดก็ฟินอ่า >///<
"พันสามหนู"
"โห แพงจัง" ไม่เคยเลี้ยงสัตว์อะไรกับเขาหรอก
เจ้านี่ตัวเล็กติ๊ดเดียวทำไมแพงจัง
"ไม่แพงหรอกหนู นี่พันธุ์ไจแอ้นยุโรปเลยนะ" เจ้าของร้านอธิบาย
ฉันได้แต่ยืนงง เจ้าแฮมสเตอร์นี่มีกี่สายพันธุ์เนี่ย แล้วที่บอกว่าตัวที่ฉันเห็นอยู่เรียกไจแอ้นอะไรนะ อ้อ ไจแอ้นยุโรปแปลว่ามาจากยุโรเหรอ?
โอ้ยนัสโง่วววว ใครก็ได้บอกที
หมับ!
กำลังจะอ้าปากถามเกร็ดความรู้ลุงเจ้าของร้านต่อ พี่คีย์ก็ดึงให้เดินออกจากร้านเฉยเลย "มีอะไรคะ" เห็นเดินเหมือนควายหายเลยรีบถาม
"..." พี่คีย์ไม่ตอบ แต่ตอนนี้พี่เขาปล่อยมือฉันแล้ว และเรากำลังอยู่ตรงศาลาเล็กๆ ให้คนที่มาเดินตลาดนั่งพักกัน
"พี่คีย์เหนื่อยเหรอ งั้นรอนัสตรงนี้นะคะ เดี๋ยวกลับไปซื้อเจ้าตัวเล็กนั่นก่อน"
เดาเอาน่ะว่าที่พี่คีย์รีบลากฉันมาตรงนี้พี่เขาอาจจะเหนื่อยหรือร้อนด้วยเพราะเห็นมีเหงื่อผุดตามหน้าผากเล็กน้อย
"อยากโดนหลอก" จังหวะที่หันหลังให้พี่แก พี่คีย์ก็พูดขึ้นจนต้องหันกลับไปมอง
"โดนใครหลอกคะ" เพราะไม่เข้าใจถึงได้ถามออกไปตรงๆ
"แฮมนั่นพันธุ์ไทย" ยิ่งพี่คีย์พูดฉันก็ยิ่งงงไปกันใหญ่ ได้แต่ยืนนิ่งๆ ฟังพี่เขาพูดต่อ "หัวหมอ จะกดราคา คนโง่เท่านั้นที่ซื้อ" เหมือนถูกว่าที่พ่อของลูกหลอกด่าซะงั้น
"เสียดายจัง" อดมีเจ้าน้องหนูไว้ดูต่างหน้าตอนพี่คีย์กลับไปเรียนเลย
"ชอบหนู?" พี่คีย์ถามขึ้นเสียงเรียบ ฉันชั่งใจอยู่สักพักเลยตอบ
"เปล่าค่ะ แต่เห็นพี่คีย์ชอบเลยอยากเลี้ยง"
แอบหยอดสักนิดเผื่อพี่คีย์จะหวั่นไหวบ้าง
"..." เงียบกริบ ไม่มีเสียงตอบรับใดๆ กับมุขจีบหนุ่มที่พวกเพื่อนๆ สั่งสอนมา
"แต่ดูท่าทางหนูชอบพี่คีย์นะคะ" รีบหาอะไรพูดเพื่อทำลายความเงียบ
"หนูชอบพี่?"
