9 ท้าทาย
1523 Words
9 ท้าทาย
มัลลิกากานต์รู้สึกว่ามือเย็นเฉียบ ถอยไปยืนข้างหลังรุ่นน้องในอาการพยายามสงบนิ่งมากที่สุด ขณะที่สามสาวพริตตี้ต่างซุบซิบถึงเรื่องของเขาในทำนองหลงใหลได้ปลื้ม เธอไม่ออกความเห็น แค่มองแล้วเลี่ยงหลบ
ไม่อาจหลบได้นาน เมื่อพิธีการเริ่ม หน้าที่ของเธอก็ต้องเริ่มต้น ไฟในห้องถูกดับลง เหลือเพียงไฟตรงพื้นต่างระดับ สปอตไลต์ตรงเพดานฉายลงมาที่พวกเธอและรถยนต์หรู พริตตี้ตัวท็อปก็ไม่สิ่งใดจะเร้นหายจากสายตาคมกล้าคู่นั้นได้ เธอไม่ได้คิดไปเองว่า บ่อยครั้งที่ถูกสายตาคู่นั้นทอดมองนิ่งนาน
แขกในงานประมาณยี่สิบคน เป็นเพื่อน เป็นคนสนิทสนมคุ้นเคยกับเจ้าของรถคนใหญ่อายุโดยประมาณส่วนใหญ่ยี่สิบปลายถึงสามสิบเศษ บางคนมาคนเดียว บางคนมากับสาวสวย เช่นเดียวกับคมคายที่ควงชญานิษฐ์มา
แขกที่ได้รับเชิญในงานไพรเวตเช่นนี้ คนที่เขาควงมา จึงถูกมองเป็นอื่นไม่ได้นอกจากว่าทั้งคู่มีสัมพันธ์กันบางอย่าง มัลลิกากานต์เมินหน้าหนี ไม่มองคมคายตรงๆ แม้นว่า การมีเขาอยู่จะทำให้เธอตกประหม่า ด้วยหน้าที่ เธอเชิดหน้า ยิ้มหวาน ทำงานอย่างมืออาชีพ
ตัวแทนบริษัทกล่าว ส่งมอบกุญแจ ผู้ซื้อได้พูดคุยถึงความรู้สึกที่ได้ครอบครองรถยนต์คันนี้ จากนั้นเป็นการถ่ายรูปของกลุ่มเพื่อนฝูง มอบของขวัญให้แก่กัน พูดคุยและดื่มด่ำกับอาหารเลิศรส
คมคายกับชญานิษฐ์ได้รับความสนใจไม่แพ้รถคันงาม
นางเอกสาวคล้องแขนชายหนุ่มสุดเพอร์เฟกต์ไม่ปล่อยไม่ยอมห่าง พูดคุยยิ้มแย้มท่าทางอ่อนหวานสมบทบาทนางเอก ยิ่งมีคนกระเซ้าเย้าหยอกเรื่องเธอกับคมคาย เธอก็ยิ่งทำท่าทางเอียงอายได้อย่างน่ารัก
มัลลิกากานต์รู้สึกหมั่นไส้มากกว่า ฝ่ายชายมีรอยยิ้มระบายบนใบหน้า ความสัมพันธ์ของทั้งสองย้ำเตือนว่า เรื่องเล่าลือที่พริตตี้รุ่นน้องพูดถึงเป็นเรื่องจริง
ช่วงหนึ่งเจ้าของรถเอ่ยกับคมคายขณะลูบคลำรถยนต์มูลค่ามหาศาลอย่างหลงใหล
“ขอบคุณพี่คาร์ลมากนะครับที่ช่วยดีลให้”
“เรื่องแค่นี้ อย่าคิดมาก”
มัลลิกากานต์ใช้ช่วงจังหวะนั้นหลบออกมาห้องน้ำ แม้ตลอดหลายสิบนาที คมคายไม่ได้เข้ามาใกล้เธอ เขาไม่ได้ทำให้ใครรู้ว่ารู้จักเธอมาก่อน มันคงเป็นเพราะ เขาคือนักธุรกิจผู้ร่ำรวยมีชื่อเสียงจะอยากให้ใครรู้ว่า ครั้งหนึ่งเคยให้ที่พักพิงเธอกับแม่ คิดแล้วหงุดหงิดจนต้องออกมาสงบสติอารมณ์
“ใจเย็นมะลิ ใจเย็นๆ”
