#เลิกเรียน
ไม่มีโอกาสได้คิดว่าจะหนีเพราะเดินออกมาจากตึกเรียนก็เห็นรถของคุณต้าจอดอยู่แล้ว ไม่รู้ว่าเขาว่างงานขนาดนั้นเลยหรือไง
“ดาบีเดี๋ยวฉันไปก่อนนะ”
“หือ ไม่กลับพร้อมกันหรอ” ดาบีกับฉันอยู่หอพักเดียวกันแต่คนละห้อง พอเธอได้ยินฉันบอกว่าจะกลับก่อนก็ขมวดคิ้วงุนงงทันที
“ไม่กลับพร้อมกันหรอ”
“ฉันจอดรถรอนานแล้วนะ” ยังไม่ทันตอบเสียงของผู้ชายก็แทรกขึ้นมา ทำเอาดวงตาทั้งสองของฉันเปิดกว้างด้วยความตกใจ “ 0_0 ”
“สะ เสียง คะ ใครน่ะมีน”
“ฉะ ฉันไปก่อนนะ” ไม่รู้ว่าจะตอบเพื่อนยังไงดีฉันก็เลยตัดสินใจวิ่งมาเปิดประตูรถแล้วเข้ามานั่งด้านในพร้อมหัวใจที่เต้นรัว
“ผู้หญิงคนนั้นเพื่อนเธอ?”
“ค่ะ” ฉันมองดูคนที่ถาม เขาไม่น่าไว้ใจเอาซะเลยเหมือนว่ากำลังคิดอะไรไม่ดีกับเพื่อนฉันอยู่ “อย่ายุ่งกับเธอนะคะ”
“หืม? ทำไม”
“เธอเป็นคนหัวอ่อน ตามผู้ชายแบบคุณไม่ทันแน่”
“แบบนั้นสิดี…ฉันชอบ”
“คุณต้า!!” ฉันตวาดเรียก
