ลิขิตรักหมอเวิงอัน

บทที่ 7 ยาแรง

หมอหนุ่มตกใจที่นางพยายามจะถอดเสื้อผ้าของเขาออก ชายหนุ่มจึงดิ้นรนหนีอย่างสุดฤทธิ์ ทั้งสองยื้อกันไปมา นางเริ่มหอบหายใจถี่และขาดห้วง

“ชะ ช่วย...ข้าที!”

เวิงอันตกใจที่เห็นอาการของนางดูหนักขึ้น ไม่รู้ว่ายาที่พวกมันใช้กับนางร้ายแรงเพียงใด แต่ยามนี้หากเขาคิดจะไปหายามาช่วยนางก็คงจะยากเต็มที ชายหนุ่มตัดสินใจคว้านางเข้ามากอดและจูบเพื่อคิดจะบรรเทาอาการช่วยนางแล้วค่อยอุ้มนางออกมาไปแช่น้ำเย็น แต่นางที่มีกำลังภายในกลับกอดรัดเขาไว้แน่น ทั้งยังดึงทึ้งเสื้อผ้าเขาออกอย่างไม่ปราณี

“เจ้าตั้งสติหน่อย ตอนนี้เจ้าถูกยาปลุกกำหนัด ข้าจะหาวิธีช่วยเจ้า”

“ไม่...ข้าต้องการเดี๋ยวนี้” นางส่ายหน้าที่กำลังแดงก่ำไปมา

แคว่ก!

ด้วยความใจร้อน นางจึงเผลอฉีกเสื้อเขาจนขาดแล้วกระตุกสายผูกเสื้อด้านในออก ยามนี้ท่อนบนของหมอหนุ่มเปลือยเปล่าอยู่ตรงหน้า

“อย่า!” แม้เวิงอันจะร้องห้าม แต่ก็ไม่ทันเสียแล้ว

หญิงสาวก้มลงจูบตรงหน้าอกของเขาจนชายหนุ่มใบหน้าแดงก่ำร้อนผ่าว ร่างกายของหนุ่มฉกรรจ์พาลพลุ่งพล่าน

“จะ เจ้าใจเย็นๆ” เขาพยายามประคองหัวไหล่ไม่ให้นางเข้าใกล้ แต่แรงของคนโดนยาอย่างจิ่งช่านยากจะต้านทาน เวิงอันถูกริมฝีปากบางจูบไปตามช่วงอกและท้องน้อยจนสั่นสะท้าน

นางคุกเข่าคร่อมอยู่บนตัวเขา เวิงอันทั้งพยายามเอ่ยให้นางได้สติทั้งพยายามผลักไส นางเงยหน้าขึ้นมองเขาตาหรี่ปรือ

“ท่านได้โปรด! ช่วยข้าเถอะ ข้าทรมานเหลือเกิน” นางถอดเสื้อผ้าตนเองออกจนส่วนบนเหลือเพียงเอี๊ยมตัวน้อย ใบหน้านางยามนี้เริ่มกลายเป็นสีม่วงคล้ำ

“เจ้า...ทำไมกลายเป็นเช่นนี้แล้ว? ยาพวกมันฤทธิ์แรงจริง”

“ข้าทรมาน...ทรมานเหลือเกิน”

เวิงอันเห็นแล้วตกใจ เขารีบละล่ำละลัก “ได้ๆ ข้าช่วยเจ้าแล้ว!”

“เช่นนั้นก็เร็วเข้าเถิด!”

นางก้มลงประกบริมฝีปากกับเขา ชายหนุ่มจูบตอบนางอย่างไม่อิดออด หญิงสาวเอื้อมมือลงไปกุมส่วนล่างของเขาจนชายหนุ่มสะดุ้ง มือน้อยๆ นั้นลูบอาวุธประจำตัวของเขาไปมาจนมันหยัดเหยียดตึง ร่างกายของเขาเริ่มรุ่มร้อนไม่ต่างจากร่างกายนาง มือหนึ่งของเวิงอันสอดเข้าไปกอบกุมปทุมถันใต้เอี๊ยมน้อยแล้วบีบเคล้นเบาๆ เพื่อให้นางคลายความเจ็บปวดจากยาที่บีบรัด

ชายหนุ่มใช้นิ้วชี้คลึงส่วนตุ่มไตจนนางบิดร่างไปมา นางดึงเอาศีรษะของเขาให้ก้มลงซุกร่องอก ชายหนุ่มก้มหน้าลงใช้ปากครอบบนยอดอก นางครางออกมาเบาๆ เขาพลิกตัวให้นางไปอยู่ข้างล่าง

“เจ้าปล่อยข้าก่อน ข้าจะช่วยเจ้าเอง” เขากระซิบเสียงกระเส่า ยามนี้ตัวเขาหวังเพียงแต่จะช่วยให้ฤทธิ์ยาในตัวนางคลายออกให้เร็วที่สุด

“เจ้าเร็วหน่อย! ข้าปวดมาก!”

จิ่งช่านปล่อยมือจากอาวุธของเขา ชายหนุ่มจึงก้มลงดึงเอาเอี๊ยมของนางออกก่อนจะบีบเคล้นดูดเม้มยอดอกทั้งสองข้างสลับกันไปมา จนหญิงสาวครางลอดลำคอออกมาเบาๆ จากนั้นเขาจึงเลื่อนมือลงต่ำกระตุกผ้ามัดกางเกงนางออกเพื่อปลดปล่อยนางในขั้นตอนต่อไป

“โอว...อืม...ตรงนี้ล่ะ! ตรงนี้!” นางกุมข้อมือของชายหนุ่มที่กำลังลูบไล้เนินเนื้ออวบ ขณะที่ปากของเขาก็กำลังทำหน้าที่กระตุ้นทรวงอก นิ้วของเขาก็เคล้นคลึงกลีบเนื้อปากถ้ำน้อย

นิ้วของเขาแทรกเข้าไปตามร่องชื้นแฉะ หญิงสาวบิดตัวเร่า

“เจ็บ...แน่น...”

