แพรวาเดินหน้าตาบึ้งตึงออกมาจากตัวบ้าน สนามหญ้าสีเขียวตรงหน้าคือจุดหมายของหล่อน เด็กสาวกำลังจะเดินตรงไปที่นั่น แต่เงาของใครบางคนก็ปรากฏขึ้นมาทางหางตาของหล่อนซะก่อน
“นายดิน นายหายหัวไปไหนมา ฉันตามหานายตั้งแต่หัวค่ำแล้วนะ!” เมื่อรู้ว่าเป็นใครแพรวาก็ซัดคำพูดว่ากล่าวใส่ทันที และยิ่งเห็นนายบอร์ดี้การ์ดจอมเก๊กนั่น ทำท่าทีไม่สนใจคำพูดของหล่อนด้วยแล้ว แพรวาก็โกรธจนแทบจะเต้นได้
“ฉันถาม หูตึงหรือไง?! ”แพรวารีบวิ่งไปดักหน้าผู้ชายที่หล่อลากไส้สุดๆ เอาไว้ทันที สองแขนของหล่อนกางออกจากตัวกั้นเขาไว้
“ผมจะกลับห้อง...” เขาตอบออกมาด้วยน้ำเสียงเย็นราวกับน้ำแข็งในตู้เย็นอย่างไงอย่างงั้น
“ไม่... นายตอบฉันมาก่อนว่านายไปไหนมา...” แพรวาตวาดถามเสียงขุ่นเขียว เด็กสาวเงยหน้าขึ้นมองใบหน้าหล่อเข้ม ดุกระด้างของเขาอย่างตื่นตะลึง แสงจากโคมไฟที่ติดไปทั่วบ้านทำให้ใบหน้าของเขาชัดเจนในความรู้สึกหล่อนนัก
“มันเรื่องของผม ขอ
