“นายจะทำอะไรฉัน ปล่อยนะ ฉันจะฟ้องนายภคิน” เด็กสาวพยายามสะบัดตัวแต่ไม่หลุด นายดินดึงร่างบางที่ยังคงดิ้นขลุกขลักเข้ามาหาตัว เขาแสยะยิ้มออกมาอย่างหน้ากลัว แพรวามองเขาอย่างตกใจ
“ตอนนี้ผมชักไม่มั่นใจแล้วซิว่า คุณภคินเขาจะยังต้องการคุณอยู่ ผู้หญิงไม่มีค่าแบบนี้ผมไม่คิดว่าเจ้านายของผมจะเอามาเป็นภรรยาหรอก หรือแค่นางบำเรอยังไม่คู่ควรเลย” พูดจบเขาก็ผลักร่างของแพรวาออกห่างอย่างแรง จนหล่อนล้มลงไปกองอยู่ที่พื้นถนน เด็กสาวเงยหน้าขึ้นมองเขาอย่างแค้นจัด ก่อนจะพยุงตัวลุกขึ้นยืนเผชิญหน้ากับเขาอีกครั้งหนึ่ง
“ไอ้สารเลว ผู้ชายเฮงซวย คิดว่าฉันต้องการเจ้านายของแกนักหรือไง ไอ้เฒ่าตัณหากลับ แค่ไม่มีหางก็คว้าไม่เลือก ทุเรศสิ้นดี...!” แพรวาเดือดจัด หล่อนคำรามออกมาอย่างเผ็ดร้อน ก่อนจะพ่นน้ำลายใส่คนปากดีอย่างเหลืออด ขัดใจนักที่เขาหลบได้ทันท่วงที
“ระยำ!” ชายหนุ่มสบถออกมาอย่างหยาบคาย เขาจ้องมองเด็กสาวแสนจะก้าวร้าวตรง
