เมื่อไปถึงร้านอาหารโปรดที่ห้างสรรพสินค้า ก็พบว่าไอลดาและเควินแฟนหนุ่มของเธอนั่งรออยู่ก่อนแล้ว ภณก็ยิ้มเดินเข้าไปทักทายพร้อมกับยื่นมือไปทักทายเควินด้วย
“ยิ้มเป็นมาเชียวนะ” ไอลดาพูดแซวเมื่อเห็นอีกฝ่ายมาพร้อมกับรอยยิ้มที่ยินดีแบบนั้น
“พอเธอบอกว่าจะเอาการ์ดงานแต่งงานมาให้ ฉันก็ดีใจกับจนอดไม่ไหวเลยแหละ ในที่สุดเพื่อนรักก็จะมีผัวเป็นตัวเป็นตนสักที”
“ภณ ไอ้คนชั่ว” ไอลดาเรียกชื่อเขาเสียงเครียด โชคดีที่แฟนหนุ่มฟังภาษาไทยไม่ออก เควินเป็นคนที่จริงจังกับคำพูดทุกคำ เขาแยกไม่ออกหรอกว่าอันไหนล้อเล่นอันไหนจริงจัง หากฟังประโยคล้อเล่นเมื่อครู่ออกแล้วละก็ งานแต่งงานคงล่มเพราะความเข้าใจผิดแน่
“โทษที” ภณเอามือตบปากลงโทษตัวเอง
“ว่าแต่เรื่องของเด็กจ๋านั่นมีอะไรจะเล่าให้ฉันฟังไหม” ไอลดาถามด้วยน้ำเสียงและแววตาที่จริงจัง
“ทำไม ไอซ์ไปรู้อะไรมา”
“ไม่รู้อะไรหรอก แต่ตอนที่เจอกันครั้งแรก แววตาของเด็กคนนั้นที่มองม
