“กำพร้าพ่อแล้วยังไง แม้ว่าหลิงหลิงจะกำพร้าพ่อแต่เธอไม่กำพร้าความรัก ที่นี่ มีคุณตา คุณยาย และลุงใหญ่ที่รักเธอมาก ยังมีแม่อย่างฉันที่ไม่ยอมเสียลูกให้ใคร หรือว่าคุณคิดว่าฉันจะต้องกำพร้าสามีด้วยไหม คุณอย่าเอาเรื่องลูกกำพร้ามาอ้าง ต่อให้ฉันจะกำพร้าสามีอย่างคุณ ฉันก็ยินดี!!”
เหอว่านเซียงจ้องตากลับอย่างไม่หลบ อย่าคิดเอาเรื่องลูกสาวเธอกำพร้าพ่อมาอ้าง ต่อให้กำพร้าพ่อแล้วอย่างไร แต่หลิงหลิงของเธอไม่ได้กำพร้าความรักไปด้วยนี่นา ทุกคนในตระกูลเหอต่างก็รักหลิงหลิงยิ่งกว่าดวงใจ แค่ขาดพ่อชั่ว ๆ รักแต่ตนเองไปสักคนหลิงหลิงคงไม่มีปมด้อยหรอก
อีกทั้งความรักที่เธอและครอบครัวมอบให้ จะสามารถเป็นภูมิคุ้มกันเรื่องเธอกำพร้าพ่อได้
“คุณกำลังจะกีดกันผมกับลูก” เมิ่งเทียนสิงยังไม่ยอม
“ฉันพูดสักคำหรือยังว่ากีดกันคุณกับลูก เมื่อวานที่ตระกูลเมิ่งฉันก็บอกคุณนะว่าฉันยินดีหากคุณจะมาพบกับหลิงหลิง แต่ควรจะบอกล่วงหน้า
เพร
