ตอนที่1
1359 Words
ระฟ้ามองภาพถ่ายที่ถูกส่งมายังแชทของเธอด้วยมือที่สั่นระริก ใครจะคิดว่าคนรักที่บอกว่าจะไปสัมมนากับบริษัทแท้จริงจะอยู่หญิงสาวคนนี้ที่ส่งภาพเปลือยนอนบนเตียงเดียวกันมาให้
เธอพูดไม่ออกร่างกายเหมือนกับปิดสวิตช์การทำงานอัตโนมัติ สมองอื้ออึง ตัวชา พลันใบหน้าเริ่มร้อนผ่าวด้วยความโกรธ แต่น่าเสียดายที่เธอไม่ใช่ผู้หญิงอารมณ์ร้ายสู้คนเป็นจึงมีเพียงหยาดน้ำตาไหลหยดลงบนหน้าจอโทรศัพท์
‘เห็นแล้วใช่ไหมว่าพี่ภาคเขาอยู่กับฉัน’
ระฟ้าพยายามกล้ำกลืนเขียนตอบกลับด้วยมือที่สั่นเทา พิมพ์ถูกพิมพ์ผิดจนต้องแก้หลายครั้ง
‘อยู่ที่ไหน’
‘ที่โรงแรมในชลบุรีไง อยากรู้ชื่อไหมล่ะ มาก็ได้นะ แต่ตอนนี้มันก็ดึกแล้ว ผู้หญิงเฉิ่ม ๆ อย่างเธอจะกล้ามาเหรอ’
มือกำโทรศัพท์จนแน่นจากนั้นก็กดโทรผ่านแชททันที ปลายสายก็รีบเสียงหวาน
“ฮัลโหลลลล”
“ภาคอยู่ไหน”
“เขานอนอยู่”
“ปลุกให้มาคุยกับฉัน”
“จะดีเหรอ..เธอรับได้เหรอ”
“ปะ..ปลุกมา ไม่งั้นก็ส่งโลเคชันมา ฉันจะไปทันที” ระฟ้าพยายามข่มน้ำเสียงไม่ให้สั่น กลั้นอารมณ์จนแทบทานทนไม่ไหว ตั้งแต่เกิดมาเธอไม่เคยโกรธใครมากขนาดนี้มาก่อน และคนที่ทำก็ชายที่กำลังจะแต่งงานด้วย
“งั้นส่งโลเคชันล่ะกัน” ลิลลี่ชื่อเดิมลินดารีบส่งให้ทันที เธออยากจะให้หญิงสาวโง่งมคนนี้รู้สักทีว่าใครที่ควรอยู่ควรไป เธอไม่อยากหลบ ๆ ซ่อน ๆ แบบนี้อีกแล้ว ถึงเวลาที่จะขึ้นเป็นแฟนคนใหม่สักที คนอย่างภาคที่ทำงานเป็นหัวหน้าฝ่าย อนาคตไกลเงินเดือนดีแบบนี้ใครบ้างจะไม่อยากจับ แต่เพราะมีแฟนอยู่แล้วจึงต้องทำตัวเป็นน้อยแบบนี้ทั้งที่ยังไม่ได้แต่งงานสักหน่อย
ถึงเวลาแล้วที่เธอจะประกาศชัยชนะ
ระฟ้านั่งนิ่งอยู่บนเตียงพักใหญ่ ๆ แม้บอกว่าจะไปแต่ร่างกายเหมือนจะไร้เรี่ยวแรง เธอตัดสินใจโทรไปหาเพื่อน แม้จะดึกแต่ต้องมีคนไปด้วย
“มะ..ไหม..”
ใยไหมที่งัวเงียคิดด่าทอคนโทรมากลางดึกแต่พอได้ยินเสียงของเพื่อนก็รีบสวมแว่นตามองชื่อที่ปรากฏบนหน้าจอทันที
“ฟ้ามีอะไร”
“ฮึก..ก..ไปกับฉันหน่อยได้ไหม..ภาคเขา..เขานอกใจฉัน”
พอใยไหมได้ยินก็ลุกพรวดทันที “เธอรอฉันนะเดี๋ยวจะรีบไป!”