บอกตัวเองแบบนั้น แต่มันไม่ใช่เรื่องง่าย เธอรู้สึกหน้าชา เหมือนกับว่าตัวเองไม่มีค่าในสายตาคมคาย ช่วงเวลาสิบกว่าปีนั้นคงไม่มีความหมายอะไรกับเขาจริงๆ
มัลลิกากานต์ปล่อยตัวปล่อยใจล่องลอย ยืนพิงประตูห้องน้ำคิดเรื่อยเปื่อยและพยายามปรับอารมณ์อยู่นานก็ตัดสินใจว่าจะกลับห้องพัก
ครั้น... เปิดประตูห้องน้ำออกมา กลับได้เจอคนที่เธอเพิ่งคิดถึง เขาควงคู่มากับนางเอกสาว เธอชะงักอยู่ตรงหน้าประตู
“ขอบคุณนะคะที่เดินมาเป็นเพื่อน” ชญานิษฐ์เอียงหน้าขึ้นพูดกับเขาท่าทางน่ารัก ปลายจมูกนั้นแทบจะแตะแก้มเขาอยู่รอมร่อแล้ว
คมคายเพียงเอียงหน้ามาทางห้องน้ำเป็นเชิงบอกให้นางเอกสาวมาจัดการธุระ เธอยิ้มเอียงอาย ยิ้มนั้นเผื่อแผ่มายังพริตตี้สาวด้วย ส่วนตัวเขาเดินหลบไปยังมุมสูบบุหรี่ข้างห้องน้ำชาย ดึงบุหรี่ออกมาใส่ปาก หากตากลับมองเลยมาที่เธอ
มัลลิกาเบี่ยงหลบ จะทำเป็นไม่เห็นคนตัวสูงก็ทำไม่ได้ทางที่จะกลับเข้างานต้องผ่านเขาอยู่ดี เธอจึงยกมือไหว้ ทักทายเป็นประโยคแรก
“สวัสดีค่ะ”
“อืม”
ท่าทางไม่แยแสสนใจทำเธอสะอึก เขาคงไม่อยากให้ใครมาเจอ หรืออาจจะกลัวนางเอกคนสวยออกมาพบ มัลลิกากานต์ขบกลีบปากล่าง ไม่พูดอะไรต่อ ขยับตัวเพื่อเดินผ่านเขาไป
“หยุดเล่นสนุกได้แล้ว”
“คะ!”
จังหวะที่จะผ่านร่างสูง เสียงเรียบขรึมกลับดังขึ้น เธอชะงัก เขายังไม่ได้จุดบุหรี่ มองเธอนิ่ง
“ได้ยินแล้วนี่ ไม่ว่าเธอเล่นอะไรอยู่ เลิกได้แล้ว”
“ฉันไม่รู้ว่าคุณหมายถึงเรื่องอะไรค่ะ”
“มัลลิกากานต์อย่าให้ฉันต้องพูดซ้ำ”
ฟังแล้วอยากจะกรี๊ด เธอเชิดหน้า เจอกันในรอบหกปีสิ่งที่ผู้ชายคนนี้ทำคือ...ข่มขู่ ด้วยท่าทีเฉยชาเสียด้วย
ก่อนที่เธอหรือเขาจะพูดอะไรอีก ชญานิษฐ์ก็ออกมา
“มีอะไรกันเหรอคะ” ถามเสียงอ่อนหวานหากมีความคาดคั้นอยู่ในที นางเอกสาวปรี่เข้ามาสอดมือคล้องแขนชายหนุ่มทันที
คมคายยืนพิงผนังนิ่งท่าเดิม
มัลลิกากานต์จึงเปิดยิ้มสุภาพ เลือกเป็นคนตอบ
“คุณคมคายแค่ถามฉันว่ามีไฟแช็กหรือเปล่า แต่ฉันไม่มี จะรีบแจ้งพนักงานให้นำมาให้นะคะ”
“ไม่จำเป็น ผมไม่อยากสูบแล้ว”
“งั้นก็เข้าไปในงานกันเถอะค่ะ ออกมานานเดี๋ยวคนอื่นๆจะถามหาเอา”
นางเอกสาวเอ่ยชวนพลางยิ้มตามสไตล์ของเธอ หากก่อนจะเดินผ่านหน้าพริตตี้คนสวย ไม่วายปรายตามองด้วยแววตาข่มอยู่ในที
“ชิ”
มันเป็นการท้าทาย!
ผู้หญิงคนนั้นประกาศทางสายตาว่า ผู้ชายเลือกหล่อน!