"ค่ะ หนูชอบพี่" ฉันตอบกลับอย่างใสซื่อ ก่อนจะเห็นสายตาคมภายใต้หมวกแก๊ปมองมานิ่งๆ ดะ เดี๋ยวนะ เมื่อกี้พี่คีย์หมายถึงหนู
เอ่อ หนูที่เป็นเจ้าแฮมสเตอร์ใช่ไหมอะ
พึ่บ
"พี่คีย์จะไปไหน" จู่ๆ ก็มองหน้า จู่ๆ ก็ลุกขึ้นเงียบๆ
โบนัสตามอารมณ์สุดหล่อไม่ทัน
"ข้าวมันไก่ ไอ้เบี้ยฝาก" ตัวไม่มายังจะใช้แรงงานว่าที่น้องเขยอีก
"อ้อ ค่ะ ทางนี้ๆ นัสมีร้านอร่อยอยู่" เพราะฉันเองก็ชอบกินข้าวมันไก่ เลยลองตระเวนกินทั่วตลาดนัดนี้และมีเจ้าประจำอยู่
ถ้ามาที่นี่เมื่อไหร่ต้องซื้อติดมือกลับไปทุกครั้ง
"ลุงจ๋า~ ไก่ต้มสาม หนังเยอะๆ" เมื่อถึงร้านประจำฉันก็รีบสั่งเจ้าของร้านที่เป็นลุงอ้วนๆ หน้าตี๋ๆ เสียงหวาน สั่งเผื่อพี่คีย์ด้วยค่าเหนื่อยที่มาเดินเป็นเพื่อน
"นึกว่าใคร หนูนัสคนสวยลูกค้าประจำนี่เอง ทำไมวันนี้เบิ้ลสามล่ะ"
บอกแล้วว่านี่ร้านประจำฉัน ลุงตี๋เงยหน้าถามก่อนจะแซวฉันเมื่อเห็นว่ามีอีกคนยืนอยู่ข้างๆ
"นั่นแน่ วันนี้ควงแฟนมาเปิดตัวเหรอ ถึงว่าเบิ้ลสามห่อ" ลุงตี๋เจ้าของร้านตี๋ข้าวมันไก่แซวเสียงลั่น ทำให้ทั้งลูกน้องและลูกค้าที่อยู่ในร้านพากันหันมามองฉันกับพี่คีย์เป็นทางเดียวกัน
"ปะ เปล่าค่ะลุง นี่เพื่อนพี่ชาย" อนาคตว่าที่แฟนและพ่อของลูก ต่อคำนี้ในใจ
"อั้ยหยา ลุงนึกว่าแฟน แต่ดีแล้วที่ยังโสด จะได้ให้ไอ้โต้งจีบต่อ" ลุงตี๋ยังแซวต่อไปเรื่อยๆ ไอ้โต้งที่ว่าคือลูกชายแก เด็กกว่าฉันอีก แต่ลุงตี๋ชอบแซวฉันเล่นๆ จนติดเป็นนิสัยน่ะ
"จัดมาเลยลุง ว่าแต่วันนี้ไปไหนซะล่ะ" ฉันถามหาเจ้าตัวก่อนจะได้รู้สึกถึงการเคลื่อนไหวด้านหลัง "อ้าว! พี่คีย์ จะไปไหนอะ" ตะโกนถามคนที่จู่ๆ ก็เดินออกจากร้านไปแบบไม่ให้ซุ่มให้เสียง
"ไหนบอกไม่ใช่แฟนไง สงสัยงอนเราแน่ๆ" ลุงตี๋ยังแซวฉันต่อก่อนจะยื่นถุงข้าวมันไก่พร้อมน้ำซุปมาให้ถุงใหญ่
"นัสไปก่อนนะคะ เดี๋ยวพุธหน้ามาอุดหนุนใหม่" ยื่นเงินให้เสร็จรีบวิ่งตามพี่คีย์ออกมาทันที ไม่ได้ตอบคำถามกึ่งแซวของลุงแกเลย
อย่าว่านัสเลยนะคะ กลัวสุดหล่อคลาดสายตาแล้วจะหลงทางกลับบ้านไม่ถูก
ฉันพาพี่คีย์เดินดูของในตลาดต่อสักพักก่อนจะเห็นพี่คีย์ล้วงโทรศัพท์ขึ้นมาทำอะไรสักอย่างแล้วเก็บเข้าที่ ก่อนจะหันมาทางฉัน