ใยไหมเป็นเพื่อนสนิทเพียงคนเดียวของระฟ้า คบหากันมาตั้งแต่สมัยเด็กจนตอนนี้ต่างก็อยู่ในวัยทำงานแล้วแต่ความห่วงใยยังคงเป็นเช่นเดิม รอไม่นานนักหญิงสาวผมสั้นสวมแว่นตาหนาเตอะก็รีบมาหา พอระฟ้าเห็นเพื่อนก็ร้องไห้รีบสวมกอดทันที
“ฟ้า...”
“ฮึก..ก..ไหม..ไหมช่วยฉันด้วย..”
ใยไหมก็ได้แต่ลูบหลังปลอบใจ เธอไม่คิดเลยว่าภาคจะเป็นคนแบบนี้ คบหากันมาตั้งห้าปีแต่กลับนอกใจได้
ทั้งคู่นั่งลงโซฟาพูดคุยเรื่องที่ฝ่ายหญิงส่งภาพมา พอ ใยไหมเห็นพลันเดือดดาลแทน
“ฟ้าเดี๋ยวฉันจัดการลงรูปพวกมันลงโซเชียลให้หมดเลย!” เห็นใยไหมท่าทางเฉิ่มเช่นนี้แต่บุคลิกจริงนั้นแตกต่าง กลับกันระฟ้าที่ดูสง่างามต่างหากที่ทึมทื่อ
“จะ..จะดีเหรอ”
“ดีสิ! พวกมันทำกับเธอถึงขนาดนี้ยังจะใจดีไปทำไม...ฉันรับผิดชอบเอง!” พูดจบใยไหมก็จัดการตามที่บอกและพวกเธอลงความเห็นกันว่าจะไม่ไปที่โรงแรมแล้วแต่จะจัดการประจานให้โลกรู้ ถ้าโดนมันฟ้องก็ฟ้องกลับ ไหนล่ะหลักฐานที่ว่าเป็นคนปล่อย
ระฟ้ายิ้มทั้งน้ำตาดีจริง ๆ ที่มีใยไหมเป็นเพื่อนเพราะคนไม่ทันผู้อื่นอย่างเธอคงคิดอะไรไม่ออกนอกจากไปหาภาคแล้วร้องไห้ฟูมฟายใส่
เช้าวันต่อมาเรื่องฉาวโฉ่ของคนทั้งสองก็เต็มว่อนทั่วโลกอินเตอร์เน็ต ภาพที่นอนบนเตียงจะยังคงอยู่บนโซเชียลไปอีกนาน ต่อให้ลบแต่มีหรือคนจะไม่เซฟไปปล่อยต่อ แน่นอนว่าย่อมถูกด่าทอนับพันนับหมื่นข้อความ
“กรี๊ดดดด นังบ้า! นังบ้าแกกล้าทำกับฉัน!!”
เสียงกรีดร้องของลิลลี่ดังขึ้นทันทีหลังจากตื่นมาเช็กสถานการณ์ในโทรศัพท์แล้วก็เห็นภาพที่เธอส่งให้ระฟ้าว่อนไปทั่ว มีคำด่า คำสาปแช่งมากมายบนหน้าเฟxของเธอ
“อีฟ้า! อีบ้า! กรี๊ดดดด”
“โอ๊ย! ลิลจะกรี๊ดทำไมคนจะนอน”
“ตื่นมาได้แล้ว! รู้ไหมว่าภาพของพวกเรามันเต็มไปหมดแล้ว”
ภาคที่ยังงัวเงียก็ทำท่าจะหลับต่อแต่ลิลลี่รีบเขย่าตัวปลุก จากนั้นโทรศัพท์มือถือของพวกเขาก็ดังขึ้นพร้อมกัน ลิลลี่ไม่กล้ารับสายแต่ภาคที่ไม่รู้เรื่องราวก็รับทันที
“ครับแม่...อะไรนะ!”
เขารีบลุกนั่งเมื่อผู้เป็นแม่โทรมาด้วยเรื่องแปลก ๆ
“นอกใจอะไร..ผมไม่ได้ทำนะแม่!” เขานิ่วหน้างุนงงจากนั้นก็มองลิลลี่ท่าทางของเธอแปลกไป พูดคุยไม่นานก็รีบวางสายเพราะคิดว่าหญิงสาวคนนี้ต้องรู้อะไรแน่ ๆ
“ลิลนี่มันอะไร! แม่ฉันโทรมาเรื่องนอกใจอะไร!”
