“โดมทอง เป็นที่พักของข้ากับเจ้า” อาเธอร์เอ่ยบอกกับไดน่า “ที่นี่เป็นที่พักส่วนตัวของข้า แต่นับจากนี้จะเป็นที่พักของเราทั้งสอง” ไดน่ายิ้มรับความกรุณาที่อาเธอร์มอบให้
ภายในตกแต่งอย่างโอ่อ่า สมกับตำแหน่งจอมเวทย์ แต่ตลอดทางที่เธอเข้ามายังดินแดนของอาเธอร์ ที่นี่อุดมสมบูรณ์ ผู้อาศัยไม่มาก แต่ดูแล้วล้วนแต่เป็นผู้มีวิชา เว้นแต่เหล่าสตรีที่ล้วนเป็นเพียงมนุษย์
“นี่จอร์แดน นางเป็นผู้หญิงของข้า นางอายุสิบเก้าแล้ว ข้ารู้ว่าเจ้าคงไม่คุ้นธรรมเนียมแบบนี้ แต่จอร์แดนมาอยู่กับข้าได้สองปีแล้ว” ไดน่าจำต้องยิ้มและน้อมศีรษะลงให้กับจอร์แดน เธอก็รู้อยู่แล้วว่าอาเธอร์ไม่ได้บริสุทธิ์ผุดผ่อง เขาได้รับของเซ่นเป็นหญิงสาวทุกปี
“เจ้าไม่พอใจอะไรอย่างงั้นเหรอ”
“เปล่าเจ้าค่ะ ข้าเพียงแปลกใจที่มีเพียงพี่สาวจอร์แดนเพียงท่านเดียว” อาเธอร์ยิ้มเล็กน้อย จอร์แดนก็เช่นกันเธอยิ้มน้อยๆ และก้มหน้าเล็กน้อยตามลักษณะนิสัยถ่อมตนที่ได้