"กลับยัง" พี่คีย์ถามเสียงเรียบ ก่อนจะมองมาที่ถุงข้าวมันไก่ในมือที่ตอนแรกจะแย่งไปถือแต่ฉันไม่ให้เพราะมันร้อนเลยถือเอง
"เอ่อ ถ้าพี่คีย์เหนื่อย เรากลับเลยก็ได้ค่ะ" ไม่รู้ว่าคนถามเหนื่อยหรือเบื่อแล้วฉันเลยเลือกพูดความคิดแรกออกไป พี่คีย์พยักหน้าก่อนจะเดินนำฉันกลับไปที่รถ
หมับ
"อ้ะ! มันร้อนนะคะ"
พี่คีย์ฉวยถุงข้าวมันไก่ไปถือไว้ ฉันล่ะกลัวเหลือเกินว่าน้ำซุปร้อนๆ จะโดนร่างกายเขาเข้า "ขับถนัด?" คิ้วสวยเลิกขึ้นก่อนจะมองไปที่มอเตอร์ไซค์ที่จอดอยู่
"สบายค่ะ ปกติซื้อเยอะกว่านี้นัสยังหิ้วกลับได้เลย" แค่ข้าวถุงใหญ่ถุงเดียวฉันแขวนไว้ตรงคอรถได้สบายๆ
"เร็ว ไอ้เบี้ยบ่นตายแล้ว" พี่คีย์เร่งอีกครั้ง ฉันเลยเลิกเถียงเรื่องถือของ เสียบกุญแจสตาร์ทรถคู่ใจก่อนร่างสูงใหญ่จะขึ้นซ้อนด้านหลัง บรรยากาศช่วงสองทุ่มมันอบอุ่นดีจังเลย อยากให้ทุกๆ วันมีพี่คีย์คอยซ้อนท้ายด้วยจังเลย
หลังจากถึงบ้านจอดรถมอเตอร์ไซค์เสร็จพี่คีย์ก็ลงจากรถเดินเข้าบ้านไม่พูดไม่จากับฉันสักคำ
"นึกว่าโดนตลาดถล่มทับหัวตาย" พี่ดอกเบี้ยที่ยังอยู่ในชุดกางเกงบ็อกเซอร์ลายหมากฮอต สวมเสื้อกล้ามนั่งดูทีวีที่ห้องนั่งเล่นประชดขึ้น
"ไม่ต้องมาบ่น หลอกให้รอไม่พอ ยังจะใช้พี่คีย์ซื้อข้าวมาให้กินอีก" ฉันหน้ามุ่ยใส่พี่ชายตัวดี "ทำไม แค่นี้ใช้ไม่ได้ นั่นก็เพื่อนนี่ก็น้อง"
พี่ดอกเบี้ยมองจิกฉันก่อนจะมองเข้าไปที่ประตูครัว
"แล้วไอ้คีย์มันเป็นไร เห็นหิ้วอะไรไปเก็บแล้วก็เอาห่ออะไรทิ้งขยะเสร็จก็เดินขึ้นห้องไม่พูดไม่จา" ฉันคิ้วมุ่นเมื่อฟังสิ่งที่พี่เบี้ยพูด ก่อนจะรีบวิ่งไปดูในครัว เปิดถังขยะดู
"เฮ้ย! พี่คีย์ทิ้งทำไมอะ" เห็นห่อข้าวมันไก่ที่เพิ่งซื้อมานอนแอ้งแม้งอยู่ในถังขยะอย่างน่าสงสาร "หรือว่าพี่คีย์ไม่ชอบกิน" ได้แต่คิดไปต่างๆ นานา ก่อนจะหยิบห่อข้าวนั้นขึ้นมาปัดๆ เช็ดๆ
"น่าสงสารแกนะเจ้าไก่น้อย" อย่าว่าฉันสกปรกเลยนะ แค่เสียดายของอร่อย
อีกอย่างมีกระดาษห่ออยู่ ข้างในไม่สกปรกหรอก
"ฉันจะกินแกแทนพี่สุดหล่อใจร้ายคนนั้นเอง" พูดไปน้ำตาจะไหล
สรุปพี่คีย์ไม่ชอบข้าวมันไก่หรือไม่ชอบที่ฉันซื้อเผื่อเขากันแน่
"พี่เบี้ย กินข้าว" แกะข้าวเทใส่จาน น้ำซุปเทใส่ถ้วยเสร็จเลยตะโกนเรียกคุณชายดอกเบี้ยที่นั่งสบายๆ ชิลล์ๆ ดูทีวีมากินข้าว
- Writer
