X Part.
ผมขับรถมาซักพักและหันไปมองเอโกะเป็นระยะ เธอไม่ได้โวยวายแล้วแต่กลับเลือกที่จะนั่งนิ่งๆและมองออกไปนอกหน้าต่างแทน
"เธอหายไปไหนมา?"
ผมอยากรู้มาตลอดว่าสามปีที่ผ่านมาเธอหายไปไหนเพราะผมไม่คิดว่าเธอจะกลับไปญี่ปุ่นแน่ๆ
เอโกะไม่ตอบคำถามผมเธอยังคงนั่งนิ่งเงียบมองออกไปด้านนอกราวกลับไม่ได้ยินในสิ่งที่ผมถามออกไป
"ฉันรู้ว่าเธอยังโกรธฉัน แต่ช่วยตอบคำถามฉันหน่อยเถอะ"
คนดื้อรั้นยังทำหูทวนลมไม่สนใจผม และนั่นทำให้ผมรู้สึกหงุดหงิดขึ้นมา ถึงเธอจะเกลียดหน้าผมมากแค่ไหนแต่ถึงขั้นไม่อยากคุยด้วยมันก็เกินไปหน่อย
"ไม่ได้ยินที่ถามหรือไง"
เธอยังคงเงียบใส่เหมือนเดิม
"จะเอาแบบนี้ใช่ป่ะ"
ผมเลี้ยวรถเข้าป่าข้างทางตรงที่มืดๆก่อนจะปรับเบาะเอโกะในนอนลง
"จะทำอะไร!"
"เดาดูสิ"
ผมตรึงข้อมือเอโกะทั้งสองข้างเอาไว้ด้วยมือเดียว ก่อนใช้มือข้างที่ว่างปลดกระดุมเสื้อตัวบางของเธอออก
"หยุดเดี๋ยวนี้นะ! นายรู้ตัวหรือเป
