10 แผนการ
1352 Words
10 แผนการ
คมคายพอรู้ว่า พวกนี้ชอบจัดปาร์ตี้ สองเดือนที่รู้จักกันมา เขาถูกพวกมันเชิญทุกสัปดาห์ แต่ไม่เคยไปสักครั้ง ในงานเป็นอันรู้กันว่ามีการอัปยาและปาร์ตี้เซ็กซ์ ถามว่าทำไมพวกนี้ไม่ถูกจับ คำตอบคือ ‘เงิน’
เงินถุงเงินถัง อำนาจบารมีของพ่อแม่แต่ละคน
“พี่คาร์ลนั่งเงียบเชียว พี่ว่าน้องมะลิเป็นไงบ้าง”
เขายักไหล่ รู้สึกตัวว่ากำแก้วแน่นเกินไป จึงเปลี่ยนไปคลึงเล่นแทน
“น่าสนใจ”
“ว่าแล้ว นี่ถ้าพี่คาร์ลอยากได้จริงๆ สิบมะลิก็คงไม่ปฏิเสธ”
“ขอให้จริง”
“ผมสนใจที่หนึ่ง สาวสวย อาหารอร่อย เสิร์ฟสดๆ บนผิวขาวๆ ของสาวๆ” วสุส่งสายตาเจ้าเล่ห์แพรวพราวมองไปที่คมคาย “พวกเรายังเล่นสนุกกับพวกเธอได้เต็มที่ด้วย”
คมคายกระตุกยิ้มตรงมุมปาก รู้ทันสิ่งที่อีกฝ่ายต้องการสื่อ
“ถึงค่าสมาชิกหนักไปนิด ราวๆ สามแสนบาท พวกผมไม่มีปัญหาอยู่แล้ว”
“ฟังดูน่าสนใจ” เขายกเหล้าขึ้นดื่ม เข้าใจแล้วว่า ทำไมวสุถึงคะยั้นคะยอให้เขามาเที่ยวด้วย
“เสียนิดเดียว เขาไม่รับทั่วไป ต้องมีคนรู้จักแนะนำให้ ผมรู้ว่าพี่คาร์ลแนะนำพวกผมเข้าไปได้”
สามหนุ่มยิ้มกริ่ม แววตามีกระแสขอร้อง อ้อนวอน
คมคายหัวเราะในลำคอเบาๆ
“ผมได้ยินมาว่าโรงแรมหรูในเครือนั้นมีสนามแข่งรถที่เปิดให้เข้าแข่งได้ทุกคืน ผมเคยเห็นสนามนั่นจากการแข่งระดับประเทศปีที่แล้ว มันเจ๋งมาก น่าลงสุดๆ เลยพี่” วสุบอกย้ำอีกครั้ง
“ถ้าพวกนายสนใจจริงๆ ฉันพอจะดีลให้ได้”
“เยี่ยมยอดเลยพี่คาร์ล มาพี่ ชนแก้วกันหน่อย”
บรรยากาศครึกครื้นมากขึ้น วสุเรียกสาวๆ มานั่งดื่มด้วย เอาอกเอาใจเพื่อนรุ่นพี่ด้วยสาวสวยเบอร์หนึ่งของเลานจ์
คมคายเห็นด้วยว่า เธอสวย รูปร่างดี มีเสน่ห์และคงทำให้ผู้ชายแทบคลั่งยามที่เธอบิดเร่าอยู่บนร่างกายคนพวกนั้น สำหรับเขาแล้วไม่ได้ตื่นเต้นอะไร และยิ่งไร้อารมณ์เมื่อความหงุดหงิดที่เกิดจากพริตตี้คนสวยไม่จางหาย
