บทที่ 5 พบหน้าสามี
1544 Words
เหอโจวเว่ยไม่วางใจ ต่อให้เพื่อนสนิทจะส่งคนเข้าไปในตระกูลเมิ่งก็ตาม สำหรับเขาคนตระกูลน้องเขยไว้ใจไม่ได้สักคน
“ถ้านายไม่สบายใจ ฉันคิดว่านายควรจะตามน้องสาวนายไปที่ตระกูลเมิ่งนะ ในเมื่อนายบอกว่าแม่สามีรู้แล้วไม่ใช่เหรอว่าน้องสาวนายจะหย่ากับลูกชายของเธอ ฉันคิดว่าหลังจากวันนี้คงยากที่น้องสาวของนายจะกลับบ้านได้อีก”
หวงเหยียนหลงพูดตามที่คิด เขาเชื่อว่าในเมื่อน้องสาวของอาเว่ยคือบ่อเงินบ่อทองสำหรับตระกูลเมิ่ง คงยากที่จะปล่อยให้เธอหลุดมือไป หากคุณหนูเหอไม่มีอะไรติดตัวไปหลังจากแต่งงาน หรือตระกูลเหอไม่สามารถผลักดันในหน้าที่การงานของผู้พันเมิ่งได้ เขาเชื่อว่าผู้พันเมิ่งคงหย่าขาดจากภรรยานานแล้ว คงไม่ปล่อยให้คุณหนูเหอรู้สึกตัวแล้วลุกขึ้นมาร้องหย่าด้วยตนเอง
“นั่นสิเจ้าใหญ่ พ่อว่าลูกรีบตามน้องไปดีกว่า และรีบพาน้องกลับมาที่บ้านเรา” นายท่านเหอน้ำตาเริ่มซึมอีกครั้งเมื่อคิดว่าจะเกิดเรื่องกับลูกสาวและหลานสาวที่ตระกูลเมิ่ง จึงเร่งให้ลูกชายรีบตามน้องไป
“ครับพ่อ ผมจะตามเซียงเซียงไปที่ตระกูลเมิ่ง นายล่ะอาหลง จะไปด้วยไหม น้องสาวฉันก็เหมือนน้องสาวนายคนหนึ่ง” เหอโจวเว่ยตอบรับคำสั่งพ่อ และหันมาถามเพื่อนสนิทว่าจะไปด้วยกันไหม
“อืม ไปก็ไปสิ วันนี้ฉันว่าง”
หวงเหยียนหลงใช้สายตามองเพื่อน พูดขนาดนี้หากเขาไม่ตามไปเจ้าเพื่อนตัวดีคงลากเขาไปด้วยจนได้ ไม่สู้สมยอมไปด้วยตนเองไม่ดีกว่าเหรอ
จากนั้นเหอโจวเว่ยจึงเดินกอดคอเพื่อนสนิทเดินออกมาและตามลูกน้องมือดีไปอีกหลายคน ความรู้สึกเขาบอกว่าวันนี้น่าจะเกิดเรื่องจนต้องปะทะกับตระกูลเมิ่ง
กลับมาทางด้านเหอว่านเซียง ทันทีที่หญิงสาวจอดรถก็เจอเข้ากับสามีเจ้าของร่างยืนทำหน้าบอกบุญไม่รับมองมาทางเธออย่างไม่พอใจ
“ป้าหม่า อาตาน พาหลิงหลิงกลับขึ้นห้องไปก่อน ไม่ได้ยินคำสั่งฉันทั้งสองห้ามเข้ามาวุ่นวายเด็ดขาด เตรียมเก็บของและเอกสารที่สำคัญของฉันและหลิงหลิงให้หมด ไม่แน่ว่าเราอาจจะต้องกลับไปอยู่ตระกูลเหอตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป”
สายตาของเธอเหลือบไปเห็นเมียน้อยของสามี จึงกระตุกยิ้มมุมปากเล็กน้อย ตลอดทางที่เธอคิดมาตลอดว่าจะทำอย่างไรเรื่องที่จะย้ายกลับไปอยู่บ้านก่อนที่จะมีการหย่าเกิดขึ้น ในเมื่อมากันพร้อมหน้าอย่างนี้เธอไม่จำเป็นต้องแกล้งเป็นคนอ่อนแอและบอบบางอีกแล้ว
