Kimberly’s POV
PAGOD NA PAGOD sa buong maghapon na pamimigay ng mga good sa mga naiwan ng mga empleyado ni Leonel. Hindi ko akalain na maraming nagbuwis ng buhay dahil sa quota. Nasasaktan ako sa mga batang maagang nawalan ng ama’t ina. Walang may gusto sa nangyari. Ayaw din ni Leonel na mangyari ang aksidente sa planta niya. Nakikita ko ang sakit at lungkot na mawalan ng magulang. I saw their pain and grieving.
“Thank you, Kim,” madamdaming wika ni Leonel. Nang makapagsolo na kami sa sasakyan niya. Kita ko ang lungkot sa mga mata niya at ramdam ko. Hindi mapagkakailang mahal pa rin siya ng mga pamilya ng mga empleyado niya. Hindi naman maibalik ang buhay nila pero sinigurado ni Leonel na mabigay ang nararapat na benepisyo ng mga naiwan lalong-lalo na ang kinabukasan ng mga bata.
“You
