เสียงทุ้มของคุณต้าที่ปฏิเสธทำเอาฉันสะดุ้งพยายามจะดึงมือออกจากพี่เจแต่เขาไม่ยอมปล่อย
“ที่รักเราไปกันเถอะครับ” พี่เจเปลี่ยนจากจับมือเป็นโอบเอวของฉันแล้วพาเดินผ่านหน้าคุณต้า
เมื่อเดินออกมาไกลแล้วฉันจึงรีบผลักพี่เจออกทันที ก่อนจะต่อว่าเขา “ทำแบบนี้ทำไมคะ”
“พี่แค่อยากช่วย”
“จะทำให้มีนซวยสิไม่ว่า”
“มีนพี่…” ฉันจับมือดาบีก่อนจะพูดโดยไม่ฟังว่าพี่เจจะพูดอะไร “กลับกันเถอะดาบี”
“มันให้มีนเท่าไรพี่ให้ได้เยอะกว่ามันอีกนะ” เสียงพี่เจบอกตามหลังทำให้ฉันหยุดชะงัก
พี่เจต้องรู้อะไรมาแน่ ๆ ไม่อย่างนั้นคงไม่พูดแบบนี้หรอก แต่การที่เขาเสนอเงินให้ฉันแบบนี้ถือเป็นการดูถูกกัน
ฉันปล่อยมือจากดาบีแล้วเดินกลับมาหาพี่เจพร้อมกับกระซิบบอกเบา ๆ “เก็บเงินของพี่ไว้เถอะค่ะมีนไม่ต้องการ”
จากนั้นฉันก็รีบพาเพื่อนออกมาจากห้างแล้วเรียกรถมาส่งที่คอนโด
@ภายในห้อง
ดาบีเดินสำรวจห้องอย่างไม่เชื่อสายตา ที่ฉันพาเธอมา
