แต่...ใบบัวไม่รู้ว่าด้านนอกนั่น! มีใครบางคนย่องออกมาจากเงามืด มันเดินจรดฝีเท้าที่เบากริบ สอดส่ายสายตามองหาช่องที่พอจะมองรอดเข้าไปด้านในห้องน้ำผุๆ พังๆ นั่นให้ได้ มุมปากบางเฉียบกระตุกยิ้ม แสงสว่างจากด้านในส่องรอดออกมา มันจึงเดินไปหยุดและโน้มตัวลงสอดสายตามองด้านใน
ดวงตาของมันถลนปูดโปน เมื่อมองเห็นด้านในชัดๆ เต็มสองตา ใบบัวยืนพริ้มตาหลับอยู่กลางห้องน้ำ เธอกำลังล้างเนื้อตัวด้วยน้ำใสสะอาด ผิวกายเนียนละเอียดขาวผ่อง โนมเนื้อเต่งตึงชวนมอง เต่งเต้าตั้งชูชัน ปลายจะงอยถันสีระเรื่อตั้งเต่ง มีหยดน้ำเกาะพราวไปทั่วร่างกาย ยิ่งสายตาของเขาลดลงต่ำๆ มันแทบจะสะดุดลมหายใจตัวเอง เมื่อความงดงามที่ส่องเห็นนั้น ใบบัวเปรียบเหมือนมักรีผลที่สุกงอม และพึ่งหลุดออกจากขั้ว ส่งกลิ่นหอมยั่วน้ำลายจนแทบจะไหลริน
พัฒนะกลืนน้ำลายลงคอเอือกๆ เขายืนตัวเกร็ง กดใบหน้าแนบสังกะสีเพื่อให้มองเห็นด้านในให้ชัดถนัดตามากขึ้นกว่าเก่า แต่ตร