“ข้าจะทนุถนอมเจ้านะ” เขากระซิบเสียงพร่า นิ้วสัมผัสส่วนอ่อนไหวของนาง ความนุ่มนิ่มและชุ่มชื้นทำเอาตัวเขาเองก็สั่นสะท้าน

เมื่อนางรู้สึกเสียวซ่านความเจ็บปวดที่บีบรัดตามเนื้อตัวก็คลายลงไป “หมอเวิง เจ้าเข้าไปลึกอีก” มือของนางทาบบนมือของเขาพยายามผลักให้นิ้วของเขาเข้าไปในถ้ำน้อย

“อึ๊ก!”

เมื่อนิ้วเขาเข้าไปจนสุดนางสะดุ้งแรง

“เจ้าปล่อยเถอะ เดี๋ยวข้าจะทำให้เอง” เขากระซิบปลอบประโลม นางจึงยอมปล่อยมือแล้วมาลูบบ่าของเขาแทน

“อะ...อ่า...อือ.....” ทางปากทั้งมือของเขาทำให้นางค่อยๆ คลายความเจ็บปวด ทรวงอกของนางถูกเขาใช้ปากคาบไว้ทั้งดูดทั้งตวัดลิ้นไปรอบๆ นิ้วของชายหนุ่มก็ขยับเข้าออกถี่ขึ้นจนนางครางเสียงหลง

เวิงอันเองก็แทบจะทนไม่ไหว เขานอนตะแคงอยู่ข้างตัวนาง ปล่อยมือข้างหนึ่งมาปลอบประโลมกล่องดวงใจที่กำลังแข็งขันจนเริ่มปวดตุบๆ นิ้วของเขาชุ่มชื้นด้วยน้ำนองเต็มถ้ำ

“ข้าจะปลดปล่อยเจ้าเดี๋ยวนี้แล้ว มาเถอะ...เจ้าจะหายปวดล่ะ”

เขาลุกขึ้นประคองขาสองข้างของนางแยกออกจากกัน ร่างสมส่วนของบุรุษแทรกเข้าระหว่างกลาง จิ่งช่านเงยหน้าขึ้นมองดูอาวุธประจำตัวของเขาที่ผงาดอยู่ต่อหน้า นางตะลึงน้อยๆ เพราะเพิ่งเคยเห็นสิ่งนี้ของบุรุษเป็นครั้งแรก เขาก้มลงเท้าแขนข้างหนึ่งเหนือตัวนางแล้วสอดอาวุธสำคัญเข้ามาทันที

“โอ๊ะ! อึ๋ย! จะ เจ็บ!”

เขาขยับเล็กน้อยเมื่อเห็นว่านางกระถดหนี เพิ่งจะเข้าไปได้ไม่ถึงครึ่ง “ข้าจะระวัง เจ้าอดทนหน่อยนะ”

เขาใช้นิ้วกระตุ้นติ่งน้อยส่วนล่างของนางอีกครั้งจนจิ่งช่านรู้สึกเสียวซ่าน มือสองข้างของนางเผลอขยุ้มฟูกนอนและครางออกมาเบาๆ คราวนี้เวิงอันเข้าพรวดเดียวจนสุด ก่อนที่นางจะร้องออกมาเข้าก้มลงจูบนางทั้งยังขยับบั้นท้ายเข้าออก หญิงสาวค่อยๆ คลายความเจ็บปวดทั้งจากฤทธิ์ยาและจากการรุกล้ำเข้ามาในร่างกายของสิ่งแปลกปลอมกระทั่งกลายเป็นความหฤหรรษ์ระหว่างคนทั้งสอง เวิงอันรู้สึกเหมือนตนเองล่องลอยไปในดินแดนแห่งความสุขอย่างที่ไม่เคยรู้สึกมาก่อน เขากอดรัดนางอย่างเต็มใจ ทั้งยังก้มลงจูบดอกบัวงามของนางในบางจังหวะ

“เจ้าหายปวดหรือยัง?” เขากระซิบถาม

“อึ...อือ...หายปวดแล้ว ตะ แต่ว่า....” นางผวากอดเขาแน่นเพราะเขาขยับโขยกแรงขึ้น “อ๊ะ! อ๊า!”

อั่ก! อั่ก! อั่ก!

เวิงอันรู้สึกเหมือนตัวเขาขยายจนแทบปริอยากจะปลดปล่อยออกมาเต็มทีแล้ว “ข้าจะเสร็จแล้วนะ....” เขาทั้งกระซิบทั้งดูดเม้มใบหูและข้างแก้มของนาง

“ข้าด้วยนะเจ้าคะ” เสียงของนางแหบพร่า

“จิ่งช่าน! อา...เราพร้อมกันนะ” ชายหนุ่มพานางเข้าสู่จังหวะสุดท้ายละเสร็จสมไปด้วยกัน เขาร่างกระตุกหลายครั้งก่อนจะหลั่งน้ำรักเข้าสู่ตัวของนาง

จิ่งช่านรู้สึกความปวดร้าวที่นางเป็นอยู่เริ่มคลายลงจนหมดสิ้นเหลือเพียงความอับอายที่ยามนี้ร่างของนางเปลือยเปล่ากอดก่ายอยู่กับหมอหนุ่มรูปงาม บนเตียง เมื่อเขาขยับออกจากตัวนางจนเกิดเสียงน่าอายเบาๆ น้ำเหนียวข้นนั้นเปรอะเปื้อนต้นขาของนางเล็กน้อย

*********************