ผมยืนล้างจานอยู่ตรงซิงค์น้ำหลังจากที่ผมทานอาหารฝีมือของคุณหนูพลอยไพลินเสร็จ จริงๆเธอก็ไม่ได้ทำแย่ก็แค่เค็มไปนิด จืดไปหน่อย ผมไม่ถือว่าแย่นะคุณหนูเกิดมาบ่อเงินบ่อทอง ไม่ทำอะไรด้วยตัวเองพอมาพยายามแบบนี้มันก็ อืม ก็ใช้ได้นะถือว่าเธอพยายามดี
"กวิน"
"ครับ"
ผมหันไปมองเธอที่ยืนทำตาแป๋วมองผมล้างจานอยู่ เธอยิ้มแห้งๆก่อนจะมายืนใกล้ๆผมแล้วหยิบจานที่ผมล้างเสร็จมาช่วยตาก
"ช่วยนะ"
ผมยิ้มออกมาทันที ไม่น่าเชื่อใช่มั้ยหละคุณหนูจอมหยิ่งไม่ทำอะไรกลับมาช่วยผมเก็บจาน จริงๆเธอก็ไม่ได้แย่นะอาจจะชอบเหวี่ยงเอาแต่ใจตัวเองไปหน่อย ของแบบนี้มันเปลี่ยนกันได้ ผมจะทำให้เธอกลายเป็นคนใหม่ รอดูเลย
"ใจดีจังนะคุณหนูพลอยไพลิน"
"ชิ! ทำชักช้าก็เลยมาช่วยหรอก ว่าแต่วันนี้เราจะทำอะไรกันดีน้า"
ผมส่าบหน้ายิ้มๆ ที่แท้มีจุดประสงค์ในการอยากหาอะไรทำนี่เอง ผมรู้ว่าคนที่เคยทำงานมาตลอดพอมาอยู่เฉยๆคงจะเบื่อนั้นแหละ
"วันนี้ผมต้องไปธุ