หม่าซือและมู่ตานไม่คิดที่จะถาม ในเมื่อคุณหนูของพวกเธอเปลี่ยนไปแล้ว เลยไม่จำเป็นต้องห่วงหรือช่วยเหลือ ทั้งสองคนจึงรีบทำตามคำสั่งอย่างเร่งด่วน
เหอว่านเซียงเดินลงจากรถเมื่อเห็นว่าทั้งสองคนเดินออกไปไกลแล้ว เรื่องนี้ต่อให้หลิงหลิงจะยังเด็ก แต่เธอไม่อยากให้ลูกสาวตัวน้อยได้ยินอยู่ดี
“วันนี้ไม่คิดว่าผู้พันจะกลับบ้านได้ มีเรื่องอะไรหรือเปล่าคะ”
“ผมได้ยินว่าคุณต้องการจะหย่า เรื่องจริงเหรอ”
เมิ่งเทียนสิงเอ่ยถามเสียงเครียด วันนี้ตอนเขาทำงานอยู่แม่โทรไปแจ้งเรื่องที่ภรรยาของเขาต้องการจะหย่า และวันนี้เธอก็เดินทางกลับบ้านเดิม ทั้ง ๆ ที่ตั้งแต่แต่งงานมาเธอไม่เคยกลับบ้านเลยสักครั้ง
“ในเมื่อหมดรัก ก็ควรจะเซ็นใบหย่าไม่ใช่เหรอ คุณเองจะได้ไปอยู่กับผู้หญิงของคุณ ฉันเองก็จะได้กลับไปใช้ชีวิตกับหลิงหลิงที่ตระกูลเหอ เราสองคนจะได้ต่างใช้ชีวิตของตนเองเสียที”
แม้ว่าจะพูดกับคนที่ได้ชื่อว่าเป็นสามี แต่สายตาของเธอกลับมองไปที่หญิงสาวน่าตาดีนามว่าซิ้วเหลียนเพื่อนสนิทขอเมิ่งจื่อถัง หรือจะเรียกง่าย ๆ คือเมียน้อยของสามีร่างนี้นั่นเอง
“คุณฟังผมนะ ต่อให้ผมจะมีผู้หญิงอีกสักกี่คน แต่หญิงสาวพวกนั้นไม่ได้มีค่าอะไรกับผมเลย คุณคือเมียที่ถูกต้องตามกฎหมาย ผมไม่หย่า ยังไงผมก็ไม่มีวันหย่ากับคุณเด็ดขาด!”
เมิ่งเทียนสิงกล่าวเสียงดัง ตอนนี้เขาไม่สนใจใครอีกแล้ว และไม่คิดจะรักษาหน้าตากับคนในบ้านอีก ในเมื่อภรรยาสุดที่รักกลับลุกขึ้นมาร้องหย่ากับเขา ต่อให้เขาจะเลวและเจ้าชู้แค่ไหน หรือต่อให้เขามีใครต่อใครอีกหลายคน
แต่คนที่เขารักคือเหอว่านเซียงภรรยาและแม่ของลูก ที่ยืนตรงหน้าเขาในตอนนี้
“คุณจะหย่าหรือไม่มันก็สิทธิ์ของคุณ แต่สำหรับฉันมันจบแล้ว ความอ้างว้าง ความเจ็บปวดที่ได้รับจากสามีอันเป็นที่รักมันมากเกินพอแล้ว ชีวิตลูกผู้หญิงที่ชื่อเหอว่านเซียงไม่ต้องการอะไรเลย นอกจากความรักและความอบอุ่นจากสามี แต่ฉันถามคุณหน่อยเถอะ
ตั้งแต่แต่งงานกันมา กี่ครั้งกี่หนแล้วที่คุณนอกกายนอกใจฉัน กี่ครั้งกี่หนแล้วที่ฉันต้องนอนหลับทั้งน้ำตา กี่ครั้งกี่หนแล้วที่ต้องรอและดูนาฬิกาว่าเมื่อไหร่สามีจะกลับบ้าน ฉันต้องคอยกังวลว่าเกิดอะไรขึ้นกับคุณหรือไม่ หรือว่าคุณไปปฏิบัติภารกิจจะเกิดอะไรร้ายแรงหรือเปล่า แต่ความจริงคุณกลับไปนอนกกนอนกอดกับผู้หญิงของคุณ ซึ่งไม่รู้ว่าฉันควรจะเรียกผู้หญิงพวกนั้นว่าอะไรดี ระหว่าง ชู้หรือว่า เมียน้อย!”