“ปะ..เปิดโทรศัพท์ดูเองเลย!”
ภาคจึงทำตามแล้วก็เห็นแจ้งเตือนบนเฟxส่วนตัวมากมายและเมื่อกดไปอ่านก็มีแต่คนเข้ามาด่าจนอ่านไม่ไหว และยังมีภาพของเขาและลิลลี่อยู่ในคอมเม้น เป็นภาพตัดต่อใส่ข้อความด่าทอและน่าขบขัน
“ละ..ลิลนี่มันอะไร ภาพที่เรานอนด้วยกันทำไมคนอื่นถึงรู้!”
“อะ..เอ่อ...”
“ตอบมาสิ!”
“ก็แฟนคุณไงที่ทำ! อีฟ้ามันทำ!”
“อะไรนะ! ฟ้าจะมีรูปได้ยังไง!”
ภาครีบสวมเสื้อผ้าแล้วมองหน้าลิลลี่เพราะเริ่มรู้อะไรบางอย่างแล้ว
“เธอส่งภาพไปใช่ไหม”
‘...’
“ใช่ไหม!”
“ใช่! ฉันส่งเอง”
เพียะ!
ฝ่ามือตบลงบนใบหน้าหญิงสาวอย่างแรงจนเธอแทบจะล้มตัวนอนบนเตียงจนมึนไปชั่วขณะ
“ฉันบอกแล้วใช่ไหมว่าอย่ายุ่งกับฟ้า! แล้วเธอทำบ้าอะไรลงไป!!”
“ฉันไม่ต้องการเป็นแค่กิ๊กอีกแล้วไง! จะเรียกว่าเมียน้อยก็ได้เพราะไหน ๆ ก็ได้กันหมดแล้ว”
“ลิล! เราตกลงกันแล้วไงว่าแค่สนุกและห้ามยุ่งกับฟ้า! แม่งเอ๊ย!” เขาหัวเสียอย่างรุนแรงรีบออกไปจากห้องทันทีแต่ถึงอย่างนั้นด้วยความที่ข่าวสารนั้นรวดเร็วกระจายไปทั่วประเทศ พอเขาออกจากห้องเหล่าพนักงานและผู้คนที่จำได้ต่างก็ส่งสายตามองมา
ภาคอับอายจนต้องรีบไปยังรถแล้วขับออกไปทันที ทั้งยังรีบโทรหาระฟ้าเพื่ออธิบาย
“ฮัลโหล..”
“ที่รัก! ที่รักอยู่ที่ไหนเหรอ...”
ระฟ้าที่ได้ยินน้ำเสียงอีกฝ่ายทั้งยังกล้าเรียกว่าที่รักจากตอนแรกทั้งโกรธและเศร้าก็เปลี่ยนมาเป็นโกรธเพียงอย่างเดียว
“ฉันรออยู่ที่บ้านแม่ และพ่อแม่คุณก็อยู่ด้วย”
“บะ..บ้านเหรอ..ไปทำอะไรที่บ้านกัน..ยะ..เยอะแยะ”
“แน่นอนว่าเรื่องยกเลิกการแต่งงานของเรา”
“อะไรนะ! ไม่! ๆ ๆ”
“รีบมานะคะ ทุกคนรออยู่”
หลังวางสายหญิงสาวมองเหล่าผู้ใหญ่ทั้งสองฝ่ายที่ต่างมีสีหน้าเศร้าหมอง เพราะพวกเขาจัดเตรียมงานแต่งไว้บ้างแล้วแต่กลับเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นได้
ส่วนทางด้านลิลลี่ที่ตอนนี้ใบหน้าบวมเปล่งก็เต็มไปด้วยความแค้น เธอรีบกดโทรหาพี่ชายทันที
“พี่! ช่วยฉันหน่อยพอจะหาคนให้ฉันได้ไหม! จะเอาไปจัดการอีฟ้า!”
- Writer
