พันธะรักเก่า EX-LOVE

นิสัยเดิมๆ

​

X Part.

ผมเดินออกมาเพื่อสูบบุหรี่ดับอารมณ์ที่ไม่ค่อยจะดีนะ ผมเอนหลังพิงเสาตรงนี้เงียบสงบไม่ค่อยมีคนเดินผ่านเท่าไหร่นักหรือพูดง่ายๆก็คือไม่มีคนเลย

"ไม่เข้าไปในงานหรอคะ?"

ผู้หญิงหน้าตาน่ารักคนหนึ่งเอ่ยถามผม เธอเป็นคนผิวขาวตัวเล็กและหน้าหวานมาก

"พอดีผมอยากออกมาสูดอากาศนะครับ แล้วคุณล่ะ?"

"ฉันก็ออกมาสูดอากาศเหมือนกันค่ะ"

สายตาที่เธอมองผมมันไม่ค่อยปกติ ซึ่งเสือตัวพ่อแบบผมมีเหรอจะดูไม่ออก

"ตรงนี้เงียบดีนะคะ"

เธอยกยิ้มหวานเชิญชวน ซึ่งก็ไม่มีเหตุผลอะไรที่ผมต้องปฏิเสธ เธอเสนอผมก็แค่สนองเท่านั้น วินวินกันไป

"ไปหาที่เงียบๆกว่านี้ดีมั๊ยครับ?"

ตอนนี้ผมอารมณ์ไม่ค่อยดีอยากหาที่ระบายอย่างมาก และเเน่นอนว่าผมก็ยังชอบเรื่องแบบนี้อยู่ เพราะถ้าจะให้ลดหรือเลิกมันก็คงยาก นอกจากว่าเอโกะจะยอมกลับมาอยู่กับผมเท่านั้นแหละ

แต่ตอนนี้ผมถ้าผมจะขอตักตวงความสุขให้ตัวเองก่อน คงไม่ผิดอะไร จริงมั๊ย?

=br=

Ako Part.

ฉันยืนมองเอ็กซ์ที่นัวเนียอยู่กับผู้หญิงคนหนึ่งหลังเสา อันที่จริงฉันไม่ได้ตั้งใจตามมาดูหรอก เพียงแค่ฉันต้องการหาที่สงบสงบเพื่อโทรศัพท์หาคุณพ่อเท่านั้น ไม่คิดว่าจะต้องมาเจออะไรแบบนี้ด้วยซ้ำ

"อ๊ะ! เบาๆหน่อยค่ะ"

ฉันมองสถานการณ์เร่าร้อนตรงหน้าด้วยความหงุดหงิดก่อนตั้งใจจะหันหลังเดินออกมา แต่จู่ๆก็นึกเปลี่ยนใจหาอะไรสนุกเล่นดีกว่า

ฉันหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาก่อนจะกดหาซากุระและเอ่ยเสียงดังๆให้สองคนนั้นได้ยิน

'ว่าไงคะ คุณเอโกะ'

"ฉันแค่จะโทรมาถามว่านานะนอนหรือยัง?"

ฉันแอบเหลือบสายตาไปมองสองคนนั้นเห็นว่าทั้งคู่ชะงักตอนที่เห็นฉัน แต่ฉันก็แกล้งทำเป็นไม่รู้ไม่เห็นและไม่สนใจ

'คุณหนูนานะนอนแล้วค่ะ แล้วคุณก็จะกลับมาตอนไหนคะ?'

"อีกสักพักฉันก็จะกลับแล้วเธอไม่ต้องเป็นห่วงนะ"

ฉันเหลือบสายตาไปทางสองคนนั้นอีกที แต่ฉันไม่เห็นผู้หญิงแล้วมีแต่เอ็กซ์ที่ยืนมองฉันอยู่เท่านั้น

"งั้นแค่นี้นะซากุระ เดี๋ยวฉันต้องเข้าไปคุยธุระต่อ"

ฉันกดวางสายก่อนจะหันหลังเพื่อเดินเข้าไปในงาน

"เดี๋ยวก่อน!"