เหอว่านเซียงกล่าวทั้งน้ำตาต่อให้เธอไม่อยากร้องไห้ แต่ว่าความรู้สึกอัดอั้นของเหอว่านเซียงคนเก่ากลับระเบิดออกมาจนหมด
เมิ่งเทียนสิงมองอย่าตกตะลึง ไม่คิดว่าภรรยาที่แสนจะอ่อนโยนและใจเย็นจะมีมุมนี้ด้วยเหมือนกัน อีกทั้งการแต่งตัวและการแต่งหน้าของเธอกลับแตกต่างไปจากเมื่อก่อน ยิ่งทำให้เขามองว่าเธอดูดีและสวยน่ารักมากกว่าตอนแต่งงานกันเสียอีก
“ไม่นะว่านเซียง ผมขอโทษ ผมผิดไปแล้ว ผมยินดีแก้ไขและปรับปรุงตัวใหม่เพื่อคุณกับลูก เราสองคนเริ่มต้นกันใหม่นะ”
เมิ่งเทียนสิงคว้าตัวภรรยาเข้ามากอด เหอว่านเซียงไม่ขัดขืน เธอรู้ดีว่านี่เป็นความต้องการของร่างเดิมที่โหยหาอ้อมกอดของสามี แต่ไม่นานหญิงสาวสะบัดร่างจนหลุดออกจากอ้อมกอดของชายที่ได้ชื่อว่าเป็นสามี
“มันสายไปแล้วค่ะ วันที่ฉันรักคุณสุดหัวใจ ถึงขนาดยอมแตกหักกับที่บ้านเพื่อได้แต่งงานกับคุณ ฉันยอมทุกอย่างแม้กระทั่งเรื่องค่าใช้จ่ายในบ้าน โดยที่ฉันนำเงินสินเดิมของตนเองออกมาใช้จ่าย ฉันยอมให้น้องสาวของคุณใช้รถยนต์ที่พี่ใหญ่ฉันนำมามอบให้ด้วยความยินดี
แต่สิ่งที่ฉันได้รับคืออะไร ความเฉยชาจากแม่สามี ถูกน้องสามีหักหลังโดยการเอาเพื่อนสนิทให้มาเป็นชู้กับพี่ชายตนเอง มันถึงเวลาแล้วค่ะ มันถึงเวลาที่ฉันลุกขึ้นยืนเสียที ระหว่างคนดีกับคนโง่ มันมีเพียงเส้นบาง ๆ ที่กั้นอยู่เท่านั้น และตอนนี้ฉันไม่ใช่คนโง่อีกแล้ว และไม่ขอเป็นคนดีเหมือนกัน มันจบแล้วค่ะ”
เมิ่งเทียนสิงไม่รู้เลยว่าที่ผ่านมาแม่และน้องสาวทำเรื่องอะไรไว้กับภรรยาเขาบ้าง ส่วนซิ้วเหลียนเขายอมรับว่าเขาผิดเอง ถ้าเขารักเดียวใจเดียวต่อให้น้องสาวจะแนะนำเพื่อนให้รู้จักอีกกี่คน เรื่องคงไม่กลายเป็นแบบนี้
“เรื่องซิ้วเหลียนผมขอโทษ ผมสัญญาว่าจะยุ่งเกี่ยวกับเธออีก แต่เรื่องค่าใช้จ่ายในบ้านและเรื่องที่เสี่ยวถังเอารถคุณไปใช้ ผมไม่รู้จริง ๆ ในเมื่อทุก ๆ เดือนผมก็ให้เงินแม่เป็นค่าใช้จ่ายในบ้านมาตลอด”
“ไม่นะพี่สาว ฉันเป็นคนผิดเอง อย่าโทษพี่เทียนสิงเลย ในเมื่อพี่สาวรู้แล้ว ฉันกับลูกในท้องจะเป็นฝ่ายเดินจากไปเอง”
ซิ้วเหลียนคิดว่าใช้ลูกไม้นี้ เมิ่งเทียนสิงจะต้องรีบรั้งตัวเธอไว้ แต่เธอกลับคิดผิด
“เป็นไปไม่ได้ที่คุณจะท้อง ในเมื่อผมป้องกันมาตลอด และไม่เคยปลดปล่อยในร่างกายของคุณเลย ถ้าคิดจะจับผมด้วยวิธีนี้ ผมว่าคุณคิดผิด กลับไปเสีย แล้วอย่ากลับมาที่นี่อีก และจำไว้ด้วยว่าลูกของเมิ่งเทียนสิงจะต้องเกิดจากเหอว่านเซียงเท่านั้น!”
- Writer
