“อย่าคิดว่าผิงไม่รู้นะแม่...ว่าแม่แอบข้ามฝั่งไปเสี่ยงโชคที่คาสิโน แล้วก็คงเสียถึงได้นั่งหน้าดำปื้ออยู่นี่ไงล่ะ เขาเป็นเจ้าของบ่อนเขาจะมามีธุระอะไรกับแม่...ถ้าไม่มาทวงสตางค์ จริงไหมคะ”
“อย่ามาเดาส่งเดชน่ายัยผิง...ไม่ใช่เรื่องล้อกันเล่นนะ”
“ผิงไม่ได้ล้อเล่นแม่...มันน่าจะจริง แล้วที่อีเด็กบัวนั่นหายไป ก็น่าจะเพราะสาเหตุนี้...”
พิศตราพูดเหมือนตาเห็น
“บ้าสิ...แกอย่ามาพูดบ้าๆ พ่อแกได้ยินเอาฉันตายเลย”
“งั้นแม่ก็ต้องบอกผิงมา...ผิงอยากรู้” พิศตราคาดคั้น และพอจะมองเห็นช่องทาง
แจ่มจันทร์กระอึกกระอัก ก่อนจะยอมเปิดปากเล่าเรื่องทั้งหมดให้บุตรสาวฟัง นางไม่ต้องการให้เรื่องนี้ถูกขยายจนเข้าหูสามี “รู้แล้วเหยียบไว้เลยนะยัยผิง พ่อแกรู้เรื่องแม่ตายอย่างเขียดแน่” นางย้ำแล้วย้ำอีกแล้วจึงเล่าให้พิศตราฟังทั้งหมด
“แม่...ทำไมโยนขุมทองให้อีเด็กบัว ทำไมไม่ให้ผิงไปเอง” เธอครางเสียงหลงเมื่อฟังจนจบ
“จะบ้าเหรอยัยผ