หลายปีมานี้ เขาใช้ผู้หญิงเปลืองยิ่งกว่าเสื้อผ้า มันคือการแลกเปลี่ยน แต่ละคนก็ได้รับสิ่งตอบแทนสมน้ำสมเนื้อ แต่ใครอย่าหวังมากกว่านั้น เพราะเขาไม่มีให้
วสุกับเพื่อนๆ ค่อนข้างมือเติบ สาวทุกคนที่มานั่งด้วยจึงได้จำนวนดื่มไปหลายร้อย
หนึ่งชั่วโมงต่อมา หลังจากดื่มจนพอใจแล้ว คมคายขอตัวกลับหลังแจกทิปสาวสวยไปปึกใหญ่โดยไม่ได้สนใจสายตาเชิญชวนของสาวสวย
ร่างสูงยืนพิงรถคันงาม มือหนาส่งบุหรี่เข้าปาก สาวสวยเบอร์หนึ่งคนนั้นก็ยื่นมือที่จุดไฟแช็กมาต่อให้พร้อมยิ้มหวานหยด เธอตามเขาออกมา
“ไม่อยู่ต่ออีกหน่อยเหรอคะ”
เธอยกมืออีกข้างขึ้นมาวางแผงอกเขา ลูบแผ่วเบา ยั่วยวนพร้อมกับช้อนสายตาขึ้นสบตา...นัยเชื้อเชิญ
คมคายเบี่ยงหน้าออกไปพ่นควันสีขาว สาวสวยเขย่งตัวขึ้นจูบแก้ม จงใจเบียดนุ่มเนื้อทรวงอวบเสียดสีกายส่วนหน้า ท่าทางยั่วยวน ฝ่ามือไล้แผงอกเปลือยที่กระดุมไม่ติดสองเม็ดบน
“ถ้าคุณสนใจติดต่อหาบีมได้ทุกเวลาเลยนะคะ”
คมคายทิ้งบุหรี่ลงพื้น ใช้เท้าขยี้ดับ จับมือเรียวนุ่มนิ่มออกจากอก เบี่ยงตัวออกห่าง เอ่ยเสียงเรียบก่อนสอดตัวเข้าไปในรถโดยไม่สนเนื้อตัวนุ่มหอมเซ็กซี่
“ขอบใจ”
คืนนี้เขาไม่ต้องการใคร ไฟอารมณ์ที่ถูกจุดขึ้น มีเพียงคนเดียวที่จะมอดดับมันลงได้
มัลลิกากานต์...
ฝ่ามือกดเน้นไปตามหลังและไหล่ เบาบางความเคร่งขึงของกล้ามเนื้อ ผ่อนคลายอารมณ์ ครีมคุณภาพดีที่เคลือบลงบนผิวยังช่วยบำรุงให้ผิวพรรณเปล่งปลั่งนวลเนียน
มัลลิกากานต์พริ้มตาหลับด้วยความผ่อนคลายสบายอารมณ์ บนเตียงข้างกันนั้น บุญยวีร์รู้สึกไม่ต่างกัน
การทำสปาผิวช่วยให้ผิวพรรณมีสุขภาพดี มันจำเป็นอย่างยิ่งกับอาชีพของพวกเธอ
เสียงแจ้งเตือนจากแอปหนึ่งดังขึ้น เธอหยิบมันมาเปิดดูก่อนจะถอนหายใจเสียงดัง
“อะไรลิ พวกโรคจิตอีกแล้วเหรอ”
“ฮื่อ” เธอยื่นสมาร์ตโฟนให้ผู้จัดการสาว ฝ่ายโรคจิตถูกบุญยวีร์เจริญพรไปหลายกัณฑ์
“ไอ้พวกนี้นี่มันยังไง ไปเอาเบอร์เอาไลน์มาจากไหน บล็อกก็แล้ว อะไรก็แล้ว ยังจะส่งรูปส่งคลิปมาอยู่ได้ แม่งใหญ่ตายละ สั้นก็สั้น ดำก็ดำ ยี้...”
