อาเธอร์นั่งทำสมาธิอยู่บนเตียงเล็กของไดน่าในห้องของเธอ ไม่นานทวิชาก็กลับมา รวมถึงจอร์แดนด้วย
“นายท่านหิวหรือไม่” อาเธอร์ส่ายหน้า
“จอร์แดน เจ้าไปที่อื่นก่อน ถ้าข้าไม่เรียกไม่ต้องมา” จอร์แดนแม้ตกใจ แต่ก็ไม่อาจโต้แย้งได้ เมื่อก่อนยังไม่ตอนนี้ก็ไม่ดั่งเดิม ตอนนั้นเขาทำแบบนี้เพื่อปกป้องเธอเมื่อครั้งกาลเก่า
จอร์แดนไม่เอ่ยอะไร ทำเพียงเดินออกจากห้องไป ทวิชาทำเพียงแค่มอง จอร์แดนไม่เคยอยู่ในสายตาเธอมาก่อน จะอยู่จะไปก็ไม่มีความหมาย เพราะจอร์แดนไม่ใช่สตรีอันเป็นที่รักของอาเธอร์ ทวิชาไม่สนใจในตัวเธออยู่แล้ว
“ทวิชา เจ้าหาไดน่าของข้าเจอหรือไม่” คำบาดใจทิ่มแทงให้บังเกิดความริษยา “เจ้าคงไม่ลืมว่า ไดน่าผนึกพลังของข้าไว้ ถ้านางเป็นอะไรไป ข้าคงต้องสูญสิ้นดับสลายไปในที่สุด”
“ข้าเข้าใจแล้ว ข้าจะออกไปตามหานางกลับมา”
“เจ้าอย่าลืม ว่าข้าต้องการเพียงพลังของข้าคืนกลับมาเท่านั้น นางผู้ทรยศต่อข้า ข้าไม่มีทางปล
