ผมเดินตามคุณหนูพลอยไพลินมาตามทางที่เธออยากจะไป คือหลังจากที่ผมไปนั่งเฝ้าคุณหนูเธอนอนหลับบนเรือ ใช่แล้วครับหลังจากที่เธอนอนหนุนไหล่ผมเคลิ้มๆนั้น เธอหลับ ผมก็ตามนั้นแหละครับนั่งนิ่งๆเป็นหมอนให้จนเธอตื่นแหละ ผมจัดการงานของตัวเองเรียบร้อยหมดแล้วถึงพามาเที่ยวเนี้ยแหละ
"สวยมั้ย?"
ตอนนี้ผมกับเธออยู่ที่ตลาดนัดบนท่าเรือฝั่งที่เราจะนั่งเพื่อข้ามไปยังเกาะต่างๆ มันมีของขายมากมายเทียบกับตลาดนัดดังๆในกรุงเทพเลยแหละ แต่ผมก็ไม่ได้พกเงินติดตัวมากมายหรอกเพราะปกติไม่ได้ใช้อยู่แล้ว ผมล้วงออกมาได้มากสุด5000บาท ไม่รู้ว่าคุณหนูเธอจะช็อปจนหมดมั้ยเพราะดูเหมือนว่าตอนนี้อะไรก็ตามที่ผมบอกว่าสวยเธอจะหยิบทุกอย่าง
"สวยครับ"
"งั้นเอาอันนี้ค่ะ"
ผมเกาหัวอย่างงงๆ คือนึกว่าถามเพื่อประกอบการตัดสินใจไงแต่มันไม่ใช่เธอถามเพื่อซื้อ งั้นผมจะลองตอบว่าไม่สวยดูบ้างดูสิจะยังซื้ออยู่มั้ย
"กวิน"
"ครับ"
"ฉันซื้อชุดว่ายน้ำได้ม