“แล้วไปกดดูทำไม พวกนั้นจะยิ่งได้ใจ”
“อยากรู้ไงจะซักแค่ไหน” บุญยวีร์กดปิดหน้าจอ ถอนหายใจแรง นึกแช่งชักพวกโรคจิตในใจ ครู่หนึ่งเธอเหล่มาทางเพื่อนรักรุ่นน้อง “เออนี่ เมื่อวานเขาเป็นไงบ้าง”
คำถามนั่นทำให้มัลลิกากานต์ลืมตาขึ้นมา พบว่า คนถามเบี่ยงหน้าหันมามองเธออยู่ก่อนแล้ว แววตายิ้มๆ สีหน้ารู้ทัน
“ดูหงุดหงิด”
ตอบตามที่เห็น ซึ่งเธอไม่แน่ชัดว่า ความหงุดหงิดนั่นมันเพราะอะไรแน่
“พี่ว่าเขาหวงเธอชัวร์ลิ”
“หวงหรือไม่อยากให้ใครรู้กันแน่ว่ารู้จักลิ พี่ไม่เห็นเหรอ เขาควงนางเอกคนสวยไปงานนั่นด้วย”
“ถ้าอยากรู้ก็ต้องสุมไฟเพิ่มเข้าไปอีก”
พริตตี้คนสวยหรี่ตามองผู้จัดการส่วนตัว ก่อนหน้านั้น บุญยวีร์ไม่เห็นด้วยในสิ่งที่เธอทำ ทำไมกลับมาเห็นดีเห็นงาม
“ทำไมยุ”
“พี่หมั่นไส้ไอ้พวกโรคจิตอยากได้ลิ ถ้าคุณคาร์ลออกตัว ใครมันจะกล้าทำทุเรศๆ อีก เพราะงั้นลิต้องปั่นเพิ่มไปอีก ยิ่งเขาอยากให้เธออยู่เงียบๆ ไร้ตัวตน เธอก็ยิ่งต้องส่งเสียงดังๆ ให้คุณคาร์ลอยู่ที่ไหนก็ได้ยิน”
พูดพลางยักคิ้วหลิ่วตา ท่าทางสนุกสนาน บุญยวีร์ไม่กังวลว่า สองสาววัยเฉียดสี่สิบที่กำลังนวดเนื้อตัวพวกเธอจะเอาเรื่องที่ได้ยินไปเล่า นั่นเพราะ ร้านสปาร้านนี้เป็นร้านของเธอเองซึ่งหุ้นกันกับมัลลิกากานต์เปิดขึ้นมา หลังจากเล็งเห็นว่า ธุรกิจนี้สามารถเติบโตได้ แล้วมันก็จริง เปิดมาสามปี ร้านมีลูกค้าไม่ขาด ส่วนใหญ่เป็นสาวๆ พริตตี้จากโมเดลลิงต่างๆ ดารา นางแบบนายแบบและที่นี่ยังมีคอร์สเจ้าสาว ได้รับการตอบรับเป็นอย่างดี
“เขานิ่งมากพี่แหวน ลิชักไม่มั่นใจว่าที่ทำอยู่ตอนนี้มันจะได้ผล”
คมคายไม่มีปฏิกิริยาอะไรมากไปกว่าตักเตือนทำนองข่มขวัญ เขาอยากให้เธออยู่เงียบๆแบบไม่มีตัวตนเลยยิ่งดี
หกปีก่อนเขาตัดเธอออกจากสารบบชีวิตง่ายดายพร้อมคำปรามาส นั่น...มันทำให้เธอเจ็บใจและโกรธจนอยากเอาชนะ
“ไม่จริงหรอก” บุญยวีร์ขัดยิ้มๆ “เมื่อเช้าพี่เพิ่งได้รู้ว่าโมฯ เราเปลี่ยนมือเจ้าของแล้ว ลิรู้ไหมว่ามันเปลี่ยนเมื่อไหร่”
มัลลิกากานต์เลิกคิ้ว นี่เป็นข่าวใหม่
“ตั้งแต่คืนวันที่เธอไปกินข้าวกับธัชธรรม”
“จริงดิ ใคร”
“มันถูกซื้อไปในนามของบริษัท พี่ลองค้นข้อมูลดู เจ้าของคือคุณปฏิพัทธ์”
“...”
“ในเร็ววันนี้จะแต่งตั้งผู้บริหารจัดการดูแลโมฯต่อจากเจ้าของเดิม คุณป้องส่งตารางงานให้เขาดูแล้วด้วยนะ”
“แล้วเขามีสั่งอะไรมาเป็นพิเศษหรือเปล่า”
“ยังไม่มี”
“งั้นเราจะทำตามแพลนเดิม”
แผนงานภายในเดือนนี้ของเธอถูกกำหนดไว้แล้ว เธอเชื่อมั่นว่า มันคงถูกส่งให้กับเจ้าของคนใหม่ตัวจริงของโมเดลลิงแล้ว เรียวปากอิ่มสวยกดยิ้ม แววตาเต้นระริกพราว
“เพิ่มเติมออกไปว่ารอบวีไอพีงานมอเตอร์โชว์ที่จะถึงนี้ ลิรับงานเอ็นวี”
“ชักสนุก”
ผู้จัดการสาวสวยดีดนิ้วเปาะ
มันต้องสนุกสิ เธอเทหมดหน้าตักขนาดนี้!
- Writer
