“เป็นความรักของเด็กสาวที่หลงรักผู้ชายที่แก่กว่าเกือบสิบปี ชมพูชอบจังเลย เข้ากับชีวิตชมพูดีจัง อาต้นว่าไหมคะ” เด็กสาวหันไปถามเมธาพัฒน์ที่ยืนนิ่งอยู่ข้างๆ หล่อนเห็นเขาทำท่าตกตะลึงก่อนที่โหนกแก้มของเขาจะมีสีระเรื่อขึ้นมา พวงชมพูอดหัวเราะออกมาไม่ได้ เมธาพัฒน์นี่ขี้อายใช่เล่นเชียว...
“อาว่าเราเปลี่ยนไปดูแนวบู๊ล้างผลาญกันดีกว่าไหม” หลังจากยืนอึ้งอยู่นาน เมธาพัฒน์จึงเอ่ยขึ้นเสียงเรียบ ชายหนุ่มพูดพร้อมกันเดินไปหยุดที่โปสเตอร์หนังอีกเรื่องหนึ่ง เขาไม่รู้หรอกว่าเรื่องนี้มันเป็นยังไง แต่ขออย่าให้ได้ดูไอ้หนังเรื่องที่พวงชมพูบอกเขาเลย... มีหวังช็อกตายคาโรงหนังแน่
“ทำไมล่ะอาต้น ไหนว่าให้ชมพูเลือก อย่างนี้ชมพูก็อดเลือกเลย...”พวงชมพูพูดไปก็หัวเราะคิกคักไป ที่เห็นเมธาพัฒน์ยืนทำหน้าตากลืนไม่เข้าคายไม่ออก
“พวงชมพู...” เด็กสาวหน้าจ๋อยลง เมื่อถูกดุเสียงเข้ม
“ก็ได้ค่ะ บู๊ล้างผลาญ ก็บู๊ล้างผลาญ” เมธาพัฒน์ยิ้