เอ็กซ์เรียกฉันไว้และฉันก็ดันหยุดและหันไปมองเขา

"คือ...เมื่อกี้..."

เขามีสีหน้าเหมือนไปทำอะไรผิดมาสักอย่างแล้วพยายามแก้ตัว แต่ไม่ว่าเขาจะพูดยังไงฉันก็ไม่เชื่ออะไรเขาหรอกเพราะฉันไม่เชื่อว่าเขาจะสามารถเปลี่ยนตัวเองได้เพื่อฉันและลูก

"ถ้าไม่มีอะไรจะพูดฉันขอตัวนะคะ"

"ฉันขอโทษ"

"ฉันว่าคนที่นายควรขอโทษคือผู้หญิงคนนั้นนะ"

เขาหลุบตาลงมองพื้นไม่กล้าแม้แต่จะสบตากับฉันด้วยซ้ำ ฉันหันหลังจะเดินออกมาเพราะไม่อยากเสียเวลากับคนแบบเขาอีกแล้วแต่เขาดันคว้ามือฉันเอาไว้แน่น

"ปล่อยฉันนะ"

"คุยกันก่อนได้ไหมอย่าเพิ่งไป"

"คุยเรื่องของนายกับผู้หญิงคนนั้นหรือเปล่า เพราะถ้าใช่ฉันไม่อยากฟัง"

ฉันไม่รู้ว่าเขาจะแก้ตัวอะไรอีก แต่เขาไม่คิดบ้างหรอว่าคำแก้ตัวเขาคงใช้ไม่ได้ผลหรอกเพราะฉันเห็นมันเต็มสองตาอยู่ว่าเขากำลังทำอะไรกับผู้หญิงคนนั้น

"ที่เธอเห็นเมื่อกี้มัน..."

"ไม่เป็นไรหรอกฉันเห็นจนชินแล้ว เมื่อก่อนนายก็ไม่เห็นต้องมานั่งอธิบายแบบนี้ ก็แค่ทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้เหมือนที่เคยทำสิ"

เขาเป็นยังไงก็ยังเป็นอย่างนั้น ทั้งผู้หญิงคนนั้นที่ชื่อฟ้าและยังมีเรื่องของผู้หญิงคนนี้อีก

ก่อนหน้านี้ฉันเคยคิดว่าเราสองคนจะสามารถกลับมาเป็นเหมือนเดิมได้ไหม แต่ตอนนี้คงไม่แล้วล่ะ คนอย่างเขาคงไม่สามารถเปลี่ยนตัวเองเพื่อใครได้หรอก ไม่มีทาง!

=br=

X Part.

ผมพลาดเต็มๆเลยล่ะครั้งนี้ เมื่อกี้ผมควบคุมตัวเองไม่ค่อยได้เท่าไหร่ สันดานแบบนี้จะแก้ยังไงดีวะ?

ผมยอมรับนะว่าเมื่อก่อนผมก็เคยทำแบบนี้ต่อหน้าเธอ แต่ตอนนั้นผมไม่เคยสนใจว่าเธอจะรู้สึกยังไงหรือว่าคิดยังไง แต่ตอนนี้ผมกลับกระวนกระวายแล้วก็ร้อนรน

"กรุณาปล่อยฉันด้วย"

"ไม่!"

ว่าผมบ้าก็ได้นะแต่ตอนนี้ผมคงปล่อยเธอไปไม่ได้อีกต่อให้พ่อเธอเอาปืนมายิงผมก็เถอะ

"ปล่อยฉันนะ!"

ผมอุ้มร่างบางขึ้นพาดไหล่เดินมาที่รถแล้ววางเธอลงบนเบาะก่อนจะปิดประตูเพื่อไม่ให้เธอออกมา

"จะทำอะไร?!"

ผมดึงโทรศัพท์ออกมาจากมือเอโกะก่อนจะโยนออกไปนอกรถและขับออกมา ผมต้องการเวลาที่จะอยู่กับเธอโดยไม่มีใครมาขัดขวางเราสองคน!

=br=

=br=

โอ๊ยยย! พระเอกของไรท์นี่มันเลวจริงๆ!