มัลลิกากานต์กำมือแน่น เอาล่ะ ในเมื่อเขาว่าเธอเล่นสนุกอยู่ ถ้ามันเป็นเกม เธอก็อยากรู้เหมือนกันว่า เกมนี้มันจะไปได้ถึงเลเวลไหน
หญิงสาวสูดหายใจเข้าปอดลึกๆ เชิดหน้า ยืดกายให้งามสง่าแล้วกลับเข้าไปในงานอีกครั้ง ทำหน้าที่ของตัวเองโดยทำเป็นไม่สนใจว่า คมคายกับชญานิษฐ์อยู่ในงานด้วย กระทั่งเสร็จงานก็กลับพร้อมกับบุญยวีร์ทันที
เลานจ์หรูหราคือสถานที่ที่หนุ่มๆ ชวนกันมาท่องราตรี จบงานเลี้ยงรับรถ คมคายถูกคะยั้นคะยอให้มาเที่ยวด้วย วสุ ศานต์ศิร ลูกชายหัวแก้วหัวแหวนของ สส.ศรายุทธกับคุณรุ่งอรุณ คือเจ้าภาพในค่ำคืนนี้
“สาวๆ แจ่มๆ ทั้งนั้นเลยว่ะไอ้ต้น”
“บอกแล้วว่าที่นี่เด็ด” วสุยักคิ้วหลิ่วตากวนๆ ให้เพื่อนซึ่งล้วนแล้วแต่เป็นลูกคนรวย บางคนเป็นลูกชายนายหน้าค้าที่ดิน บางคนเป็นลูกชายเจ้าของห้าง เจ้าของธนาคาร “พี่คาร์ลเคยมาที่นี่บ้างยังครับ”
เรื่องพวกนี้เป็นธรรมดาของชายโสด คมคายส่ายหน้าพลางยิ้มบางๆ พวกเขาอยู่ในโซนวีไอพี สามารถมองเห็นเวทีซึ่งมีสาวสวยจำนวนหนึ่งกำลังเต้นด้วยลีลายั่วยวน
“เคยพาลูกค้าไปเลี้ยงหลายที่ แต่ที่นี่ยังไม่เคยมา”
“มีน้องคนหนึ่งเด็ด ตัวท็อปที่นี่เลยพี่ เดี๋ยวผมเรียกมานั่งเป็นเพื่อนพี่คาร์ลนะครับ”
“ไม่ต้องหรอก นายเรียกของพวกนายเหอะ”
“ไม่ได้ๆ พี่ พี่ช่วยแนะนำจนผมได้รถคันนี้มา ให้ผมเลี้ยงเหอะ”
รถที่ว่าเป็นรุ่นใหม่และลิมิเต็ดที่ผลิตมาจำนวนไม่กี่คัน
“ไม่ต้องซีเรียส” คมคายตบไหล่เพื่อนรุ่นน้องเบาๆ ท่าทีสบายๆ แม้ในอกกำลังถูกสุมด้วยความหงุดหงิดอันเกิดจากพริตตี้สาวเมื่อชั่วโมงก่อน
เธอมองเมินเขา ประดุจเขาไร้ตัวตน ซ้ำยังยิ้มหวานโปรยเสน่ห์ใส่พวกเสี่ยหนุ่มๆ ในงาน มันน่านัก...
“รีบๆ เรียกมาเลยไอ้ต้น น้องมะลิแม่งทำกูค้างมาตั้งแต่โชว์รูมละ”
“เออว่ะ ไอ้แดนมันพูดถูก น้องมันแม่งน่าขย้ำจริงๆ สวย มีเสน่ห์ ตัวงี้ห้อม...หอม”
เหมือนว่าคมคายยังหงุดหงิดไม่พอ เรื่องของมัลลิกากานต์ถูกหยิบยกมาพูดถึงให้ฉุนเฉียวในอกเพิ่มขึ้น เผลอกำแก้วแน่น
“มึงไปดมเขาตอนไหนไอ้เอิร์ท”
“เรื่องไรกูต้องบอกมึงไอ้ต้น สักวันเถอะ กูจะติดต่อให้น้องมันมางานปาร์ตี้ของกู เดี๋ยวนี้น้องรับงานเอ็นฯ แล้วนะมึง”
“หืม... เป็นพริตตี้ตัวท็อป เงินเข้าเป็นว่าเล่น แล้วรับงานเอ็นเนี่ยนะ”
“คงเรียกค่าตัวเพิ่มได้ไงมึง ตอนนี้รับงานเอ็นฯ ธรรมดา กูจะลองเสนอให้มางานเอ็นวีของกู เท่าไหร่กูก็สู้ว่ะ”
หนุ่มรุ่นน้องทั้งสี่คนก็หัวเราะร่า สนุกสนาน
‘เอ็นวี’ ย่อมาจาก เอนเตอร์เทรนกับวีไอพี เด็กเอ็นฯ ธรรมดาแค่ชงเหล้าเสิร์ฟเหล้านั่งพูดคุยเติมสีสันสร้างความสนุกให้แก่ลูกค้า เอ็นวี... เสิร์ฟอาหาร ชงเครื่องดื่ม และต้องเสิร์ฟตัวเองบนเตียงลูกค้าด้วย
คมคายพอรู้ว่า พวกนี้ชอบจัดปาร์ตี้ สองเดือนที่รู้จักกันมา เขาถูกพวกมันเชิญทุกสัปดาห์ แต่ไม่เคยไปสักครั้ง ในงานเป็นอันรู้กันว่ามีการอัปยาและปาร์ตี้เซ็กซ์ ถามว่าทำไมพวกนี้ไม่ถูกจับ คำตอบคือ ‘เงิน’
เงินถุงเงินถัง อำนาจบารมีของพ่อแม่แต่ละคน
- Writer
