แพรวานอนยิ้มหวานอยู่บนเตียงเมื่อนึกถึงคำพูดของเมธาพัฒน์ที่บอกว่าจะมาเยี่ยมหล่อนทุกวัน จนกว่าหล่อนจะหายดี ถึงแม้จะรู้อยู่เต็มอกว่าที่เขาทำแบบนี้ก็เพื่อต้องการรับผิดชอบแทนพวงชมพูเท่านั้น แต่หล่อนคิดว่าในระยะเวลาสองสามวันนี้ เมธาพัฒน์จะต้องหวั่นไหวกับเสน่ห์ของหล่อนบ้างล่ะน่า...
“ยังไงฉันก็ชนะ พวงชมพู” แพรวาหัวเราะหวานออกมา ก่อนจะพยุงตัวลุกขึ้นจากเตียงไปเกาะที่ขอบหน้าต่างห้อง ร่างของเจ้าบอดี้การ์ดที่หล่อนแสนจะเกลียดขี้หน้ายืนอยู่ไม่ไกลสายตาหล่อนนัก เด็กสาวเพ่งมองอยู่เนิ่นนาน ร่างสูงใหญ่แลดูแข็งแรงน่าเกรงขามของนายดินดึงดูดสายตาของหล่อนเหลือเกิน
“ถ้านายภคินได้ครึ่งของนาย ฉันจะไม่เดือดร้อนเลย...” เด็กสาวพึมพำออกมาเบา ๆ พลางยกมือขึ้นลูบไล้เรียวปากอิ่มของตัวเองช้าๆ อย่างลืมตัว รสสัมผัสจากจุมพิตที่ดุดันเมื่อวานนี้ทำให้หล่อนอดรู้สึกวาบหวามขึ้นมาไม่ได้ แถมสมองไม่รักดียังจดจำได้อย่างชัดเจนอีกต่างหาก
